CSS General Sumter
Historia | |
Stocznia | w Algiers |
---|---|
Wodowanie | |
Stany Skonfederowane | |
Nazwa | „Junius Beebe” |
Wejście do służby | 1853 |
CS Navy | |
Nazwa | CSS „General Sumter” |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | 6 czerwca 1862 |
US Navy | |
Nazwa | USS „Sumter” |
Wejście do służby | czerwiec-lipiec 1862 |
Wycofanie ze służby | sierpień 1862 |
Los okrętu | zniszczony w sierpniu 1862 na mieliźnie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 525 t[1] |
Długość | 55,47 m (182')[1] |
Szerokość | 8,63 m (28'4")[1] |
Napęd | |
maszyny parowe napędzające boczne koła łopatkowe | |
Prędkość | |
Uzbrojenie | |
1-2 działa 32-funtowe[a], taran |
CSS General Sumter – amerykański okręt rzeczny – taranowiec z okresu wojny secesyjnej, przebudowany ze statku Junius Beebe, używany przez wojska Konfederacji, a następnie Unii jako USS Sumter, podczas kampanii na Missisipi.
Budowa
"General Sumter" został zbudowany w Algiers w Luizjanie w 1853 jako cywilny statek – drewniany bocznokołowy pchacz o napędzie parowym "Junius Beebe". Jako statek operował głównie na Missisipi i jej dopływach.
Po wybuchu wojny domowej w USA, „Junius Beebe” został w 1861 zakupiony przez stan Luizjana od armatora Southern Steamship Co. Charlesa H. Morgana. Służył przez pewien czas jako statek w służbie rządu stanowego, po czym 25 stycznia 1862 w stoczni James Martin w Algiers rozpoczęto jego przebudowę na okręt – taranowiec. Otrzymał nazwę prawdopodobnie na cześć generała Thomasa Sumtera z okresu wojny o niepodległość[3].
Przebudowa polegała przede wszystkim na wzmocnieniu jego dziobu przez pokrycie osłoną z drewna dębowego grubości 102 mm (4") i żelaznych płyt grubości 25 mm (1"). Wzmocniono osłonę maszynowni przez dodatkowe przegrody, a ściany nadbudówki osłonięto belami sprasowanej bawełny umieszczonymi pomiędzy dodatkowymi przegrodami, co dawało niewielką ochronę przed ostrzałem, stąd „General Sumter” był zaliczany do okrętów typu cottonclad. Zamontowano też na nim uzbrojenie w postaci jednego działa gładkolufowego 32-funtowego (163 mm) (według innych publikacji, miał cztery działa 32-funtowe i jedno 12-funtowe)[a].
Służba w siłach Konfederacji
Po przebudowie, w kwietniu 1862 „General Sumter” wszedł w skład Flotylli Obrony Rzeki (River Defense Fleet) Armii Konfederacji i wziął udział w kampanii na Missisipi. Dowodził nim początkowo kapitan W. W. Lamb. 10 maja taranowiec wziął udział w zwycięskiej bitwie pod Fort Pillow (Plum Point Bend) z kanonierkami pancernymi Unii. Jako trzeci, po taranowcach CSS „General Bragg” i „General Sterling Price”, staranował i poważnie uszkodził kanonierkę pancerną USS „Cincinnati”, a następnie w ten sam sposób zaatakował USS „Mound City”[4]. Pierwsza z kanonierek zatonęła na płyciźnie, druga – po staranowaniu jeszcze przez CSS „General Earl Van Dorn” – również została unieruchomiona[b]. Następnie jednak „Sumter” dostał się pod ostrzał kanonierki pancernej USS „Carondelet”, której pocisk, według niektórych źródeł, spowodował wybuch kotła i poważne uszkodzenia[c]. Według niektórych źródeł na początku starcia dwa pociski „Sumtera” uszkodziły z niewielkiej odległości okręt moździerzowy (mortar boat) nr 16, prawdopodobnie dokonał tego jednak CSS „General Earl Van Dorn”[d].
6 czerwca 1862 doszło do bitwy pod Memphis, z pancernymi kanonierkami i nowymi taranowcami Unii, przegranej przez Konfederatów. Podczas niej „General Sumter” usiłował staranować taranowiec „Monarch”, który jednak się uchylił i w efekcie doszło do kolizji „Sumtera” z CSS „General Beauregard”. Według niektórych źródeł, staranował taranowiec CSS „Queen of the West”[e]. Ostatecznie „General Sumter” został poważnie uszkodzony ogniem kanonierek i uszkodzony wyrzucił się na brzeg, po stronie Arkansas.
Służba w siłach Unii
Po remoncie taranowiec został wcielony do służby w marynarce Unii, pod nazwą USS „Sumter”. Jako uzbrojenie wykazywano 2 działa 32-funtowe[a]. Już w sierpniu 1862 „Sumter” wszedł na mieliznę koło Bayou Sara w Luizjanie i został uszkodzony, po czym został tam porzucony i nie został już wyremontowany. Wymontowano jedynie część maszyn na potrzeby części zamiennych, reszta okrętu została później częściowo rozebrana przez ludność, a wrak ostatecznie został spalony przez Konfederatów[3].
Uwagi
- ↑ a b c Uzbrojenie w 1 działo 32-funtowe w służbie konfederackiej i 2 x 32 funty w służbie Unii według DANFS. A. Konstam, op.cit., s. 15 podaje 4 działa 32-funtowe i 1 12-funtowe.
- ↑ A. Konstam... (s.33). Według jednak artykułu o USS „Mound City” w DANFS, staranowały ją CSS „Colonel Lovell” i „General Earl Van Dorn”.
- ↑ Według A. Konstam... (s.33). Brak wzmianki o tym w DANFS. Wersja ta budzi jednak wątpliwości, zważywszy na ciężkie uszkodzenia, jakie powodowały wybuchy kotła i na gotowość okrętu do akcji już po niecałym miesiącu.
- ↑ Łódź moździerzową uszkodził prawdopodobnie „General Sumter” według notatki DANFS, lecz według A. Konstam... (s.33) i notatki DANFS o „General Van Dorn”, był to „General Van Dorn”
- ↑ A. Konstam... (s.35). Według artykułu o „General Sumter” w DANFS, miał on uszkodzić taranowiec „Queen of the West”, lecz według innych źródeł dokonał tego „General Beauregard”
Przypisy
- ↑ a b c general Sumter - DANFS
- ↑ A. Konstam (op.cit.), s.16
- ↑ a b Sumter - DANFS
- ↑ A. Konstam, op.cit., s.33
Bibliografia
- Angus Konstam: Mississippi River Gunboats of the American Civil War 1861-1865. Osprey Publishing, 2002, seria: New Vanguard. nr 46. ISBN 1-84176-413-2. (ang.).
- General Sumter - Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS)
- Sumter - Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS)
Linki zewnętrzne
- Rysunki w US Naval Historical Center. history.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-20)].
Media użyte na tej stronie
Naval ensign of the Confederate States Navy since May 26 1863.
U.S. flag with 34 stars. In use from 4 July 1861 to 3 July 1863. Created by jacobolus using Adobe Illustrator, and released into the public domain.