Brygada Giwati

84 Brygada Giwati
חטיבת גבעתי
Historia
Państwo

 Izrael

Organizacja
Numer

84

Dyslokacja

Miszmar ha-Negew

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

Podległość

162 Dywizja Pancerna

84 Brygada Giwati (hebr. חטיבת גבעתי, Chetivat Giwati) – elitarny związek taktyczny piechoty zmechanizowanej Sił Obronnych Izraela. Wchodzi w skład 162 Dywizji Pancernej podległej Dowództwu Południowemu. Baza brygady znajduje się w Camp Miszmar ha-Negew, przy kibucu Miszmar ha-Negew.

Historia

Wojna o niepodległość

Emblemat Brygady Giwati w 1948

Początki istnienia Brygady Giwati są związane z tworzeniem w 1947 jednostek taktycznych przez żydowską organizacę paramilitarną Hagana. Powstało wówczas sześć brygad piechoty Hagany.

Latem 1947 rozpoczęło się tworzenie na przedmieściach Tel Awiwu pierwszych oddziałów kolejnej 5 Brygady Giwati. Jako pierwszy utworzono 51 Batalion, który natychmiast rozpoczął działalność przy utrzymywaniu bezpieczeństwa transportu. Niektórzy religijni żołnierze przyłączyli się wówczas do grupy, która udała się w celu wzmocnienia obrony wiosek Ben Szemen i Gusz Ecjon.

Pod koniec listopada 1947 ostatecznie utworzono 5 Brygadę Giwati, której dowódcą został Shimon Avidan[1]. Z weteranów Brygady Żydowskiej i kompanii szturmowych Palmach sformowano bataliony 52, 53 i 54. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny powierzono im następujące zadania:

  • 51 Batalion – ochrona szlaku komunikacyjnego Tel Awiw – Bat JamHolon.
  • 52 Batalion – obrona rejonu NiccanimGalonKefar UrijjaGezer – Tel Awiw.
  • 53 Batalion – obrona przedpola Tel Awiwu od strony Jafy, oraz ochrona szlaków komunikacyjnych.
  • 54 Batalion – udzielanie pomocy w różnych sektorach obrony Tel Awiwu.

W dniu 8 grudnia 1947 żołnierze brygady przeprowadzili adwetowy atak na arabską wieś Selma. Atak został odparty, spalono jednak liczne domy w okolicy[2].

W kwietniu 1948 Brygada Giwati opuściła Tel Awiw i przejęła odpowiedzialność za działania w regionie centralnym. Dowódca Brygady, Shimon Avidan został równocześnie mianowany dowódcą operacji Nachshon. W dniu 5 kwietnia jeden z batalionów brygady wziął udział w próbie dostarczenia zaopatrzenia do oblężonej Jerozolimy. Operacja ta zakończyła się niepowodzeniem[3]. 27 kwietnia brygada wzięła udział w operacji Chametz, podczas której zniszczono wsie arabskie położone na wschód od miasta Jafa. W Jafie otoczono duże siły arabskie. Kontynuowanie dalszych działań zostało powstrzymane przez działania brytyjskich sił. Na początku maja brygada wzięła udział w operacji Maccabi, usiłując otworzyć drogę do Jerozolimy. Wszystkie izraelskie natarcia były jednak zatrzymywane w rejonie Latrun.

Gdy wojna weszła w swoją drugę fazę, Brygada Giwati została przeniesiona w południowy region i działa w okolicach Gedery, Gan Jawne i Be’er Towijja. W dniu 12 maja brygada wzięła udział w operacji Barak, podczas której podjęto próbę otworzenia odciętych dróg komunikacyjnych do osiedli żydowskich na pustyni Negew. W czasie trwania tej operacji wypędzono około 1,8 tys. Arabów ze swoich domów.

Kiedy Izrael proklamował niepodległość (14 maja 1948), Brygada Giwati weszła w skład Sił Obronnych Izraela. Pod koniec maja sformowano bataliony 55 i 56. 55 Batalion początkowo był batalionem szkoleniowym, jednak gdy nastąpiło gwałtowne pogorszenie sytuacji na froncie, został on skierowany do obrony rejonu Nes CijjonaRechowot. Natomiast 56 Batalion został skierowany do powstrzymania natarcia egipskich wojsk. W czerwcu sformowano 57 Batalion, złożony z weteranów Irgunu.

