Cameron Norrie
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1995 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | leworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2017 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Facundo Lugones |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 4 |
| Najwyżej w rankingu | 8 (12 września 2022) |
| Australian Open | 3R (2021) |
| Roland Garros | 3R (2021, 2022) |
| Wimbledon | SF (2022) |
| US Open | 4R (2022) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 1 |
| Najwyżej w rankingu | 117 (13 czerwca 2022) |
| Australian Open | 2R (2019) |
| Roland Garros | 2R (2019, 2020) |
| Wimbledon | 3R (2021) |
| US Open | 2R (2019) |
| Strona internetowa | |
Cameron Norrie (ur. 23 sierpnia 1995 w Johannesburgu) – brytyjski tenisista pochodzenia południowoafrykańskiego, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Zawodowym tenisistą został w 2017 i w tym samym roku wygrał trzy turnieje o randze ATP Challenger Tour, a także debiutował w drabince głównej Wielkiego Szlema, otrzymując od organizatorów dziką kartę do Wimbledonu. W pierwszym meczu przegrał z Jo-Wilfriedem Tsongą. W sierpniu zagrał w eliminacjach do US Open, które przeszedł bez straty seta, a w pierwszej rundzie turnieju głównego pokonał Dmitrija Tursunowa. W drugiej rundzie poniósł porażkę z Pablem Carreño-Bustą.
W lutym 2018 po raz pierwszy zagrał w reprezentacji Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa, w pierwszej rundzie grupy światowej przeciwko Hiszpanii. Hiszpanie awansowali do ćwierćfinału po zwycięstwie 4:1, a punkt dla Brytyjczyków zdobył Norrie po wygranej z Robertem Bautistą-Agutem. W meczu nr 4 uległ Albertowi Ramosowi-Viñolasowi. W maju Norrie, wspólnie z Kyle’em Edmundem, zwyciężył w zawodach ATP World Tour w Estoril, w finale eliminując parę Wesley Koolhof–Artem Sitak[1].
W styczniu 2019 po raz pierwszy w karierze dotarł do finału turnieju rangi ATP Tour, w Auckland, gdzie w finale przegrał z Tennysem Sandgrenem[2].
W 2021 roku sześciokrotnie osiągnął finał zawodów singlowych cyklu ATP Tour. W meczu mistrzowskim w Estoril przegrał z Albertem Ramosem-Viñolasem 6:4, 3:6, 6:7(3)[3], w ostatnim meczu turnieju w Lyonie uległ Stefanosowi Tsitsipasowi 3:6, 3:6, natomiast w finale w Londynie przegrał 4:6, 7:6(5), 3:6 z Matteo Berrettinim. Ponadto w finale w San Diego został pokonany przez Caspera Ruuda 0:6, 2:6. Pierwszy turniejowy triumf odniósł w lipcu w Los Cabos, gdzie w finale pokonał 6:2, 6:2 Brandona Nakashimę. Drugie zwycięstwo w całym turnieju wywalczył niemal trzy miesiące później w Indian Wells, zwyciężając z Nikolozem Basilaszwilim 3:6, 6:4, 6:1.
Trzecia wygrana miała miejsce w lutym 2022 w Delray Beach, gdzie w meczu mistrzowskim zwyciężył 7:6(1), 7:6(4) z Reillym Opelką. Tydzień po zwycięstwie w Stanach Zjednoczonych zanotował finał w Acapulco, gdzie uległ Rafaelowi Nadalowi 4:6, 4:6. Swój czwarty triumf Brytyjczyk zdobył w Lyonie po pokonaniu Alexa Molčana 6:3, 6:7(3), 6:1. W sierpniu nie obronił tytułu w Los Cabos, przegrywając w finale 5:7, 0:6 z liderem rankingu Daniiłem Miedwiediewem.
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 8. miejscu (12 września 2022), a w klasyfikacji gry podwójnej na 117. pozycji (13 czerwca 2022).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (4–7)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda |  Tennys Sandgren | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 2 maja 2021 | Estoril | Ceglana |  Albert Ramos-Viñolas | 6:4, 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 3. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana |  Stefanos Tsitsipas | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 20 czerwca 2021 | Londyn | Trawiasta |  Matteo Berrettini | 4:6, 7:6(5), 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 lipca 2021 | Los Cabos | Twarda | Brandon Nakashima | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 5. | 3 października 2021 | San Diego | Twarda |  Casper Ruud | 0:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 17 października 2021 | Indian Wells | