Burt Reynolds

Burt Reynolds
Ilustracja
Burt Reynolds (2011)
Imię i nazwisko

Burton Leon Reynolds Jr.

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1936
Lansing

Data i miejsce śmierci

6 września 2018
Jupiter

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, kaskader

Współmałżonek

Judy Carne
(1963–1965; rozwód)
Loni Anderson
(1988–1993; rozwód)

Lata aktywności

1958–2018

Burt Reynolds, właśc. Burton Leon Reynolds Jr.[1][2] (ur. 11 lutego 1936 w Lansing, zm. 6 września 2018 w Jupiter) – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Dwukrotny laureat Złotego Globu, nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Swoją karierę zaczynał w telewizji od westernów w latach 60., a następnie jego nazwisko znalazło się w kulturze popularnej lat 70. i 80., jako symbol seksu (pozował prawie nago dla magazynu „Cosmopolitan”)[3], a na ekranie stworzył południowy typ „starego dobry chłopaka”[4].

W 1978 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6838 Hollywood Boulevard[5][6].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Lansing[7] w stanie Michigan jako syn Harriette Fernette „Fern” (z domu Miller; zm. 5 maja 1992), pochodzenia anglosasko-włoskiego[8] i szefa policji Burtona Milo Reynoldsa (zm. 20 kwietnia 2002), pół-Indianina Czirokeza, pół-Irlandczyka. Jego babka była z plemienia Czirokezów; miał też korzenie angielskie, szkockie, a także dalekie niemieckie i holenderskie[9]. Miał starszą siostrę Nancy Ann Brown (ur. 1930) i adoptowanego brata Jimmy’ego (ur. 1936). Po ukończeniu w 1954 szkoły średniej Palm Beach High School w Palm Beach na Florydzie kontynuował naukę w Palm Beach Community College[10]. Zanim zajął się aktorstwem, chciał być futbolistą w klubie Baltimore Colts[11]. Przerwał karierę sportową po poważnym wypadku samochodowym. Wówczas wyjechał z Florydy do Nowego Jorku. Zarabiał na życie jako pomywacz i ochroniarz w nocnych klubach. W końcu zauważyli go producenci seriali, a potem westernów i proponowano mu role Meksykanów czy Indian.

Kariera

Burt Reynolds (1962)

Aktorski debiut w sztuce Outward Bound, wystawianej przez Palm Beach Junior College, dał mu sławę w całym stanie i stypendium nowojorskie Hyde Park Playhouse. W 1958 ukończył Florida State University[12] w Tallahassee, gdzie otrzymał stypendium sportowe jako dobrze zapowiadający się sportowiec. Zajął się aktorstwem od chwili, kiedy poważny wypadek samochodowy przekreślił jego szanse dalszej kariery profesjonalnego piłkarza.

Profesjonalnym debiutem była rola w nowojorskiej premierze sztuki Pan Roberts (Mister Roberts) u boku Charltona Hestona. Po udziale w serialach M Squad (1959), Playhouse 90 (1959-1960), Johnny Ringo (1960), Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents, 1960), po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w dramacie Angel Baby (1961) z George’em Hamiltonem. Szczególną uwagę szerszych kręgów publiczności zwrócił na siebie rolą młodego pilota rzecznego Bena Frazera w przygodowym seryjnym westernie NBC Riverboat (1959-1960). Na początku kariery wystąpił w talk-show NBC Oto Hollywood (1962) i jako uczestnik Gry randkowej (1965). Potem zagrał w kolejnym serialu-westernie CBS Gunsmoke (1962-1965)[13].

