Brzegowce
| Sirenia | |||
| Illiger, 1811[1] | |||
 Przedstawiciel rzędu – diugoń przybrzeżny (Dugong dugon) (matka z dzieckiem) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| (bez rangi) | Paenungulata | ||
| Rząd | brzegowce | ||
| Synonimy | |||
| Rodziny | |||
| |||
Brzegowce[7], syreny[8], nozdrzaki[9] (Sirenia) – rząd dużych łożyskowców prowadzących wyłącznie wodny tryb życia. Brzegowce zajmują szczególne miejsce w ekosystemie, ponieważ są jedynymi roślinożernymi ssakami wodnymi. Podobnie jak słoniowate, góralkowce i rurkozębne wywodzą się od ssaków prakopytnych. Nie jest znana przyczyna zajęcia przez nie środowiska odmiennego niż u większości innych ssaków.
Dawniej nazwa „brzegowce” przypisana była do rodziny Trichechidae nazywanej dziś manatowate[10].
Morfologia
Brzegowce mają ciało o wrzecionowatym kształcie, przednie kończyny przekształcone w płetwy, a tylne zredukowane. Głowa jest słabo wyodrębniona, brak płetwy grzbietowej i małżowin usznych. Kształt płetwy ogonowej oraz budowa czaszki są cechami charakterystycznymi dla przedstawicieli rodzin. Na wargach występują liczne włosy czuciowe (zatokowe). Kości syren są masywne i ciężkie. U diugoniowatych występuje typowa dla większości ssaków liczba 7 kręgów szyjnych, natomiast manatowate mają ich tylko 6. Mózg niewielki, o gładkich półkulach. Dobrze rozwinięte ośrodki węchowe i narząd węchu. Narząd Jacobsona nie występuje.
Tempo rozrodu brzegowców jest stosunkowo wolne. Samica rodzi jedno młode, które karmi mlekiem i wychowuje przez dwa lata. Dopiero po tym okresie przystępuje do kolejnego rozrodu.
Brzegowce żyją wyłącznie w wodzie, nie potrafią poruszać się na lądzie. Są poławiane przez ludzi dla mięsa. Obecnie uznawane są za zagrożone wyginięciem, zostały objęte ochroną.
Ewolucja
Brzegowce zamieszkujące Stary Świat dotarły w eocenie lub oligocenie do Ameryki Południowej, która była w owym czasie kontynentem odizolowanym. Najstarsze znane manaty znane są ze środkowego miocenu. Pierwsze eoceńskie diugonie żywiły się trawą morską porastającą płycizny Morza Tetydy i innych ciepłych mórz trzeciorzędu. Dzisiejsze brzegowce to zwierzęta wyłącznie tropikalne, zasiedlające rzeki i estuaria. Obecnie rodzina manatów obejmuje zaledwie trzy gatunki, zaś rodzina diugoni tylko jeden. Drugim, który jednakże dotrwał jedynie do końca XVIII wieku, była syrena morska, która wyginęła w 27 lat po jej odkryciu.
Systematyka
Do rzędu brzegowców należą dwie występujące współcześnie rodziny[11][7]:
- Dugongidae J.E. Gray, 1821 – diugoniowate
- Trichechidae Gill, 1872 – manatowate
Opisano również rodziny wymarłe[12]:
- Prorastomidae Cope, 1889
- Protosirenidae Sickenberg, 1934
oraz rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej[12]:
- Florentinoameghinia Simpson, 1932[13]
- Lophiodolodus Stirton, 1947[14]
- Sobrarbesiren Díaz-Berenguer, Badiola, Moreno-Azanza & Canudo, 2018[15]
Taksony określane jako nomen dubium[12]:
- Sirenotherium Paula Couto, 1967
- Trachypleurotherium Dilg, 1909
- Eotherium Markgrafi Abel, 1913
- Manatus antiquus Leidy, 1856
- Manatus inornatus Leidy, 1873
Spośród przedstawicieli rzędu brzegowce, obecnie żyją osobniki reprezentujące dwa rodzaje (a w nich cztery gatunki)[16]:
| Sirenia |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zobacz też
- syrenowate (rodzina płazów)
Przypisy
- ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 140. (łac.).
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 309, 1821. (ang.).
- ↑ a b G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 1: Mammalia. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1827, s. 32. (łac.).
- ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Cetetheræ, including the Loripeda, Semipeda, and Pinnipeda, or Loripeds, Semipeds, and Pinnipeds: being the arrangement of the Seals, Dugongs, Whales, and their Allies, indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 1830, s. 360, 1830. (ang.).
- ↑ F. Cuvier: De l’histoire naturelle des cetacees, ou recueil et examen des faits dont se compose l’histoire naturelle de ces animaux. Paris: Libraire Encyclopedique de Roret, 1836, s. 563. (fr.).
- ↑ C.H.C. Burmeister: Handbuch der Naturgeschichte. Zum Gebrauch bei vorlesungen. Berlin: Verlag von Theod. Chr. Friedr. Enslin, 1837, s. 792. (niem.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 24. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ syreny, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-08-04].
- ↑ Encyklopedia Gutenberga. [dostęp 2013-03-04].
- ↑ manaty, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-08-04].
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 120. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c J.S. Zijlstra: Sirenia. Hesperomys project. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ G.G. Simpson. The supposed association of dinosaurs with mammals of Tertiary type in Patagonia. „American Museum novitates”. 566, s. 18, 1932. (ang.).
- ↑ R.A. Stirton. The first lower Oligocene vertebrate fauna from northern South America. „Servicio Geológico Nacional, Compilación de Estudios Geológicos Oficiales”. 7, s. 332, 1947. (ang.).
- ↑ E. Díaz-Berenguer, A. Badiola, M. Moreno-Azanza & J.I. Canudo. First adequately-known quadrupedal sirenian from Eurasia (Eocene, Bay of Biscay, Huesca, northeastern Spain). „Scientific Reports”. 8 (5127), s. 3, 2018. DOI: 10.1038/s41598-018-23355-w. (hiszp.).
- ↑ Annalisa Berta, James L. Sumich, Kit M. Kovacs, Pieter Arend Folkens, Peter J. Adam: Marine Mammals: Evolutionary Biology. Academic Press, 2006, s. 547. ISBN 0-12-088552-2. (ang.).
Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 166 i 167. ISBN 83-01-14344-4.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Redirect arrow, to be used in redirected articles in Wikipedias written from left to right. Without text.