Bukowski (samochód pancerny)
 Bukowski | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja | kołowa |
| Załoga | 6 osób |
| Historia | |
| Prototypy | 1920 |
| Egzemplarze | 1 |
| Dane techniczne | |
| Pancerz | z pancernych płyt okopowych |
| Długość | k. 645 cm |
| Szerokość | ok. 200 cm |
| Wysokość | ok. 272 cm |
| Masa | ok. 7 ton |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| do 4 karabinów maszynowych | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Samochód pancerny Bukowski – polski improwizowany samochód pancerny zbudowany w Warsztatach Naprawy Samochodów we Lwowie podczas wojny polsko-bolszewickiej. Nazwany na cześć szefa wojsk samochodowych DOG Lwów majora Włodzimierza Ossoria-Bukowskiego[1].
Historia
Latem 1920 w Warsztatach Naprawy Samochodów we Lwowie postanowiono zacząć produkcje improwizowanych samochodów pancernych. Organizatorem tych prac był między innymi Władysław Floriański. Dowódca wojsk samochodowych DOG Lwów Włodzimierz Bukowski dostarczył podwozie samochodu ciężarowego Packard model 36. Był on też projektodawcą schematu opancerzenia. Samochód pancerny był opancerzony przez Juliana Leśkówa i Józefa Kuzilka. W lipcu 1920 zakończono budowę tego pojazdu i nazwano go "Bukowski". 19 sierpnia 1920 wszedł w skład oddziału szturmowego dowodzonego przez porucznika Stanisława Kruszyńskiego. Samochód został użyty w trakcie obrony Lwowa przed 1 Konną Armią Budionnego. Brał udział także w walkach o Busk (19 sierpnia), walczył pod Zadwórzem (20 i 21 sierpnia) i w bitwie o Pikułowice i Barszczowiec (23 sierpnia), podczas której został uszkodzony i wycofany do Lwowa. Po wojnie w 1921 znajdował się w 6 Dywizjonie Samochodowym. Dalsze losy nieznane[1].
Przypisy
- ↑ a b Samochód pancerny „Bukowski” - weu1918-1939.pl [dostęp 2022-01-30] (pol.).
Bibliografia
- Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993. ISBN 83-86028-00-9.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Mjr. Piotr Rudzki, kpt. Jerzy Kulesza, kpt. Józef Jeszka, „Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych”. Samochód pancerny "Bukowski".