Budżet partycypacyjny

Ogłoszenia wyników budżetu obywatelskiego w Warszawie, Pałac Kultury i Nauki (2019)

Budżet partycypacyjny, także budżet obywatelski[1][2] – demokratyczny proces dyskusji i podejmowania decyzji, w którym mieszkańcy gminy decydują o tym, w jaki sposób wydawać część środków z jej budżetu.

Najczęściej jest on tworzony poprzez wykorzystanie takich narzędzi, jak poznanie priorytetów w wydawaniu pieniędzy, wybór delegatów budżetowych, reprezentujących lokalne społeczności, wsparcie techniczne ze strony urzędów miast i gmin, a następnie implementacja pomysłów mających bezpośrednie przełożenie na jakość życia mieszkańców.

Budżet partycypacyjny w Porto Alegre

Pierwszy pełny proces tworzenia budżetu partycypacyjnego rozpoczął się w brazylijskim mieście Porto Alegre już w roku 1989[3]. To coroczny proces dyskusji i podejmowania decyzji, w którym tysiące mieszkańców miasta decyduje, jak wydawać część tamtejszego budżetu miejskiego. W procesie sąsiedzkich, regionalnych i ogólnomiejskich zgromadzeń otwartych dla wszystkich, obywatele i wybrani delegaci budżetowi głosują nad tym, jakie priorytetowe potrzeby dofinansować i na jakim poziomie. Na pierwszym etapie sąsiedzi wybierają delegatów dzielnicowych i tematycznych, którzy następnie, na nieoficjalnych spotkaniach decydują o priorytetowych inwestycjach, przyznając im określoną liczbę punktów – im więcej, tym ważniejsza inwestycja. W drugiej rundzie obradują wspólnie zebrania dzielnicowe i tematyczne, które wybierają radnych do rady budżetu partycypacyjnego.

Naukowcy tacy jak m.in. Rebecca Abers, Gianpaolo Baiocchi i Leonardo Avritzer badali wpływ budżetu partycypacyjnego na rządowe wydawanie pieniędzy i alokację zasobów. Odkryli trend zmierzający w kierunku wydawania większej ilości pieniędzy w najmniej do tej pory finansowanych dzielnicach. Większość wniosków opierała się jednak na danych rządowych i trudno je jednoznacznie zweryfikować.

Budżet partycypacyjny na świecie

Od czasu powstania w Ameryce Południowej, budżet partycypacyjny rozszerzył się na setki miast całego świata, w tym w Europie, Azji, Afryce czy też Ameryce Północnej. W niektórych miastach został wprowadzony do szkół, uniwersytetów i budownictwa społecznego czy instytucji kultury[4]. Mechanizmy stosowania budżetu partycypacyjnego różnią się od siebie, dostosowując do lokalnego kontekstu, różny jest także procent miejskiego budżetu oddawanego do dyspozycji mieszkańców.

W Europie projekt podchwyciły miejscowości we Francji, Włoszech, Niemczech, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Jest to też popularny sposób oddawania władzy mieszkańcom miast Kanady.

Budżet partycypacyjny w Polsce

W Polsce kwestią oddolnej demokracji zajmował się Rafał Górski, anarchista, który napisał poświęconą temu zagadnieniu książkę Bez państwa. Demokracja uczestnicząca w działaniu[5]. Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich w ramach programu Laboratorium Monitoringu Budżetu analizuje jakość konsultacji społecznych, w tym konsultacji dotyczących tworzenia budżetu gminy[6][7].

Budżet obywatelski po raz pierwszy wprowadzono w 2011 w Sopocie[8], obecnie wprowadzany jest w wielu miastach, zazwyczaj na poziomie budżetu gminy – m.in. w Bydgoszczy, Łodzi, Radomiu, Wrocławiu, Warszawie, Poznaniu, Tarnowie, Toruniu, Krakowie, Elblągu, Gdańsku, Kielcach czy Wodzisławiu Śląskim[8]. Z tego narzędzia korzysta około 320 miastach, w których w ramach edycji na 2017 rok planowano przeznaczyć na ten cel łącznie ponad pół miliarda złotych[9].

W 2018 r. do ustaw o samorządach: gminnym, powiatowym i województwa dodano regulacje o budżecie obywatelskim[10], które są stosowane od kadencji 2018-2023[11]. Szczegóły dotyczące projektu budżetu obywatelskiego określają uchwały organu stanowiącego właściwej jednostki samorządu terytorialnego. W gminach niebędących miastami na prawach powiatu realizacja budżetu obywatelskiego nie jest obowiązkowa.

Krytyka

Niemiecki architekt Markus Miessen zwrócił uwagę na to, że budżet partycypacyjny może stać się przeciwieństwem wzmocnienia sił obywatelskich i sprawczości społeczności lokalnych, służąc legitymizacji poczynań władzy. Może się tak dziać w sytuacji wdrożenia go w sposób dający obywatelom iluzję poczucia sprawczości w zakresie np. jednego procenta posiadanych przez dane władze środków, przy jednoczesnym odwiedzeniu ludzi od rozważania wydatkowania pozostałych 99 procent budżetu. Skutecznie eliminuje to konflikty i potencjalne protesty. Budżet obywatelski staje się w takiej sytuacji dodatkowym plebiscytem, w miejsce realnej dyskusji nad kształtem rozwoju miejscowości[12].

Przypisy

  1. ↑ O budżecie. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. um.warszawa.pl, 26 sierpnia 2016. [dostęp 2019-10-04].
  2. ↑ Budżet obywatelski. [w:] Urząd Miasta Krakowa [on-line]. krakow.pl. [dostęp 2019-10-04].
  3. ↑ Marcin Gerwin, Maja Grabkowska: Budżet obywatelski, [w:] Partycypacja. Przewodnik Krytyki Politycznej. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2012, s. 100, seria: Przewodniki Krytyki Politycznej. ISBN 978-83-62467-49-5.
  4. ↑ Warszawa bada budżet obywatelski. Rzeczpospolita, 2012.10.20. [dostęp 2013-05-10].
  5. ↑ Rafał Górski. Anarchista, który sprowadził do Polski budżet obywatelski. Krowoderska.pl, 2015-06-18. [dostęp 2020-08-10].
  6. ↑ Rozmowa z Dariuszem Kraszewskim ze Stowarzyszenia Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich w Serwisie Samorządowym PAP. samorzad.pap.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-27)]..
  7. ↑ Publikacja „Budżet gminy bez tajemnic”. lgo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-01)]..
  8. ↑ a b Rozpoczynają się prace nad budżetem obywatelskim dla Wodzisławia Śląskiego. wodzislaw-slaski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]..
  9. ↑ Borys Martela, Paweł Pistelok, Partycypacja Publiczna. Raport o stanie polskich miast [PDF], Instytut Rozwoju Miast i Regionów, 2019, ISBN 978-83-65105-33-2.
  10. ↑ Art. 1 pkt 1 lit. b, art. 2 pkt 1 lit. b i art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 130).
  11. ↑ Art. 15 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 130).
  12. ↑ Jarema Piekutowski, Partycypacyjność czy anarchizacja? O "koszmarze partycypacji" słów kilka, w: Kierunki Zmian, nr 1(5)/2015, s. 33, ISSN 2083-9847

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Budżet obywatelski w Warszawie 2019b.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ogłoszenia wyników budżetu obywatelskiego w Warszawie w Pałacu Kultury i Nauki