C. de Bridia

C. de Bridia^[a] (XIII w.) – podróżnik (zapewne polski), franciszkanin, autor Historia Tartarorum.

De Bridia spisał relację na polecenie ojca Bogusława, zwierzchnika zakonu franciszkanów w Czechach i Polsce. Rękopis został ukończony 30 lipca 1247. Część badaczy przyjmuje, że uczestniczył w poselstwie aż nad Wołgę (8 kwietnia 1246), gdzie Mongołowie z obozu Batu-chana zatrzymali część posłów, do Karakorum dopuszczając tylko Benedykta i Carpiniego. Po ich powrocie z Mongolii franciszkanie znów połączyli się (25 kwietnia 1247) i wracali razem. Inna wersja mówi, że de Bridia nie był jednym z posłów. Najprawdopodobniej C. de Bridia znał język mongolski i dzięki temu uzyskał od przebywających na dworze chana Mongołów informacje na temat najazdu na Europę Środkową. Rękopis Historii Tartarorum został odnaleziony w 1957 w Stanach Zjednoczonych. Stanowił on całość z mapą świata i częścią dzieła Speculum historiale (którego autorem jest Wincenty z Beauvais).

Uwagi

Bibliografia

• The Vinland Map and the Tartar Relation, red. George D. Painter, New Haven: Yale University Press 1965.
• Hystoria Tartarorum C. de Bridia monachi, edidit et annotationibus instruxit Alf Önnerfors, Berlin: de Gruyter 1967.
• C. de Bridia, Historia Tatarów [w:] Spotkanie dwóch światów. Stolica Apostolska a świat mongolski w połowie XIII wieku. Relacje powstałe w związku z misją Jana di Piano Carpiniego do Mongołów, pod red. Jerzego Strzelczyka, Poznań 1993, s. 234-269.
• Wstęp [w:] Spotkanie dwóch światów. Stolica Apostolska a świat mongolski w połowie XIII wieku. Relacje powstałe w związku z misją Jana di Piano Carpiniego do Mongołów, red. Jerzy Strzelczyk, Poznań 1993, s. 91-102.