Bujacza Przełęcz

Bujacza Przełęcz
Golica Bielska i Bujacza Przełęcz ponad Wspólną Pastwą
Państwo	Słowacja
Wysokość	1912 m n.p.m.
Pasmo	Karpaty, Tatry Bielskie
Sąsiednie szczyty	Golica Bielska, Bujaczy Wierch
Położenie na mapie Tatr Bujacza Przełęcz
49°13′50″N 20°15′35″E/49,230556 20,259722

Bujacza Przełęcz (niem. Stiernbergattel, słow. Bujačie sedlo, węg. Bika-nyereg^[1]) – szeroka trawiasta przełęcz położona na wysokości 1912 m w grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji^[2].

Przełęcz ta oddziela od siebie dwa masywy we wschodniej części Tatr Bielskich: grań Bielskich Jatek na zachodzie i Bujaczy Wierch (Bujačí vrch, 1947 m) na wschodzie. Ostatnim wzniesieniem w grani Jatek, opadającym na Bujaczą Przełęcz, jest Golica Bielska, tworząca wraz z podwójnym wierzchołkiem Skrajnych Jatek charakterystyczną koronę^[3].

W pobliżu przełęczy z północnej strony grani odgałęzia się Jagnięcy Grzbiet, oddzielający południowo-wschodnią część Doliny pod Koszary (Mały Koszar) od wąskiej Doliny Jagnięcej. Na południe z przełęczy opada Bujaczy Żleb. Ma wylot w północnej części polany Wspólna Pastwa w Dolinie Kieżmarskiej^[4].

Do 1978 r. granią przez przełęcz prowadził szlak Magistrali Tatrzańskiej^[2]. Fragment znajdujący się w Tatrach Bielskich został jednak zamknięty, a na terenie grzbietu utworzono rezerwat ścisły^[3]. U jego stóp przebiega zielony szlak z Tatrzańskiej Kotliny do Doliny Białych Stawów^[4].

Nazwa przełęczy, podobnie jak Bujaczego Wierchu, pochodzi od słowa bujak, oznaczającego w gwarze podtatrzańskiej byka albo buhaja, i wiąże się z hodowlą i wypasem bydła, prowadzonymi przez wiele wieków na terenie Tatr Bielskich^[3].

Bujacza Przełęcz od strony Zdziaru

Widok z Jagnięcego Szczytu

Rejon przełęczy

Przypisy