Brzoza Ermana
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | brzoza Ermana | ||
Nazwa systematyczna | |||
Betula ermanii Cham. Linnaea VI 537,t.6.fig.D,1837 | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Brzoza Ermana (Betula ermanii Cham.) – gatunek drzewa z rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray). Występuje w stanie dzikim w północno-wschodniej Azji (Kamczatka, Sachalin, część Syberii, Hokkaido, Honsiu, Sikoku, Korea, Chiny)[4].
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo doratsa do 22 m[5]. Korona gęsta i szeroka, wcześnie wiosną zazieleniająca się.
- Pień
- Kora wa jaskrawo złocistobiałą barwę, czasami bywa różowawa, rzadziej jaskrawopomarańczowa. Złuszcza się okrężnie dużymi zwisającymi płatami.
- pędy
- Gałązki są gruczołkowate. Młode pędy są owłosione, lecz szybko stają się nagie[5].
- Liście
- Trójkątnojajowate, bądź sercowate, w miarę regularne. Mają 4-14 cm długości i 3-10 cm szerokości. Z wierzchu ciemnozielone i początkowo owłosione, lecz szybko stają się nagie. Od spodu są owłosione w kącikach nerwów. Wierzchołki liści są ostro zakończone. Brzeg liściowy jest podwójnie, nierównomiernie ostro ząbkowane. Zwykle posiadają 7-11 par nerwów, równolegle i blisko siebie ułożonych. Ogonki liściowe są zwykle nagie[5].
- Kwiaty
- Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Są wyprostowane. Zimą kotki męskie są grube i posiadają gładkie łuski[5].
- Owoce
- Owocostany pojedyncze, wyprostowane, prawie siedzące, długie 2-4 cm. Orzeszki owłosione przy szyjkach słupka, skrzydełka wąskie. Łuski częściowo pozostają przez zimę na kotkach.
Biologia i ekologia
W ojczyźnie górskie drzewo leśne. Tworzy drzewostany mieszane ze świerkiem ajańskim i drzewami liściastymi, lub lite jednogatunkowe. Jest wiatropylna i wiatrosiewna. Jest drzewem szybkorosnącym.
Zastosowanie
- Drewno w ojczyźnie używane do produkcji mebli, w rzeźbiarstwie, także do produkcji papieru i na opał.
- Roślina ozdobna. Do uprawy jako drzewo ozdobne wprowadzona w 1880 roku w Rosji. W Polsce od końca XIX w. Wytrzymała na mrozy i może być uprawiana w całym kraju. Podstawowy efekt ozdobny daje gładki, jasnobiały lub żółtawowiśniowy pień. Wymaga gleb żyźniejszych i stosunkowo wilgotnych, źle rośnie na piaskach i torfach.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-07] (ang.).
- ↑ Betula ermanii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
- ↑ a b c d Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 186. ISBN 978-83-7073-643-9.
Media użyte na tej stronie
Autor: Kurt Stüber [1], Licencja: CC-BY-SA-3.0
Species: Betula ermanii
Family: Betulaceae
Autor: Kurt Stüber [1], Licencja: CC-BY-SA-3.0
Species: Betula ermanii
Family: Betulaceae
Autor: Kurt Stüber [1], Licencja: CC-BY-SA-3.0
Species: Betula ermanii
Family: Betulaceae