Cadel Evans

Cadel Evans

(c) Matthieu Riegler, CC-by
Pełne imię i nazwisko	Cadel Lee Evans
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1977 Katherine
Obywatelstwo	australijskie
Wzrost	174 cm
Kariera seniorska
Lata Drużyna 2002 Mapei-QuickStep 2003–2004 Team Telekom 2005–2009 Davitamon-Lotto 2010–2015 BMC Racing Team
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Australia Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym złoto Mendrisio 2009 Start wspólny UCI ProTour Kryształowa kula 2007 UCI World Tour 2. miejsce 2011 Puchar świata MTB (Cross-country) Kryształowa kula 1998 Kryształowa kula 1999 3. miejsce 1997
Strona internetowa

Cadel Lee Evans (ur. 14 lutego 1977 w Katherine) – australijski kolarz szosowy i górski, złoty medalista szosowych mistrzostw świata i Igrzysk Wspólnoty Narodów, pierwszy australijski zwycięzca Tour de France^[1].

Evans jest najbardziej utytułowanym kolarzem w historii Australii. W swojej wieloletniej karierze dwukrotnie wygrał Puchar Świata w kolarstwie górskim (1998, 1999), triumfował na trasie Tour de France, stał na podium Giro d’Italia i Vuelta a España. Na przestrzeni lat odnosił sukcesy w wyścigach etapowych takich jak Tour de Romandie, Tirreno-Adriático czy Giro del Trentino, a w 2007 roku wygrał klasyfikację UCI ProTour.

W karierze wygrał dwa ważne wyścigi jednodniowe. W 2009 roku w szwajcarskim Mendrisio wywalczył tytuł mistrza świata w wyścigu ze startu wspólnego, a rok później wygrał prestiżowy klasyk La Fleche Wallonne.

Karierę sportową zakończył w wieku 37 lat, 1 lutego 2015, po zajęciu 5. miejsca w wyścigu swojego imienia.

Życiorys

Evans sukcesy na rowerze odnosić zaczął już jako junior, trzykrotnie zdobywając tytuł mistrza kraju, srebrne i brązowe medale na mistrzostwach świata U-23, a także wygrywając Puchar Świata w sezonach 1998 i 1999. Na igrzyskach olimpijskich w Sydney zajął siódme miejsce. Mimo tak wielu zwycięstw, w połowie 2000 roku postanowił kolejny raz zmienić dyscyplinę – tym razem na kolarstwo szosowe.

Profesjonalną karierę rozpoczął w zespole Saeco w 2001. W następnym sezonie przeniósł się do Mapei. Stamtąd przeniósł się do niemieckiego zespołu T-Mobile, gdzie występował w latach 2003–2004. W 2005 przeniósł się do Davitamon-Lotto. W barwach tej ekipy po raz pierwszy wystartował w Tour de France, zajął wtedy ósme miejsce w klasyfikacji generalnej tego wyścigu. Był pierwszym Australijczykiem w pierwszej dziesiątce Tour de France od czasów Phila Andersona. Evans pokazał wtedy swoje umiejętności w jeżdżeniu po górach dotrzymując kroku Armstrongowi, Basso, a także Ullrichowi. W 2006 wygrał szwajcarski wyścig Tour de Romandie, zostawiając w tyle Alberto Contadora i Alejandro Valverde.

27 września 2009 podczas Mistrzostw Świata w Mendrisio zdobył tęczową koszulkę mistrza świata w wyścigu ze startu wspólnego.

W 2011 wygrał Tour de France, zostając pierwszym australijskim zwycięzcą w tym wyścigu. Koszulkę lidera, dzięki drugiemu miejscu w jeździe indywidualnej na czas, zdobył na przedostatnim etapie wyścigu, wygrywając z prowadzącymi wówczas w klasyfikacji generalnej braćmi Schleck: Andym i Frankiem.

Ponadto w 2001 wygrał etap Österreich-Rundfahrt, a w 2004 wygrał klasyfikację generalną tego wyścigu. W 2002 wygrał etap Tour Down Under, a także zajął czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej Giro d’Italia. Jest również dwukrotnym zdobywcą drugiego miejsca w Tour de France (2007, 2008). W sezonie 2007 zwyciężył w klasyfikacji generalnej UCI ProTour po tym, jak zdyskwalifikowany został Włoch Danilo Di Luca. Natomiast w sezonie 2011 zajął drugie miejsce w klasyfikacji końcowej UCI World Tour, w której lepszy był tylko Belg Philippe Gilbert.

Najważniejsze osiągnięcia

Starty w Wielkich Tourach

Grand Tour	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014
Giro	14.	-	-	-	-	-	-	-	5.	-	-	3.	8.
Tour	-	-	-	8.	4.	2.	2.	30.	26.	1.	7.	39.	-
Vuelta	-	-	60.	-	-	4.	-	3.	-	-	-	-	52.

Przypisy

Bibliografia

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na cqranking.com (ang.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-22)]. (ang.)