Brytyjska odmiana języka angielskiego

Brytyjska odmiana języka angielskiego (ang. British English, BE) – odmiana języka angielskiego używana w Wielkiej Brytanii. W precyzyjniejszym rozumieniu:

• jedna ze standardowych form języka angielskiego (obok amerykańskiej), stosowana w nauczaniu tego języka, wykorzystująca brytyjskie konwencje ortograficzne, zaś w zakresie wymowy opierająca się na tzw. Received Pronunciation. Standard ten określany jest również jako „BBC English”. Poza Wielką Brytanią cieszy się popularnością również w Irlandii, Australii i Nowej Zelandii.
• zbiorcze określenie wszystkich wariantów języka angielskiego używanych na terenie Wielkiej Brytanii, w odróżnieniu od pozostałych odmian tego języka. Taką definicję podaje m.in. Oxford English Dictionary. Angielszczyzna brytyjska w formie mówionej jest wewnętrznie bardziej zróżnicowana niż inne jej odmiany używane na świecie^[1]. Nie istnieje żadna instytucja regulująca język, tak że pod względem formalnym żadna odmiana dialektalna nie jest bardziej uprzywilejowana od innych, lecz pewnym prestiżem cieszy się Received Pronunciation jako socjolekt ponadregionalny, związany jednak w ogólnym odczuciu z wyższymi klasami społecznymi. Trzeba jednak zaznaczyć, że zaledwie 2% Brytyjczyków posługuje się na co dzień tą odmianą^[2]. W ostatnim czasie na znaczeniu zyskuje odmiana zwana Estuary English^[3].

Dialekty

Dialekty brytyjskie zasadniczo dzieli się na odmiany w samej Anglii oraz te używane w Walii i Szkocji. Dialekty z terenu Anglii dzielą się z kolei na kilka grup^[4]:

• dialekty południowej Anglii obejmujące cockney i Estuary English;
• dialekty Midlands: scouse (Liverpool), mancunian (Manchester), yorkshire, broomy (Birmingham), west broomy (West Bromwich), Black Country (Dudley);
• dialekty północnej Anglii: geordie (Newcastle).

Słownictwo brytyjskie a amerykańskie

Zobacz też

• fonologia i fonetyka języka angielskiego
• Received Pronunciation

Przypisy

Bibliografia

• British Phrasebook, ElizabethE. Bartsch-Parker, wyd. 1st ed, Hawthorn, Vic.: Lonely Planet, 1999, ISBN 0-86442-484-1, OCLC 41018385 .
• McArthur T. (2002). Oxford Guide to World English. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-866248-3 hardback, ISBN 0-19-860771-7 paperback.
• MelvynM. Bragg MelvynM., The Adventure of English, London: Sceptre, 2004, ISBN 0-340-82993-1, OCLC 55800504 .
• PamP. Peters PamP., The Cambridge Guide to English Usage, Cambridge: Cambridge University Press, 2004, ISBN 0-521-62181-X, OCLC 55971476 .
• Simpson J. (red.) (1989). Oxford English Dictionary, 2nd edition. Oxford: Oxford University Press.
• DavidD. Crystal DavidD., The Cambridge Encyclopaedia of the English Language, Cambridge: Cambridge University Press, 1995, ISBN 0-521-40179-8 .

Linki zewnętrzne

• Porównanie akcentów języka angielskiego z całego świata
• BBC Voices – Różne akcenty brytyjskie (audio)
• Pliki audio – mapa dialektów UK