W 1968 był przesłuchiwany do roli w horrorze Dziecko Rosemary, ale Roman Polański wybrał Johna Cassavetesa[14]. Jego popularność znacznie wzrosła po filmach: Sto karabinów (100 Rifles, 1969) z Raquel Welch, Sam Whiskey (1969) w roli tytułowej z Angie Dickinson, Skullduggery (1970) i Fuzz (1972). Pierwszoplanowa kreacja porucznika Dana Augusta w serialu kryminalnym ABC Dan August (1970-1971) zapewniła mu nominację do nagrody Złotego Globu. Dostał rolę Lewisa Medlocka, który musi odnaleźć w sobie pokłady brutalności, by przetrwać, w dramacie przygodowym Johna Boormana Uwolnienie (Deliverance, 1972) po tym, jak gwiazdy, które pierwotnie zostały wybrane do roli głównej, takie jak Marlon Brando, Henry Fonda i James Stewart, odmówili roli, po tym, jak usłyszeli o zagrożeniach związanych z rzeką Chatooga[14]. Film odniósł olbrzymi sukces, zarówno kasowy, jak i wśród krytyków. Opowieść o tym, jak łatwo niewinny spływ kajakowy może zamienić się w walkę o przeżycie, otrzymała bardzo dobre recenzje, a duet, jaki stworzył Reynolds z Jonem Voightem, na trwałe przeszedł do historii kina[15].

Stał się hollywoodzkim symbolem seksu lat 70.[16] W kwietniu 1972 jego sesyjne zdjęcie w negliżu na futrze z niedźwiedzia trafiło na rozkładówkę jednego ze słynnych kobiecych magazynów „Cosmopolitan[17]. Będąc aktorem, wykreował wizerunek sympatycznego, choć nieco cynicznego zawadiaki, który nie ukrywa swoich wad. W 1973 brał udział przy realizacji albumu Ask Me What I Am z Dolly Parton[18]. W komedii Roberta Aldricha Najdłuższy jard (The Longest Yard, 1974) stworzył przejmującą kreację młodego gracza futbolu amerykańskiego, który trafia do więzienia, gdzie zorganizowano lokalne rozgrywki. W 1975 był wśród kandydatów do roli Hana Solo w Gwiezdnych wojnach[14]. Był pierwszym kandydatem reżysera Miloša Formana do głównej roli w Locie nad kukułczym gniazdem (1975), ale producenci United Artists obawiali się, że jego atrakcyjność może być źle odebrana przez przeciętnych kinomanów[19].

Jako reżyser zadebiutował sensacyjnym dramatem kryminalnym Gator (1976), w którym zagrał również tytułową rolę. Zasłynął rolą kierowcy „Bandit” / Bo Darville w kowbojskim kapeluszu o ironicznym stosunku do samego siebie w dwóch komediach sensacyjnych z Sally FieldMistrz kierownicy ucieka (1977) i Mistrz kierownicy ucieka 2 (Smokey and the Bandit II, 1980). Podobną postać kierowcy J.J. McClure stworzył w kolejnych dwóch komediach sensacyjnych: Wyścig armatniej kuli (The Cannonball Run, 1981) z udziałem Farrah Fawcett i Wyścig armatniej kuli II (Cannonball Run II, 1984) z Shirley MacLaine.

Był wspomniany w piosence Bruce’a Springsteena „Cadillac Ranch” (1980). Założył Burt Reynolds Jupiter Theater[20], wystawiał sztuki i promował młodych aktorów. W komedii sensacyjnej Richarda Benjamina Gorący towar (City Heat, 1984), gdzie akcja osadzona jest w Kansas City w latach 30., jako prywatny detektyw Mike Murphy, P.I. razem z dawnym przyjacielem, policjantem (Clint Eastwood) toczył nierówną walkę z bezwzględnymi gangsterami.