Na początku wojny o niepodległość 29 maja brygada wzięła udział w operacji Pleszet, podczas której zaatakowała przeważające siły egipskie (kolumna ponad 500 pojazdów wojskowych) nacierające w kierunku Tel Awiwu. Po kilku dniach walk brygada poniosła duże straty, zmusiła jednak egipskie kolumny do zmienienia kierunku natarcia. W dniach 7–10 czerwca brygada wzięła udział w nieudanej obronie kibucu Niccanim. Była to jedna z nielicznych izraelskich porażek podczas tej wojny. W nocy z 8 na 9 lipca Brygada Giwati rozpoczęła operację An-Far, podczas której wyparto Egipcjan z południowej części Judei. W dniu 13 września w Rechowot odbyła się pierwsza uliczna parada Brygady Giwati, w której uczestniczyło kilka tysięcy żołnierzy i ich pojazdy. Żołnierze po raz pierwszy pokazali na swoich mundurach emblemat brygady – tarczę z widocznym mieczem, wyrażającym waleczność. Następnie w październiku brygada wzięła udział w operacji Yoaf, w której zajęto miasta Beer Szewa i Aszdod na pustyni Negew[4]. W listopadzie 1948 Brygada Giwati została przeniesiona z południa w region centralny, i zabezpieczyła rejon Ramat ha-Kowesz. Równocześnie dowództwo nad brygadą objął Etan Liwni. Ogółem podczas całej wojny o niepodległość Brygada Giwati uczestniczyła w 180 bitwach, tracąc 675 zabitych i około 2 tys. rannych[1].

Po zakończeniu wojny brygada prowadziła działania przeciwko arabskim fedainom na pustyni Negew. W 1955 dowódcą został Chajjim Bar-Lew. Latem 1956 podjęto decyzję o rozwiązania brygady. 51 Batalion przeniesiono do Brygady Golani, 52 Batalion do 7 Brygady. Z pozostałych batalionów sformowano rezerwową 17 Brygadę Giwati, którą później przemianowano na 5 Dywizję (rezerwowa). Uczestniczyła ona we wszystkich wojnach izraelsko-arabskich.

Odtworzenie Giwati

Po doświadczeniach wojny libańskiej w 1983 dostrzeżono potrzebę rozbudowy wojsk lądowych. Podjęto wówczas decyzję o sformowaniu nowej brygady piechoty zmotoryzowanej, która otrzymała nazwę Giwati, aby w ten sposób symbolicznie nawiązywać do tradycji Brygady Giwati z wojny o niepodległość. Do starego emblematy Brygady Giwati dodano wizerunek lisa, wyrażającego spryt i przebiegłość. Pierwszym dowódcą został Jehuda Duvdevani. Formowanie nowej brygady oparto na jednostce sił specjalnych Sayeret Shaked, która weszła w skład brygady jako 424 Batalion (Shaked).

Nowa brygada działa na zmianę w „strefie bezpieczeństwa” w południowym Libanie i w Strefie Gazy. Po wycofaniu się w 2000 z Libanu, brygadę podporządkowano pod Południowe Dowództwo. Od tej pory brygada stacjonuje w rejonie Strefy Gazy. Podczas intifady Al-Aksa wzięła udział w licznych operacjach antyterrorystycznych wymierzonych przeciwko palestyńskim organizacjom terrorystycznym Hamas i Islamski Dżihad. Organizacje te rozwinęły swoją działalność terrorystyczną w gęsto zaludnionym obszarze Strefy Gazy. Pośrodku gęstej zabudowy mieszkalnej znajdowały się ukryte wytwórnie broni oraz obozy szkoleniowe terrorystów. Specyfika terenu wymuszała na żołnierzach brygady doskonalenia metod prowadzenia operacji wojskowych z jak najmniejszym narażeniem ludności cywilnej. Walki w Strefie Gazy stały się szczególnie intensywne po 2004. Brygada przeprowadzała krótkie wypady kolumnami zmechanizowanymi przy silnym wsparciu sił powietrznych. Podjęto także wysiłki wykrywania i niszczenia podziemnych tuneli przemytniczych na granicy Strefy Gazy z Egiptem. Podczas tych akcji żołnierze zdobywali doświadczenie bojowe charakterystyczne dla sił specjalnych. W ten sposób Brygada Giwati stawała się elitarną jednostką taktyczną. Brygada ponosiła jednak ciężkie straty. W dniach 11 i 12 maja 2004 stracono dwa transportery opancerzone M113 z załogami (zginęło 11 żołnierzy)[5][6].

