Brytyjska korona państwowa
Brytyjska korona państwowa (ang. Imperial State Crown) – insygnium ceremonialne władców Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, symbol Imperium brytyjskiego. Brytyjska korona państwowa przechowywana jest w Tower w Londynie.
Brytyjska korona państwowa została zrobiona przez firmę jubilerską Garrard & Co w 1937 roku na uroczystości koronacyjne króla Jerzego VI i zastąpiła wcześniejszą koronę tego typu wykonaną dla królowej Wiktorii w 1838 roku. Używana jest podczas najważniejszych uroczystości państwowych w Wielkiej Brytanii. Król Anglii wkłada ją na głowę po koronacji koroną świętego Edwarda w kolegiacie św. Piotra Opactwa Westminsterskiego, a także ma ją każdorazowo na głowie podczas uroczystości otwarcia nowej sesji Parlamentu w Londynie.
Uchodzi za najwspanialszy klejnot w kolekcji skarbca Tower w Londynie. Ma formę korony zamkniętej (corona clausa) i ozdobiona jest przez: 5 rubinów i spineli, 11 szmaragdów, 17 szafirów, 273 perły i 2868 diamentów. Wśród kamieni szlachetnych umieszczonych w tym symbolu władzy znajdują się:
- Cullinan II (Mniejsza Gwiazda Afryki) – drugi co do wielkości diament świata, o masie 317 karatów, umieszczony w obręczy po stronie czołowej korony
- Szafir Stuartów – umieszczony w obręczy korony po przeciwnej stronie do diamentu Cullinan II
- Rubin Czarnego Księcia – spinel rubinowy umieszczony na diamentowym krzyżu maltańskim nad obręczą w czołowej części korony
- Szafir Świętego Edwarda – kamień szlachetny z pierścienia koronacyjnego Edwarda Wyznawcy umieszczony w diamentowym krzyżu maltańskim wieńczącym koronę.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- The Crown Jewels (ang.)
Media użyte na tej stronie
The British Imperial State Crown viewed from the side with the front facing left (the Black Prince's Ruby, and the Cullinan II are just visible in profile). It was made in 1937 with alterations in 1953.
An aerial view of the Tower of London as seen from the SwissRe Tower.