Callum Skinner

Callum Skinner
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1992 Glasgow
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie złoto Rio de Janeiro 2016 sprint drużynowy srebro Rio de Janeiro 2016 sprint Mistrzostwa Europy złoto Baie-Mahault 2014 1000 m brąz Poniewież 2012 sprint drużynowy

Callum Skinner (ur. 20 sierpnia 1992 w Glasgow) – brytyjski kolarz specjalizujący się w torowej odmianie tego sportu.

Wczesne życie

Callum Skinner urodził się w szkockim Glasgow. W wieku dwunastu lat przeprowadził się do Edynburgu. W 2004 roku zajął się kolarstwem po zwycięstwach Chrisa Hoya na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2004 w Atenach.

W 2008 roku został młodzieżowym mistrzem Wielkiej Brytanii, bijąc rekord dla swojej grupy wiekowej Zjednoczonego Królestwa Chrisa Hoya. W tym samym roku otrzymał nagrodę dla najbardziej obiecującego młodego kolarza torowego od samego Hoya^[1][2].

Kariera

Skinner rywalizował, reprezentując Szkocję, w sprincie drużynowym podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów 2010, kończąc zmagania na czwartym miejscu. Nie dostał szansy na wystartowanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 z powodu guza na szyi pod koniec 2011 roku, którego lekarze uważali początkowo za chłoniaka. Biopsja pokazała później, że guz nie jest nowotworem^[3].

W 2014 roku ponownie reprezentował Szkocję na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Znaczący sukces odniósł na Mistrzostwach Wielkiej Brytanii, wygrywając cztery konkurencje. W listopadzie tego samego roku został mistrzem Europy w jeździe indywidualnej na czas na 1 km.

W styczniu 2016 roku został członkiem drużyny, która wygrała klasyfikację generalną Pucharu Świata w sprincie drużynowym w Hongkongu. W marcu na Mistrzostwach Świata 2016 zajął ósmą pozycję w sprincie indywidualnym.

Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro był częścią drużyny obok Philipa Hindesa i Jasona Kenny’ego, z którym zdobył złoty medal w sprincie drużynowym, ustanawiając rekord olimpijski w finale przeciwko Nowej Zelandii. Otrzymał także srebrny medal w sprincie indywidualnym, przegrywając w finale ze swoim kolegą z reprezentacji, Jasonem Kennym 0–2.

Przypisy