W sierpniu 2005 brygada wycofała się ze Strefy Gazy. Ewakuowano wówczas wszystkie osiedla żydowskie ze Strefy Gazy. Wycofanie nie przyniosło jednak oczekiwanej poprawy bezpieczeństwa, i palestyńscy terroryści nadal ostrzeliwują Izrael. Było to jednym z powodów przeprowadzenia w grudniu 2008 operacji Płynny Ołów. Żołnierze Brygady Giwati działali w dzielnicach Zeitoun i Tel al-Hwa w mieście Gaza[7].

Struktura

Brygada Giwati wchodzi w skład 162 Dywizji Pancernej i podlega Dowództwu Południowemu Sił Obronnych Izraela[8].

Oddziały taktyczne:

  • 424 Batalion (Shaked) – składa się z pięciu kompanii, będących pierwszą siłą uderzeniową brygady
  • 432 Batalion (Tzabar) – jest stałym batalionem bojowym operującym w rejonie Strefy Gazy. Składa się pięciu kompanii
  • 435 Batalion (Broom) – składa się z pięciu kompanii

Oddziały wsparcia:

  • 846 Batalion Wsparcia Bojowego (Shu’alei Shimshon)
    • Kompania Rakiet Przeciwpancernych (Dikla)
    • Zmechanizowana Kompania Inżynieryjna (Dolev) – prowadzi działania sabotażowe i inżynieryjne
    • Kompania Zwiadu (Shu’alei Shimshon) – jednostka sił specjalnych, nazywana także Sayeret Giwati
  • Kompania Łączności (Maor)

Weterani Brygady Giwati służą najczęściej w rezerwowej Brygadzie Negew.

Uzbrojenie

Żołnierze Brygady Giwati są uzbrojeni w karabiny szturmowe Tavor (kaliber broni 5,56 mm), oraz dawniej używane karabiny automatyczne z rodziny karabinów M16 (5,56 mm) i karabiny szturmowe M4 (5,56 mm). Wszystkie powyżej wymienione karabiny posiadają możliwość podczepienia różnorodnych akcesoriów, takich jak np. celownik optyczny, celownik noktowizyjny, latarka taktyczna lub granatnik podwieszany M203 (40 mm). Dodatkowo żołnierze są uzbrojeni w różnorodne granaty ręczne (odłamkowe, dymne, ogłuszające i inne).

Podstawowymi karabinami maszynowymi są: Negev (5,56 mm) i FN MAG (7,62 mm). Z ciężkiego uzbrojenia używane są: ciężkie karabiny maszynowe Browning M2 (12,7 mm) i granatniki Mk 19 (40 mm).

Uzbrojeniem strzelców wyborowych są: karabin M24 SWS (7,62 mm) i karabin Barrett M82 (12,7 mm).

Do walki z pojazdami opancerzonymi żołnierze są uzbrojeni w granatniki przeciwpancerne RPG-7 (40 mm) i M72 (66 mm). Natomiast do walki z bronią pancerną używa się o wiele droższych i bardziej skomplikowanych w obsłudze przeciwpancernych pocisków kierowanych: BGM-71 TOW i Spike.

Brygada wykorzystuje transportery opancerzone M113, Nagmaszot i Nakpadon, oraz bojowe wozy piechoty Namer. Podstawowym pojazdem transportowym są uniwersalne pojazdy terenowe Humvee.

Dowódcy

  • Jehuda Duvdevani (1983–1985)
  • Ze’ew Drori (1985–1986)
  • Eric Moran (1986–1987)
  • Efi Ejtam (1987–1988)
  • Yom-Tov Samia (1988–1990)
  • Giora Inbar (1990–1992)
  • Giora Eiland (1992–1993)
  • Mooney Horev (1993–1995)
  • Meir Kalifi (1995–1997)
  • Ejal Schlein (1997–1999)
  • Lior Shalev (1999–2001)
  • Imad Fares (2001–2003)
  • Ejal Eisenberg (2003–2005)
  • Joel Strick (2005–2007)
  • Ilan Malka (2007–2009)
  • Moni Katz (2009–2011)
  • Ofer Lewi (2011–2013)
  • Ofer Winter (2013–2015)
  • Jaron Finkelman (2015-nadal)

Ciekawostki

Przy kibucu Sede Jo’aw znajduje się muzeum Brygady Giwati[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Avraham Ajjalon: Giwati. IDF in Its Corps: Army and Security Encyclopedia. Revivim Publishing, 1982, s. 148. (hebr.)
  2. Walki w obszarze Tel Awiwu (hebr.). W: Radio Net [on-line]. [dostęp 2011-03-26].
  3. Yoav Gelber: Palestine 1948. Brighton: Sussex Academic Press, 2006, s. 85. ISBN 1-84519-075-0. (ang.)
  4. Israeli History: War of Independence (ang.). [dostęp 2011-03-25].
  5. Sześciu członków załogi zginęło w jednej chwili – pierwsze ofiary katastrofy APC (hebr.). W: Jedi’ot Acharonot [on-line]. 2004-05-12. [dostęp 2011-03-25].
  6. Pięciu synów (hebr.). W: Ma’ariv [on-line]. 2004-05-13. [dostęp 2011-03-25].
  7. Hanan Greenberg: Dowódca Brygady Giwati: Siła izraelskiego ognia w Strefie Gazy nie była nadmierna (hebr.). W: Jedi’ot Acharonot [on-line]. 2009-01-19. [dostęp 2011-03-25].
  8. Siły Obronne Izraela, הכירו את פיקוד הדרום [dostęp 2020-05-22].
  9. Yoav Fortress – Givati Brigade (hebr.). W: Rada Ochrony Zabytków [on-line]. [dostęp 2011-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-31)].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
SPIKE ATGM.jpg
Autor: Dave1185 (talk), Licencja: CC BY 3.0
Photo taken at Singapore Army Open House 2007, SPIKE ATGM complete with mock-up SPIKE LR missile
Humvee in difficult terrain.jpg
A U.S. Marine guides the driver of a Humvee through a river as they negotiate through the rugged terrain of Khowst Province, Afghanistan, on March 28, 2005. The Marines of Kilo Company, 3rd Battalion, 3rd Marine Regiment, are conducting security and stabilization operations in the Khowst Province in support of Operation Enduring Freedom. (Original caption)
Nagmachon01.jpg
Autor: user סרפד from Fresh Military & Security Forum, Israel (uploaded by User:MathKnight to the Hebrew Wikipedia), Licencja: CC-BY-SA-3.0
w:Nagmachon APC at LIC 2004 exhibition
נגמחו"ן, צולם בתערוכת LIC 2004
Casing.jpg
A shell casing flies out with a trail of smoke as U.S. Army Pfc. Michael Freise fires an M-4 rifle during a reflex firing exercise at the Rodriguez Live Fire Complex, Republic of Korea, on March 23, 2005. Freise is attached to the 1st Battalion, 72nd Armor Regiment, which is taking part in exercises Reception, Staging, Onward movement, and Integration/Foal Eagle. The annual, multi-phase exercise is tailored to train, test, and demonstrate U.S. and Republic of Korea force projection and deployment capabilities.
M82A1 afmil.jpg
M107/M82A1 Long Range Sniper Rifle
Nakpadon01.jpg
Autor: user סרפד from Fresh Military & Security Forum, Israel, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nakpadon APC on LIC 2004 event
Ksp58.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Kulspruta 58 med bandlåda och band som bandats med skarpa patroner, pipfodral samt verktygssats 1.
M16a1m16a2m4m16a45wi.jpg
Autor: Offspring 18 87, Licencja: CC BY-SA 3.0
M16A1, M16A2, M4, M16A4, from top to bottom
M16A1, M16A2, M4, M16A4, yukarıdan aşağıya
TOW Israel.jpg
Autor: aick, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tripod-mounted BGM-71 TOW launcher. Israel.
GivatiBrigade.svg
(c) Ynhockey / IDF Spokesperson's Unit, CC BY-SA 3.0
Emblem of the Givati Brigade as it appeared ca. 1948
M4A1 ACOG.png
A M4A1 with SOPMOD package, including Rail Interface System and Trijicon 4x ACOG. The barrel length is 14.5 inches.
M113A1-latrun-1.jpg
Autor: User:Bukvoed, Licencja: CC BY 2.5
M113A1 APC in Yad la-Shiryon Museum, Israel.