Buduar

Buduar w pałacu w Nieborowie o neorokokowym wystroju wnętrza
Ilustracja buduaru, umeblowanego w stylu Ludwika XVI

Buduar (fr. boudoir) – wytwornie umeblowany i wykwintnie ozdobiony, niewielki pokój zajmowany przez panią domu.

Był to pokój niewielkich rozmiarów, którego umeblowanie stanowiły fotele, sofy, stoliki, biureczka[1]. Umieszczony był zazwyczaj między salonem a sypialnią[2][1]. Pełnił rolę gotowalni, miejsca wypoczynku pani domu[3], prywatnych spotkań, pisania listów i innych zajęć[2]. Był odpowiednikiem gabinetu męskiego[2].
Pierwsze buduary powstały we francuskich pałacach w XVIII wieku[1][4]. Powszechnie występował w okresie rokoka, klasycyzmu[1] i romantyzmu[4]. Moda na buduary przetrwała do XIX wieku[1], choć jeszcze w początkach XX wieku występował w bogatszych apartamentach[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s.53.
  2. ↑ a b c Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4, s.95.
  3. ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978, s.213.
  4. ↑ a b c Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982, s.51

Bibliografia

  • Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 31. ISBN 83-85001-89-1.

Media użyte na tej stronie

Poland Nieborów Palace 008.jpg
Buduar o neorokokowym wystroju wnętrza. Portret królowej Krystyny Szwedzkiej jako Minerwy, pędzla Pietera Nasona, portret Macieja Radziwiłła i Dominika Radziwiłła. Meble angielskie z początku XIX wieku. Rokokowy świecznik saski. W gablocie serwis śniadaniowy Heleny Radziwiłłowej z kamionki Wedgwooda. Pałac w Nieborowie.