Butylowany hydroksyanizol

Butylowany hydroksyanizol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C11H16O2

Masa molowa

180,24 g/mol

Wygląd

białe lub lekko żółte, woskowate ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

25013-16-5

PubChem

24667

Podobne związki
Podobne związki

anizol

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Butylowany hydroksyanizol (C11H16O2, skrót: BHA, E320, nazwa systematyczna: mieszanina 3-tert-butylo-4-hydroksyanizolu i 2-tert-butylo-4-hydroksyanizolu) – organiczny związek chemiczny, pochodna anizolu, stosowany głównie jako konserwant i przeciwutleniacz w produktach spożywczych, a także w maściach i produktach kosmetycznych w stężeniu 0,002%[4].

W temperaturze pokojowej związek ten w formie czystej tworzy białe kryształy. W handlu dostępny jest albo w formie żółtego proszku lub wosku. Związek ten posiada lekki, słabo wyczuwalny, ale dość charakterystyczny zapach. Nie rozpuszcza się w wodzie.

Wykazuje działanie kancerogenne, ulega przekształceniu w pochodne chinonowe[5]. Może wywierać toksyczny wpływ na nerki, wywoływać wysypkę, pokrzywkę, rzadko duszność. W wysokim stężeniu wywołuje nowotwory u zwierząt laboratoryjnych, natomiast z innych badań wynika, że może hamować działanie innych związków rakotwórczych. W 6-letnim badaniu grupy 120 tys. osób prowadzonym od roku 1986 w Holandii, nie stwierdzono związku obecności butylowanego hydroksyanizolu w pożywieniu z ryzykiem wystąpienie choroby nowotworowej[6].

W wielu krajach jest niedozwolony w produktach dla dzieci.

Przypisy

  1. a b c d e f g Department of Chemistry, The University of Akron: Butylated hydroxyanizole (ang.). [dostęp 2012-05-20].
  2. a b Butylated hydroxyanisole, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-05-20] (ang.).
  3. a b 2(3)-tert-Butylo-4-hydroksyanizol (nr B1253) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.
  4. S. Janiski, A. Fiebig, M. Sznitowska: Farmacja stosowana: podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 719. ISBN 978-83-200-3778-4.
  5. 2.3.9. Sztuczne antyoksydanty i niby-enzymy. W: Grzegorz Bartosz: Druga twarz tlenu. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 199, seria: Środowisko. ISBN 978-83-01-13847-9.
  6. Botterweck, A.A.M, Verhagen, H, Goldbohm, R.A, Kleinjans, J i inni. Intake of butylated hydroxyanisole and butylated hydroxytoluene and stomach cancer risk: results from analyses in the Netherlands Cohort Study. „Food and Chemical Toxicology”. 38 (7), s. 599-605, 2000. DOI: 10.1016/S0278-6915(00)00042-9. 

Bibliografia

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

GHS-pictogram-silhouete.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
GHS-pictogram-silhouette.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
NFPA 704.svg
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
BHA2.png
Chemical structure of butylated hydroxyanisole (BHA)