Odmówił roli w Czułych słówkach (1983), która przyniosła Jackowi Nicholsonowi Oscara. Reynolds potem komentował, że był to jeden z jego najstraszniejszych błędów[14]. Próbował powrócić w roli Nicka „Mexa” Escalante’a, załamanego hazardzisty / ochroniarza z Las Vegas w dramacie sensacyjnym neo-noir Żar (Heat, 1986), na podstawie scenariusza Williama Goldmana. Miał nadzieję, że film wyreżyserowany przez Roberta Altmana wyznaczy nowy etap w jego karierze. Tymczasem Altman pokłócił się z producentem Elliottem Kastnerem i opuścił projekt, a film okazał się porażką kasową[21]. Kiedy Francis Ford Coppola postanowił stworzyć projekt o życiu Prestona Tuckera, chciał, aby zagrał go Burt Reynolds. Dużo dyskutowali o filmie i snuli plany, ale film nigdy nie powstał, aż do 1988, Tucker. Konstruktor marzeń tym razem z udziałem Jeffa Bridgesa[19]. Był przesłuchiwany do roli Johna McClane’a w dreszczowcu sensacyjnym Szklana pułapka (1988), którą przyjął Bruce Willis. Zrezygnował z roli w Babce z zakalcem (1991) z Sally Field, którą zagrał Kevin Kline, ponieważ jego ówczesna żona, Loni Anderson, powiedziała mu, że całe Hollywood będzie się z niej śmiało, ponieważ Reynolds i Field mieli kiedyś bardzo nagłośniony romans[14].

W latach 80. popadł w długi[22].

Za rolę Wooda Newtona, byłego zawodowego gracza w futbol amerykański w sitcomie CBS Evening Shade (1990-94) nieoczekiwanie odebrał nagrodę Emmy, Złoty Glob i Q Award. Za rolę detektywa Nicka McKenny w komedii familijnej Półtora gliniarza (Cop and ½, 1993) otrzymał Złotą Malinę, którą krytycy przyznali mu po raz kolejny za ekranowy duet z Demi Moore w komedii kryminalnej Striptiz (Striptease, 1996), gdzie wystąpił w roli kongresmena. Rola Jacka Hornera, reżysera i producenta filmów porno w dramacie Boogie Nights (1997) przyniosła mu znakomite recenzje i obsypana została nagrodami krytyków na Florydzie, w Nowym Jorku, Las Vegas, Los Angeles, Dallas, Chicago oraz Złotym Globem, Satelitą i zdobyła nominację do Oscara[23]. Podkładał także głos w grach Grand Theft Auto: Vice City oraz Saints Row: The Third. W dramacie Rozdanie (Deal, 2008) zagrał starego mistrza pokera, który chce przekazać swoje umiejętności wykazującemu nieprzeciętne zdolności matematyczne i talent do gier karcianych studentowi.

Quentin Tarantino zaangażował go do roli George’a Spahna w filmie Pewnego razu... w Hollywood, opowiadającym o morderstwach grupy Charlesa Mansona z 1969, obok takich aktorów jak: Al Pacino, Leonardo DiCaprio, Brad Pitt czy Margot Robbie[24][25]. Reynolds nie zdążył jednak zagrać tej roli przed swoją śmiercią[26][27][28]; zastąpił go jego przyjaciel, Bruce Dern[29].

(c) photo by Alan Light, CC BY 2.0
Loni Anderson i Burt Reynolds (1991)

Był na okładkach magazynów takich jak „Time” (w styczniu 1978), „After Dark” (w lipcu 1978), „Playboy” (w październiku 1979), „People”, „Playgirl” (w marcu 1983), „Interview” i „Entertainment Weekly[30].

Życie prywatne

28 czerwca 1963 wziął ślub z Judy Carne[31]. 9 lipca 1965 doszło do rozwodu[32]. Był pierwszym aktorem, którego poproszono o gościnne prowadzenie The Tonight Show Starring Johnny Carson. Przed Reynoldsem zapraszano tylko komików. 4 października 1971 jego pierwszym gościem była jego była żona Judy Carne, z którą nie rozmawiał przez ponad sześć lat po bardzo gorzkim rozwodzie[14].

Był poważnie związany z aktorką Inger Stevens na krótko przed jej samobójstwem w 1970. Zawsze z szacunkiem odmawiał rozmowy o związku[14]. Spotykał się z piosenkarką Dinah Shore, Faye Dunaway, Miko Mayamą, Adrienne Barbeau, Doris Day, Lori Nelson (1959-1960), Chris Noel (1970–1971), Mamie Van Doren (1971), Sarah Miles (1972), Lorną Luft (1974–75), Colleen Brennan (1974–75), tenisistką Chris Evert (1977) i piosenkarką country Tammy Wynette (1977)[33]. W latach 1977–1981 był w związku z Sally Field, ale odrzuciła jego liczne propozycje i ostatecznie się rozstali, jednak nadal czule mówił o aktorce i uważał, że miała ona pozytywny wpływ na jego życie[16].

29 kwietnia 1988 zawarł związek małżeński z aktorką Loni Anderson, z którą w 1988 zaadoptował syna Quintona. Sześcioletnie małżeństwo oficjalnie zakończyło się 17 czerwca 1994[34].

Śmierć

Zmarł 6 września 2018 w Jupiter, na Florydzie, na atak serca, w wieku 82 lat[35].

Filmografia

Filmy fabularne

RokTytułRolaReżyser
1961Angel BabyHoke AdamsPaul Wendkos, Hubert Cornfield
Armored CommandSkeeByron Haskin
1965Operation C.I.A.Mark Andrews C.I.AChristian Nyby
1966Navajo JoeNavajo JoeSergio Corbucci
1969100 karabinów (100 Rifles)Yaqui Joe HerreraTom Gries
Sam WhiskeySam WhiskeyArnold Laven
ImpassePat MorrisonRichard Benedict
Ludojad (Shark!)CaineSamuel Fuller
1970SkullduggeryDouglas TempleGordon Douglas
1972Policjanci (Fuzz)detektyw Steve CarellaRichard A. Colla
Uwolnienie (Deliverance)Lewis MedlockJohn Boorman
Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale baliście się zapytać (Everything You Always Wanted to Know About Sex* (*But Were Afraid to Ask))operator panelu kontrolnego w mózguWoody Allen
1973ShamusShamus McCoyBuzz Kulik
Człowiek, który kochał „Tańczącą Kotkę” (The Man Who Loved Cat Dancing)Jay GrobartRichard Sarafian
Biała błyskawica (White Lightning)Robert „Gator” McKluskyJoseph Sargent
1974Najdłuższy jard (The Longest Yard)Paul „Wrecking” CreweRobert Aldrich
1975Ostatnia miłość (At Long Last Love)Michael Oliver Pritchard IIIPeter Bogdanovich
Droga do kariery (W.W. and the Dixie Dancekings)W.W. BrightJohn G. Avildsen
Szczęściara (Lucky Lady)Walker EllisStanley Donen
Pigalak (Hustle)porucznik Phil Gaines (także producent)Robert Aldrich
1976Nieme kino (Silent Movie)w roli samego siebie (cameo)Mel Brooks
Aligator (Gator)Robert „Gator” McKluskyBurt Reynolds
NickelodeonBuck GreenwayPeter Bogdanovich
1977Mistrz kierownicy ucieka (Smokey and the Bandit)Bo „Bandzior” DarvilleHal Needham
Pół pary (Semi-Tough)Billy Clyde PuckettMichael Ritchie
1978Koniec (The End)Wendell Sonny LawsonBurt Reynolds
Kaskaderzy (Hooper)Sonny HooperHal Needham
1979Zacznijmy od nowa (Starting Over)Phil PotterAlan J. Pakula
1980Gruby szlif (Rough Cut)Jack RhodesDon Siegel
Mistrz kierownicy ucieka 2 (Smokey and the Bandit II)Bo „Bandzior” DarvilleHal Needham
1981Wyścig armatniej kuli (The Cannonball Run)J.J. McClure
PaternityBuddy EvansDavid Steinberg
Sprawa Sharky’ego (Sharky’s Machine)sierżant Thomas SharkyBurt Reynolds
1982Najlepszy mały burdelik w Teksasie (The Best Little Whorehouse in Texas)szeryf Ed Earl DoddColin Higgins
Najlepsi przyjaciele (Best Friends)Richard BabsonNorman Jewison
Paczka sześciu (Six Pack)człowiek idący przed Brewsterem i LiląDaniel Petrie
1983Mężczyzna, który kochał kobiety (The Man Who Loved Women)David FowlerBlake Edwards
Mistrz kierownicy ucieka 3 (Smokey and the Bandit Part 3)Bo „Bandzior” DarvilleDick Lowry
Stroker AceStroker AceHal Needham
1984Wyścig armatniej kuli II (Cannonball Run II)J.J. McClure
Gorący towar (City Heat)Mike MurphyRichard Benjamin
1985StickErnest „Stick” StickleyBurt Reynolds
1986Ciągle pod górę (Uphill All the Way)graczFrank Q. Dobbs
Gorączka (Heat)Nick EscalanteDick Richards, Jerry Jameson
1987MaloneRichard MaloneHarley Cokeliss
1988Gliniarz do wynajęcia (Rent-a-Cop)Tony ChurchJerry London
Za kamerą (Switching Channels)John L. Sullivan IVTed Kotcheff
1989Dowód rzeczowy (Physical Evidence)Joe ParisMichael Crichton
Włamanie (Breaking In)Ernie MullinsBill Forsyth
Wszystkie psy idą do nieba (All Dogs Go to Heaven)Charlie B. Barkin (głos)Don Bluth
1992Gracz (The Player)w roli samego siebie (cameo)Robert Altman
1993Człowiek z ławki rezerwowych (The Man from Left Field, TV)Jack RobinsonBurt Reynolds
Półtora gliniarza (Cop and a Half)Nick McKennaHenry Winkler
1995Obłąkani (The Maddening)Roy ScudderDanny Huston
1996Złe i gorsze (Citizen Ruth)Blaine GibbonsAlexander Payne
Striptiz (Striptease)kongresmen David DilbeckAndrew Bergman
Czas wściekłych psów (Mad Dog Time)„Wacky” Jacky JacksonLarry Bishop
1997Oszołom Show (Meet Wally Sparks)Lenny SpencerPeter Baldwin
Jaś Fasola: Nadciąga totalny kataklizm (Bean)generał NewtonMel Smith
Boogie NightsJack HornerPaul Thomas Anderson
1998Takie czasy (Hard Time, TV)detektyw Logan McQueenBurt Reynolds
Uniwersalny żołnierz II: Towarzysze broni (Universal Soldier II: Brothers in Arms)zastępca dyrektora CIA MentorJeff Woolnough
1999Szczeniaki (Pups)Daniel BenderAsh Baron-Cohen
Big City BluesConnor (także producent)Clive Fleury
Mystery, Alaskasędzia Walter BurnsJay Roach
Jesienny księżyc (The Hunter's Moon)Clayton SamuelsRichard Weinman
Uniwersalny żołnierz III: Niewyrównane rachunki (Universal Soldier III: Unfinished Business)zastępca dyrektora CIA MentorJeff Woolnough
2000Ferajna (The Crew)Joey „Bats” PistellaMichael Dinner
Ostatni producent (The Last Producer)Sonny WexlerBurt Reynolds
2001Wyścig (Driven)Carl HenryRenny Harlin
Pokusa (Tempted)Charlie LeBlancBill Bennett
Hotelmenadżer flamencoMike Figgis
The Hollywood SignKage MulliganSönke Wortmann
2002Czas wilka (Time of the Wolf)Archie McGregorRod Pridy
2003Siła uderzenia (The Librarians)IrlandczykMike Kirton
2004Wiosła w dłoń (Without a Paddle)Del KnoxSteven Brill
2005Wykiwać klawisza (The Longest Yard)trener Nate ScarboroughPeter Segal
Diukowie Hazzardu (The Dukes of Hazzard)Boss HoggJay Chandrasekhar
Legenda o bałwanku Mroziku (The Legend of Frosty the Snowman)narrator (głos)Emily Kapnek
2006W siódmym niebie (Cloud 9)Billy ColeHarry Basil
Decydująca gra (End Game)generał MontgomeryAndy Cheng
4 miliony do szczęścia (Forget About It)Sam LeFleurBJ Davis
Ugotowani (Grilled)GoldbluthJason Ensler
Spalone mosty (Broken Bridges)Jake DeltonSteven Goldmann
2007Randy and the MobElmore CulpepperRay McKinnon
Dungeon Siege: W imię króla (In the Name of the King)król KonreidUwe Boll
2008Rozdanie (Deal)Tommy VinsonGil Cates Jr.
Delgoojciec Delga (głos)Marc F. Adler, Jason Maurer
Banda amatorów (A Bunch of Amateurs)Jefferson SteeleAndy Cadiff
2011Not Another Not Another MovieC.J. WatersDavid Murphy
2014A Magic ChristmasBuster (głos)R. Michael Givens
2015Pocket ListingRon GlassConor Allyn
Hamlet & HutchPapa HutchJared Young, Carelton Holt, Matthew Young
2016Hollow CreekSeagrass LambertGuisela Moro
Elbow GreaseGrandpa BarnesJason Shirley
Shangri La Suitenarrator (głos)Eddie O’Keefe
2017Apple of My EyeCharlieCastille Landon
The Last Movie StarVic EdwardsAdam Rifkin

Seriale TV

Nagrody i nominacje

RokNagrodaKategoriaFilmRezultat
1971Złoty GlobNajlepszy aktor w serialu dramatycznymDan August (1970−1971)Nominacja
1975Najlepszy aktor w filmie komediowym lub musicaluThe Longest Yard (1974)Nominacja
1980Starting Over (1979)Nominacja
1991Nagroda EmmyNajlepszy aktor w serialu komediowymMiasteczko Evening Shade (1990-1994)Nominacja
Złoty GlobNajlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowymNominacja
1992Nagroda EmmyNajlepszy aktor w serialu komediowymNominacja
Złoty GlobNajlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowymNominacja
1993Złoty GlobNajlepszy aktor w serialu muzycznym lub komediowymNominacja
1997Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków FilmowychNajlepszy aktor drugoplanowyBoogie Nights (1997)Wygrana
Bostońskie Stowarzyszenie Krytyków FilmowychNajlepszy aktor drugoplanowyNominacja
Stowarzyszenie Krytyków Filmowych z Los AngelesNajlepszy aktor drugoplanowyWygrana
1998Złoty GlobNajlepszy aktor drugoplanowyWygrana
Nagroda Akademii FilmowejNajlepszy aktor drugoplanowyNominacja
Nagroda BAFTANajlepszy aktor drugoplanowyNominacja
Nagroda SatelitaNajlepszy aktor drugoplanowyWygrana
Wybitna kreacja obsadyWygrana
Nagroda Gildii Aktorów EkranowychWybitna kreacja obsadyNominacja
Wybitny występ aktora w roli drugoplanowejNominacja

Przypisy

  1. Burt Reynolds. Listal. [dostęp 2015-12-17]. (ang.).
  2. Burt Reynolds. TV.com. [dostęp 2015-12-17]. (ang.).
  3. Ralph Blumentha: Burt Reynolds Dies at 82; Made Hearts Throb and Audiences Laugh. „The New York Times”, 2018-09-06. [dostęp 2018-09-10].
  4. Burt Reynolds, Movie Star Who Played It for Grins, Dies at 82. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2018-09-06]. (ang.).
  5. Burt Reynolds. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  6. Yvonne Villarreal: Hollywood Star Walk: Burt Reynolds. „Los Angeles Times”, 2010-03-03. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  7. Burt Reynolds (1936–2018). Find a Grave. [dostęp 2022-02-02]. (ang.).
  8. Burton Milo „Burt” Reynolds Jr. – Genealogy. Geni. [dostęp 2015-12-17]. (ang.).
  9. Burt Reynolds What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-02-02]. (ang.).
  10. Burt Reynolds Biography (1936-). Film Reference. [dostęp 2015-03-01]. (ang.).
  11. Burt Reynolds. ČSFD.cz. [dostęp 2018-01-02]. (cz.).
  12. Burt Reynolds – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-06-01]. (rum.).
  13. Nathan Southern: Burt Reynolds Biography. AllMovie. [dostęp 2020-11-16]. (ang.).
  14. a b c d e f g Burt Reynolds Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  15. Burt Reynolds. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  16. a b Burt Reynolds: jak wygląda dziś symbol seksu lat 70.?. Onet.pl. [dostęp 2009-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-20)]. (pol.).
  17. Guy Trebay: Burt Reynolds Changed the Gaze. „The New York Times”. [dostęp 2018-09-06]. (ang.).
  18. James L. Menzies (2018-09-06): 10 Surprising Facts About Burt Reynolds. Mental Floss. [dostęp 2018-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  19. a b Burt Reynolds Trivia 2. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  20. Burt Reynolds Actor, Director. „TV Guide”. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  21. Heat (1986). Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  22. Peter Sheridan (2014-08-02): Where did it go wrong for Burt Reynolds? From Hollywood's highest paid to nearly homeless. Express. [dostęp 2014-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-20)]. (ang.).
  23. Burt Reynolds. MYmovies.it. [dostęp 2017-06-01]. (wł.).
  24. Luke Perry u Tarantino. Terazmuzyka.pl. [dostęp 2018-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-23)]. (pol.).
  25. Dakota Fanning, Damian Lewis i Luke Perry dołączają do obsady nowego filmu Tarantino. Onet.pl. [dostęp 2018-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (pol.).
  26. Burt Reynolds – aktor miał zagrać u Tarantino. Jest oświadczenie rodziny. naekranie.pl. [dostęp 2018-09-10].
  27. Burt Reynolds Did Not Shoot His Scenes in Tarantino’s ‘Once Upon a Time in Hollywood’. variety.com. [dostęp 2018-09-10].
  28. Burt Reynolds Did Not Shoot Role in Quentin Tarantino's New Movie. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2018-09-10].
  29. Bruce Dern Replaces His Friend Burt Reynolds In Quentin Tarantino’s ‘Once Upon A Time In Hollywood’. Deadline. [dostęp 2020-04-04].
  30. Burt Reynolds Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-07-31]. (ang.).
  31. Burt Reynolds Isn’t Broke, but He’s Got a Few Regrets. „Vanity Fair”. [dostęp 2015-12-17]. (ang.).
  32. Judy Carne Biography (1939-). Film Reference. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
  33. Burt Reynolds Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  34. Loni Anderson to Burt Reynolds: Pay Your 20-Year-Old Divorce Debt, Deadbeat!. TMZ.com. [dostęp 2015-08-24]. (ang.).
  35. Nie żyje Burt Reynolds. Aktor miał 82 lata. Fakt.pl. [dostęp 2018-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-06)]. (pol.).

Bibliografia

  • Burt Reynolds: My Life. Nowy Jork: Hyperion, 1994. ISBN 0-7868-6130-4.
  • Burt Reynolds. T. 49: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., marzec 2011, s. 9. ISBN 978-83-252-1435-7.
  • Burt Reynolds: But Enough About Me: A Memoir. G.P. Putnam’s Sons, 2015. ISBN 0-3991-7354-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Golden Globe icon.svg
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.
Burt Reynolds Gunsmoke 1962.JPG
Publicity photo of Burt Reynolds as blacksmith Quint Asper from the television program Gunsmoke.
Loni Anderson and Burt Reynolds.jpg
(c) photo by Alan Light, CC BY 2.0
Loni Anderson and Bert Reynolds at the 43rd Emmy Awards, 1991.
Burt-Reynolds 2011-04-15 photoby Adam-Bielawski.jpg
Autor: Photobra, Licencja: CC BY-SA 3.0
Burt Reynolds Discussion and Signing at Hollywood Blvd Cinema in Woodridge, IL, USA on April 15, 2011. Photo by Adam Bielawski