Burakumin

Flaga Ligi Wyzwolenia Buraku
Centrala Ligi w Tokio

Burakumin (jap. 部落民 buraku-min, (buraku → pol. przysiółek, wioska, osada, wspólnota; min → tu: ludność, gmin)[1][2]) – rdzennie japońska grupa społeczna[a] (podkasta), która wyłoniła się w XVI wieku z kast ludzi zdegradowanych – eta[b] (ludzi, których praca zazwyczaj polegała na obchodzeniu się z ludzkimi ciałami lub zwłokami zwierząt) i hinin[c] (np. byłych więźniów, włóczęgów, żebraków, wyrzutków), czy osób uprawiających zawody – według shintō i buddyzmu – „nieczyste”: ubój, garbarstwo, wytwarzanie skór[3][4][5][6].

Opis

Owocowało to silną stygmatyzacją i marginalizacją społeczną, a także fizyczną izolacją. Burakumin zamieszkiwali w najgorszych częściach miast i wsi, w bardzo złych warunkach. W 1871 roku podkasty formalnie zniesiono i burakumin stali się obywatelami niższych sfer[3].

Burakumin we współczesnej Japonii zamieszkują głównie własne komuny w południowej i zachodniej części Wysp i cały czas podlegają dyskryminacji i wykluczeniu w zakresie edukacji i zatrudnienia. Nie mogą wchodzić do niektórych świątyń, działy personalne części przedsiębiorstw mają też wykazy dystryktów zamieszkałych przez burakumin celem ich identyfikowania i niezatrudniania, napotykają również problemy w doborze partnerów życiowych. Jako temat tabu nie występują w artykułach, podręcznikach szkolnych i historycznych, w związku z czym duża część młodzieży nie wie o ich istnieniu i problemach[3].

W 1912 roku w prefekturze Mie tylko 37% chłopców i 15,4% dziewcząt z tej grupy zapisanych było do szkół elementarnych. W 1997 roku połowa osiemdziesięciolatków była analfabetami (w grupie pięćdziesięciolatków – jedna osoba na dziesięć). W 1985 roku (ostatnie oficjalne dane) statystyki mówiły o 4594 komunach zamieszkałych przez 1 163 372 burakumin[7]. Obecnie może ich być od 1 do 3 milionów w około 5000 komun. Pierwsze obszerne monografie na temat grupy ukazały się w latach 60. i 70. XX wieku[2].

W 2008 roku Mapy Google opisały poszczególne komuny (dōwa-chiku → okręg asymilacyjny; obszar burakumin) na niektórych swoich mapach, co wywołało protesty przeciwko możliwej stygmatyzacji i dyskryminacji ich mieszkańców. Duża część burakumin jest postrzegana przez pozostałych członków społeczeństwa japońskiego jako mniej inteligentni czy też genetyczni przestępcy (jednak widoczny jest stopniowy, powolny wzrost tolerancji[2]). Ze względu na istniejące ograniczenia społeczne licznie korzystają z pomocy społecznej[3].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W okresie Edo (1603–1868) shōgun Iemitsu Tokugawa (1604–1651) wprowadził rygorystyczny podział społeczeństwa na cztery klasy: (1) wojowników (samurajów), obejmującą grupę od daimyō do rōninów, (2) chłopów, (3) rzemieślników i artystów, (4) kupców.
  2. ↑ Eta → dosł.: „obfitość brudu, skalania”, grupa najniższej kategorii japońskiego systemu społecznego w okresie Edo.
  3. ↑ 1. Hinin → buddyjski termin oznaczający: „nie-człowiek, nie-ludzie”;
    2. rodzaj buddyjskich bóstw opiekuńczych czasami przedstawianych jako wojownicy-demony, yasha, akki;
    3. w okresie Edo osoba niskiej kategorii, wykonująca posługi na miejscu egzekucji.

Przypisy

  1. ↑ Japanese-English Character Dictionary. Tokyo: Tuttle, 1999, s. 331, 530. ISBN 4-8053-0574-6.
  2. ↑ a b c Arkadiusz Jabłoński, Współczesna Japonia oczami polskich japonistów, w: Azja-Pacyfik, tom XV/2012, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń-Warszawa, 2012, s.281. poznanstudies.swps.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-06)]. ISSN 1643-692X
  3. ↑ a b c d Mirosława Cylkowska-Nowak, Marginalizacja i wykluczenie niektórych mniejszości w społeczeństwie japońskim. Konteksty kulturowe, społeczne i edukacyjne, w: Bliżej ludzi – programem dla nauk społecznych?, Societas Pars Mundi, Bielefeld, 2018, s.78,81, ISBN 978-83-933603-7-6
  4. ↑ Stanisław Meyer, Japońskie mniejszości etniczne: przegląd wybranych zagadnień, w: Azja-Pacyfik, tom XV/2012, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń-Warszawa, 2012, s.14. poznanstudies.swps.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-06)]. ISSN 1643-692X
  5. ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 447. ISBN 4-7674-2015-6.
  6. ↑ 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 1282. ISBN 978-4-385-13107-8.
  7. ↑ Minority Rights Group International, Burakumin (Buraku people)

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Buraku Liberation League.png
Flag of Buraku Liberation League. Includes stylized version of crown of thorns seen in File:Flag of National Levelers Association.png.