Budynek Banku Polskiego w Warszawie

Budynek Banku Polskiego
	nr rej. 1187 z 1 sierpnia 1981
	; Widok od strony pl. Teatralnego, ok. 1914
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Bielańska 10
Typ budynku	bank
Styl architektoniczny	neorenesans
Architekt	Leontij Benois
Rozpoczęcie budowy	1907
Ukończenie budowy	1911
Zniszczono	1944
	Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Budynek Banku Polskiego
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Budynek Banku Polskiego
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Budynek Banku Polskiego
	52°14′40,8″N 21°00′22,6″E/52,244667 21,006278

Budynek Banku Polskiego – budynek filii rosyjskiego Banku Państwa, a następnie Banku Polskiego, znajdujący się przy ul. Bielańskiej 10 w śródmieściu Warszawy.

Historia

Budynek powstał w latach 1907–1911 według projektu Leontija Benois dla rosyjskiego Banku Państwa, w miejscu kompleksu Mennicy Warszawskiej^[2]. Od 1918 mieściła się w nim siedziba Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej, a od 1926 Bank Polski Spółka Akcyjna.

W latach 1940–1944, w czasie okupacji niemieckiej, siedziba warszawskiego oddziału Banku Emisyjnego^[3]. Podczas powstania warszawskiego reduta powstańcza i rejon ciężkich walk toczonych przez żołnierzy z batalionu „Łukasiński”.

Po II wojnie światowej (w latach 60.) wyburzono znaczną część uszkodzonego budynku, pozostawiając głównie prawą część fasady^[4]. Pozostałości gmachu później zostały wpisane do rejestru zabytków. Po 1945 oficyna pałacu była użytkowana przez Ministerstwo Finansów^[5].

W zachowanej części budynku planowano umieszczenie Muzeum Powstania Warszawskiego i w tym celu rozpoczęto jego nadbudowę^[6]. Jednak ten plan nie został zrealizowany. W 1993 budynek został sprzedany.

W miejscu pozostałej części dawnego Banku Polskiego wzniesiono po 2010, z zachowaniem zabytkowych elementów ścian i fundamentów, biurowiec Senator^[7].

Galeria

Bank Państwa, widok od strony ul. Długiej, przed 1914
Bank Polski w trakcie powstania warszawskiego, 1944
(c) FOTO:FORTEPAN / Nagy Gyula, CC BY-SA 3.0
Pozostałości banku przed wyburzeniem, lata 60.
Zachowana współcześnie część gmachu (prawa część fasady)
Upamiętnienie powstańczej Reduty Bank Polski
Pozostałości gmachu banku, 2011
Biurowiec Senator dobudowany do oryginalnej części

Zobacz też

Gmach Giełdy i Banku Polskiego

Przypisy

↑ Rejestr. mwkz.pl. [dostęp 2022-03-13].
↑ Jerzy S. Majewski: Warszawa na starych pocztówkach. Warszawa: Agora, 2013, s. 120. ISBN 978-83-268-1238-5.
↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 142. ISBN 978-83-240-1057-8.
↑ BANK POLSKI OBECNIE PRAKTYCZNIE NIE ISTNIEJE. warszawa1939.pl. [dostęp 2022-03-14].
↑ Jan Zachwatowicz: Problemy zachowania historycznych budynków [w:] Warszawa współczesna. Geneza i rozwój. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 276. ISBN 83-01-02892-0.
↑ Rafał Bielski, Jakub Jastrzębski: Utracone miasto. Warszawa wczoraj i dziś. Warszawa: Skarpa Warszawska, 2016, s. 177. ISBN 978-83-63842-27-7.
↑ Karol Kobos: Płaski Senator. ITI, 2012-07-24. [dostęp 2012-09-14].

Linki zewnętrzne

Strona dotycząca historii Reduty. reduta.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-26)].

[1] Rejestr. mwkz.pl. [dostęp 2022-03-13].

[2] Jerzy S. Majewski: Warszawa na starych pocztówkach. Warszawa: Agora, 2013, s. 120. ISBN 978-83-268-1238-5.

[3] Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 142. ISBN 978-83-240-1057-8.

[4] BANK POLSKI OBECNIE PRAKTYCZNIE NIE ISTNIEJE. warszawa1939.pl. [dostęp 2022-03-14].

[Zachwatowicz-5] Jan Zachwatowicz: Problemy zachowania historycznych budynków [w:] Warszawa współczesna. Geneza i rozwój. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 276. ISBN 83-01-02892-0.

[6] Rafał Bielski, Jakub Jastrzębski: Utracone miasto. Warszawa wczoraj i dziś. Warszawa: Skarpa Warszawska, 2016, s. 177. ISBN 978-83-63842-27-7.

[7] Karol Kobos: Płaski Senator. ITI, 2012-07-24. [dostęp 2012-09-14].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne