Całka oznaczona
Całka oznaczona – synonim nazwy „całka Riemanna”[1][2] albo ogólniej: określenie odnoszące się do tych pojęć całki, dla których zachodzi pewna wersja wzoru Newtona-Leibniza, jak na przykład:
- całka niewłaściwa (Riemanna),
- całka po konturze na płaszczyźnie zespolonej,
- całka z dystrybucji,
- całka z formy różniczkowej spełniającej założenia twierdzenia Stokesa.
Pojęcie całki oznaczonej mógł był wprowadzić Pierre Simon de Laplace w 1782 roku. Używał go później m.in. Augustin Louis Cauchy[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Grigorij Michajłowicz Fichtenholz: Rachunek różniczkowy i całkowy. T. 2. Warszawa: PWN, 1966, s. 82.
- ↑ Włodzimierz Krysicki, Lech Włodarski: Analiza matematyczna w zadaniach. T. 1. Warszawa: PWN, 2005, s. 371-373. ISBN 83-01-14295-2.
- ↑
Jeff Miller, Definite integral [w:] Earliest Known Uses of Some of the Words of Mathematics (D) (ang.), MacTutor History of Mathematics archive, University of St Andrews, mathshistory.st-andrews.ac.uk [dostęp 2022-02-18].
