Caleb Brown

Caleb Brown

Data i miejsce urodzenia	8 marca 1987 Gold Coast
Wzrost	186 cm
Masa ciała	98 kg
Rugby union
Pozycja	skrzydłowy
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2005–2008 Gold Coast Breakers (klub) 2006–2008 Reds (Super 14) 17 (45) 2008 Western Force (Super 14) 0 (0)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2003–2004  Australia U-18 2006  Australia U-21 5 (5) 2008  Australia

Caleb Brown (ur. 8 marca 1987 w Gold Coast) – australijski rugbysta grający na pozycji skrzydłowego ataku, reprezentant kraju w rugby 7.

Uczęszczał do The Southport School, gdzie występował w pierwszej drużynie^[1][2][3][4] i w latach 2003–2004 otrzymywał powołania do kadry Australian Schoolboys^[5][6][7].

Był stypendystą Queensland Academy of Sport^[8] oraz ogólnokrajowego programu National Talent Squad^[9][10]. Był również reprezentantem Queensland w kategorii U-18^[11] i po zakończonych na finale mistrzostwach kraju^[9][12] otrzymał w 2004 roku wyróżnienie dla najlepszego zawodnika w stanie^[13]. Znalazł się w pierwotnym składzie kadry^[14], nie zagrał jednak w zakończonym triumfem turnieju rugby 7 na Igrzyskach Wspólnoty Narodów Młodzieży 2004^[15].

W styczniu 2005 roku otrzymał kontrakt w zespole Reds, będąc pierwszym od dekady zawodnikiem, od czasów Eltona Flatleya, któremu ta sztuka udała się od razu po ukończeniu szkoły^[16][17].

W Super 14 zadebiutował meczem z Crusaders, a następnie pojawił się na boisku jeszcze w dziewięciu spotkaniach^[16][18][19]. Został tym samym jednym z pierwszej czwórki stypendystów NTS (pozostałymi byli David Pocock, Josh Holmes i Saia Faingaʻa) grających w tych rozgrywkach^[20]. W drugiej części sezonu zagrał w nieoficjalnym spotkaniu reprezentacji Queensland z japońskim klubem NEC Green Rockets, następnie już w barwach Reds wystąpił przeciw rezerwom reprezentacji Fidżi, we wszystkich czterech meczach zakończonej na finale kampanii Australian Provincial Championship oraz meczu z reprezentacją Japonii, a w tych siedmiu spotkaniach zdobył dwanaście przyłożeń^[16][18][21]. Po raz drugi przeciw Japończykom wystąpił w listopadzie w ramach drużyny Prime Minister's XV^[18][22].

W tym samym roku otrzymał powołanie do reprezentacji U-19 na mistrzostwa świata^[23], jednak ostatecznie zamiast do Dubaju udał się do Francji z kadrą U-21 na zakończone czwartą pozycją mistrzostwa świata w tej kategorii wiekowej, podczas których wystąpił we wszystkich pięciu meczach^[24][25]. Jego ówczesny trener z Gold Coast Breakers, Grant Batty, typował go już wówczas do występów w seniorskiej reprezentacji^[26].

Sezon 2007 był dla niego całkowicie nieudany, z powodu kontuzji nie zagrał bowiem w żadnym spotkaniu Reds ani też w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship pomimo nominacji do drużyny East Coast Aces^{[16][27][28][29]}.

W 2008 roku został powołany do kadry rugby siedmioosobowego na cztery turnieje IRB Sevens World Series sezonu 2007/2008^[30][31]: w Hongkongu^[32], Adelaide^[33], Londynie^[34] i Edynburgu^[35]. Następnie powrócił do Reds w ostatniej kolejce sezonu^[19][36].

W czerwcu 2008 roku podpisał dwuletni kontrakt z Western Force^[19][37], na pierwsze zgrupowanie udając się wprost ze spotkania Breakers^[38]. Udał się z zespołem na tournée na Wyspy Brytyjskie^[39], gdzie zagrał w trzech meczach, lecz na treningu powróciła kontuzja ścięgna, która wyeliminowała go z dalszych gier^[40][41], a ostatecznie spowodowała rozwiązanie kontraktu z zawodnikiem^[42].

Przypisy