Buddy Guy

Buddy Guy

Buddy Guy, 2007
Imię i nazwisko

George Guy

Pseudonim

Buddy

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1936
Lettsworth, Louisiana

Instrumenty

gitara

Aktywność

od 1957

Odznaczenia
Narodowy Medal Sztuki (USA)
Strona internetowa

George "Buddy" Guy (ur. 30 lipca 1936[1]) – sześciokrotny laureat nagrody Grammy, amerykański gitarzysta i wokalista bluesowy i rockowy. Przedstawiciel bluesa chicagowskiego. Historia jego sukcesu rozpoczęła się w małym miasteczku Lettsworth w Luizjanie. George "Buddy" Guy był jednym z kilkorga dzieci Sama i Sabel Guyów. Na gitarze nauczył się grać samodzielnie. Wybrał bluesa, muzykę, w której ideą jest improwizacja.

Zawodową karierę muzyczną rozpoczął w 1950 r. w Baton Rouge, stolicy Luizjany. W tamtym czasie największy wpływ na niego miała muzyka Muddy'ego Watersa, pioniera elektrycznego bluesa. On sam był natomiast wzorem dla Jimiego Hendriksa[2].

Muzyka

Buddy Guy był pionierem wykorzystania sprzężenia zwrotnego w muzyce. Już w 1959 r. stosował je w czasie koncertów. Jednak nie mógł przekonać do swojego stylu muzycznego Leonarda Chessa, właściciela firmy Chess, który nie pozwalał mu na dokonywanie nagrań z wykorzystywaniem tego efektu. Dopiero sukces grupy Cream spowodował, że zrozumiał swój błąd[3].

W 1960 r. Buddy dołączył do plejady gwiazd legendarnej wytwórni Chess Records. Pracował z takimi legendami, jak Muddy Waters, Willie Dixon, Sonny Boy Williamson II i Little Walter, Howlin' Wolf. Po dwóch latach nagrał album Stone Crazy, który na listach R&B zajął 12. miejsce. Pod koniec 1960 r. Buddy odszedł z Chess Records i rozpoczął pracę w Vanguard Records. Dla niej właśnie powstały takie albumy, jak A Man and the Blues, This Is Buddy Guy i Hold That Plane.

W 1970 The Rolling Stones zaprosili go do wspólnych występów podczas ich europejskiej trasy. Jego kariera rozkwitła podczas odrodzenia bluesa w latach 1980–1990, szczególnie od momentu, gdy Eric Clapton zaprosił go na prestiżową imprezę wszystkich gwiazd bluesowych "24 Nights". W 1989 r. Buddy otworzył w Chicago własny klub "Buddy Guy's Legends", który stał się miejscem kultowym dla wielbicieli bluesa. W 1991 r. Eric Clapton zaprosił Buddy'ego na występ w londyńskim "Royal Albert Hall". Koncert ten zaowocował intratnym kontraktem z wytwórnią Silverstone Records.

Kolejnym wspaniałym albumem artysty okazał się krążek Damn Right, I've Got the Blues. Natchnieniem dla tej płyty byli tacy gitarzyści, jak Jeff Beck, Eric Clapton i Mark Knopfler. Buddy zadedykował znajdujący się na niej utwór "Rememberin' Stevie" swemu staremu przyjacielowi Steviemu Rayowi Vaughanowi. W 1994 powstał kolejny album Slippin In.

W 2003 został sklasyfikowany na 30. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[4].

14 marca 2005 r. Buddy Guy dołączył do Rock and Roll Hall of Fame[5].

Przez bluesowych krytyków album Sweet Tea z 2001 r. został wybrany w styczniu 2010 r. "najlepszym albumem bluesowym 10-lecia"[6].

Jeff Beck: Nie byłoby Jeffa Becka czy Erica Claptona, czy Jimiego Hendriksa, gdyby nie było ciebie. My zawsze słuchamy ciebie[7].

Nagrody

Buddy Guy otrzymał m.in. sześć nagród Grammy oraz 24 nagrody W.C. Handy Awards, obecnie Blues Music Awards, zwanych też potocznie "bluesowymi oscarami", a także Narodowy Medal Sztuki, wręczony przez prezydenta USA za szczególnie przyczynienie się do rozpowszechnienia i wspomagania twórczości w Stanach Zjednoczonych.

