Budzowa Igła

Budzowa Igła
Ilustracja
Widok z Orlej Perci
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry Wysokie, Karpaty

Wysokość

ok. 2130 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Budzowa Igła”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Budzowa Igła”
Ziemia49°13′38,3″N 20°02′28,0″E/49,227306 20,041111

Budzowa Igła (niem. Buchentalnadel, słow. Budzova ihla, węg. Budz-tű[1]) – turnia w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w długiej wschodniej grani Świnicy pomiędzy Buczynowymi Czubami (ok. 2125 m), od których oddzielona jest Przełęczą Nowickiego (2105 m), a Wielką Buczynową Turnią (2184 m), od której oddziela ją Budzowa Przełączka (ok. 2125 m). Budzowa Igła jest najwyższym z kilku skalnych zębów w grani opadającej w Wielkiej Buczynowej Turni na Przełęcz Nowickiego, jest też wśród nich najsmuklejsza. Tuż obok niej prowadzi Orla Perć, jednak ze szlaku tego jest prawie niezauważalna; z większej odległości zlewa się ze skałami, z bliska przesłania ją niewielka kopka[2].

Jest to niewysoka, ale wyraźnie wyodrębniona, śmiało zarysowana turnia. Przez długi czas jednak były problemy z jej umiejscowieniem. Za Budzową Igłę brany był znajdujący się w tej samej grani prostokątny ząb po jej zachodniej stronie, który przy doosiowym widoku spod uskoku ma postać spiczastej i ostro zarysowanej iglicy. Z daleka z niektórych miejsc Budzowa Igła jest łatwo rozpoznawalna, z bliska natomiast trudno ustalić, który ze skalnych zębów jest nią. Już Stanisław Groński interpretując opis W.H. Paryskiego pisał: Z Budzową Igłą jest coś nie w porządku i podał inne niż u Paryskiego jej położenie. Po przeprowadzeniu szczegółowych badań terenowych wersję Grońskiego potwierdził Władysław Cywiński w swoim 18 tomie przewodnika. Orla Perć obchodzi Budzową Igłę po stronie Dolinki Buczynowej, a nie jak to podawał W.H. Paryski po stronie Pańszczycy[2].

Turni nadano nazwę dla uczczenia Józefa Budza, który był głównym pomocnikiem Walentego Gadowskiego, twórcy Orlej Perci[2].

Na Budzowej Igle dopuszczalna jest wspinaczka skalna, ale tylko od strony Dolinki Buczynowej[3]. Najłatwiej wejść na nią z Przełęczy Nowickiego. Jest to przejście o II stopniu trudności w skali tatrzańskiej. Pierwsze przejście w 1932 r. W.H. Paryski z towarzyszami[2].

Budzowa Igła po prawej, po lewej Buczynowe Czuby, pomiędzy nimi Przełęcz Nowickiego
Szlak Orlej Perci na przełączce pod Budzową Igłą

Przypisy

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [dostęp 2016-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ a b c d Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
  3. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [dostęp 2019-01-04].
Wschodnia grań Świnicy – odcinek od Świnicy do Krzyżnego

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Wielka Buczynowa Turnia T37.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wiel;ka Buczynowa Turnia
Przełęcz Nowickiego Budzowa Igła.jpg
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Po lewej Buczynowe Czuby, pośrodku Przełęcz Nowickiego, po prawej Budzowa Igła (na lewo od niej śmigłowiec TOPR)
Orla Perć T 37 (3).jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zejście z przełączki pod Budzową Igłą na szlaku Orlej Perci