Brygada Pościgowa

Brygada Pościgowa
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1939
Rozformowanie1939
Dowódcy
Pierwszypłk pil. Stefan Pawlikowski
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnychWojsko[a]
Rodzaj wojskLotnictwo
PodległośćNaczelny Dowódca Lotnictwa
i Obrony Przeciwlotniczej
Składpatrz tekst
PZL P.11c przed startem

Brygada Pościgowa – wielka jednostka lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego II RP.

Historia brygady

Do jej organizacji przystąpiono w maju 1939 roku na bazie 1 pułku lotniczego. Dowódcą został płk pil. Stefan Pawlikowski. Zadaniem jednostki było „samodzielne działanie w obszarze na zewnątrz strefy ogniowej artylerii przeciwlotniczej w celu zwalczania wrogich samolotów zbliżających się do Warszawy”, co oznaczało powietrzną obronę stolicy.

31 sierpnia 1939 dowódcy brygady podporządkowana została 123 eskadra myśliwska z 2 pułku lotniczego w Krakowie-Rakowicach. Eskadra włączona została w skład IV/1 dywizjonu myśliwskiego. W czasie kampanii wrześniowej 1939 (do 7 września) Brygada Pościgowa broniła obszaru powietrznego nad Warszawą przed nalotami na to miasto.

W dniach 1-3 września eskadry stacjonowały na lotnisku polowym Zielonka (III/1 dm) i na Lotnisku polowym Poniatów (IV/1 dm), a w dniach 4-6 września Zaborów (III/1 dm) i Radzików (IV/1 dm).

RWD-8
111 112 esk mysl.png
113 114 esk mysl.png
141 142 esk mysl.png

Od pierwszego dnia wojny Warszawa stała się celem niemieckiego lotnictwa. 1 września w godzinach rannych zaatakował stolicę dywizjon bombowców dwusilnikowych startujący z lotnisk w Prusach Wschodnich. Brygada Pościgowa uderzyła całością sił; do walk doszło w rejonie wsi Nieporęt około godz. 7.00. Niemcy nie wytrzymali naporu sił polskich, samoloty w pośpiechu zrzuciły bomby na pola i ratowały się ucieczką. Około godziny 12.00 nastąpił drugi atak na stolicę, a o godz. 16.30 trzeci atak. Pierwszego dnia wojny Brygada zestrzeliła 14 samolotów niemieckich, 5 prawdopodobnie zestrzeliła, a 10 uszkodziła. Straty własne były następujące: dwóch pilotów poległo, pięciu nie powróciło z lotów (zaginęło), ośmiu rannych. 10 samolotów zostało całkowicie zniszczonych, zaś 24 były uszkodzone i niezdolne do działań w dniu następnym[1].

2 września Brygada Pościgowa dysponowała już tylko dwudziestoma samolotami gotowymi do działań. Brygada Pościgowa broniła Warszawy do dnia 7 września, kiedy to ostatecznie utraciła zdolność operacyjną[2].

Obsada personalna dowództwa brygady

Organizacja wojenna brygady

Łącznie brygada posiadała 54 samoloty myśliwskie PZL P.7a oraz PZL P.11a i PZL P.11c, a także 3 samoloty łącznikowe RWD-8. Na uzbrojeniu kompanii karabinów maszynowych przeciwlotniczych znajdowało się szesnaście karabinów maszynowych Hotchkiss wzór 1914, natomiast na wyposażeniu kompanii łączności pięć radiostacji N1/S i trzy radiostacje N1L/L[3].

Uwagi

  1. ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.

Przypisy

  1. ↑ Zawilski 2011 ↓, s. 23-24.
  2. ↑ Zawilski 2011 ↓, s. 25.
  3. ↑ Jerzy Pawlak, Brygada Pościgowa – ALARM!, s. 38.

Bibliografia

  • Andrzej Glass, Tomasz Kopański, Tomasz Makowski: PZL P.11. T. 2. Gdynia: Aj-Press, 1997. ISBN 83-86208-64-3.
  • Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
  • Izydor Koliński: Regularne jednostki Wojska Polskiego (lotnictwo). W: Wojsko Polskie: Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Jerzy Pawlak: Brygada Pościgowa – ALARM!. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977.
  • Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2011. ISBN 978-83-240-1765-2.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
RWD 8 - SP-BCE.jpg
RWD 8 trainer
Roundel of Poland (1921-1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of Poland (1921–1993).svg
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
141 142 esk mysl.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 141 i 142 Eskadr Myśliwskich we wrześniu 1939
113 114 esk mysl.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 113, 114 i 123 Eskadr Myśliwskich we wrześniu 1939
P11 before takeoff.jpg
Polish fighter P.11a in September 1939
111 112 esk mysl.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 111 i 112 Eskadr Myśliwskich we wrześniu 1939