Dyskografia

AlbumRokWytwónia
Hoodoo Man Blues1965Delmark
Chicago/The Blues/Today! vol. 11966Vanguard
It’s my Life, Baby!1966Vanguard
I Left My Blues in San Francisco1967Chess
A Man and the Blues1968Vanguard
Coming at You1968Vanguard
Blues Today1968Vanguard
This Is Buddy Guy (live)1968Vanguard
Hot and Cool1969Vanguard
First Time I Met the Blues-Python1969
Buddy and the Juniors1970MCA
South Side Blues Jam1970Delmark
In the Beginning1971Red Lightnin’
Play the Blues1972Rhino
Hold That Plane!1972Vanguard
I Was Walking Through the Woods1974Chess
Got to Use Your House1979Blues Ball
Stone Crazy1981Alligator
Alone & Acoustic1981Alligator
Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite (live)1982Blind Pig
DJ Play My Blues1982JSP Records
Dollar Done Fell1982JSP Records
Buddy Guy1983Chess
The Original Blues Brothers (live)1983Blue Moon
Ten Blue Fingers1985JSP Records
Atlantic Blues: Chicago1986Atlantic
Chess Masters1987Charly)
Live at the Checkerboard Lounge, Chicago-19791988JSP Records
Breakin Out1988JSP Records
I Ain’t Got No Money1989Flyright
Alone & Acoustic1991Alligator
Damn Right, I've Got the Blues1991Silvertone/BMG
Buddy's Baddest: The Best of Buddy Guy1991Silvertone
My Time After Awhile1992Vanguard
The Very Best of Buddy Guy1992Rhino/WEA
The Complete Chess Studio Recordings1992Chess
Live at Montreaux1992Evidence
Feels Like Rain1993Silvertone
Six String Frenzy1993Blue Knight Records
Slippin' In1994Silvertone
Live: The Real Deal1996Silvertone
Buddy's Blues1997Chess "Chess Masters"
Buddy’s Blues 1978-1982: The Best of the JSP Recordings1998
As Good As It Gets1998Vanguard
Heavy Love1998Silvertone
Last Time Around – Live at Legends1998Jive
This Is Buddy Guy1998VMD
Blues Master1998Vanguard
Buddy’s Baddest: The Best of Buddy Guy1999Silvertone
The Complete Vanguard Recordings2000Vanguard
Every Day I Have the Blues2000Purple Pyramid
20th Century Masters: The Millennium: The Best of Buddy Guy2001MCA
Sweet Tea2001Silvertone
Double Dynamite2001AIM Recording Co.
Blues Singer2003Silvertone
Chicago Blues Festival 1964 (live)2003Stardust
Jammin’ Blues Electric & Acoustic2003Sony
Live At the Mystery Club2003Quicksilver
A Night of the Blues2005
Bring 'Em In2005Jive
Can't Quit The Blues:Box Set2006
Live: The Real Deal2006Sony
Skin Deep2008Sony
The Definitive Buddy Guy2009Shout! Factory
Living Proof2010Jive
Rythm & Blues 2013RCA Records
AlbumRokEtykieta
Folk Singer1964Chess
Baby Please Don’t Go Chess
The Super Duper Blues Band
Muddy Waters Chess

Przypisy

  1. ↑ Mark Deming: Buddy Guy Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-02]. (ang.).
  2. ↑ Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection 2CD, książeczka-esej Kurta Lodera. Universal, Experience Hendrix, 2001. (ang.).
  3. ↑ "The Decade's Best Blues. 25 Great Albums That Defined the Past 10 Years" [w:] Blues Revue nr 122, str. 16
  4. ↑ Rolling Stone's "The 100 Greatest Guitarists of All Time" Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  5. ↑ Buddy Guy: inducted in 2005. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  6. ↑ Tamże, ss. 7–17
  7. ↑ Tamże, str. 16
Kennedy Center Honors
Lata 70.
1978
1979
Lata 80.
1980
1981
1982
1983
1984
1985
1986
1987
1988
1989
Lata 90.
1990
1991
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999
Lata 2000–2009
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Lata 2020–2029
2020
2021
Grammy Lifetime Achievement Award
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029

Grammy-award silhouette.jpg

Media użyte na tej stronie

Chevalier Ordre de Leopold.png
Baretka Krzyża Kawalerskiego Orderu Leopolda (Belgia)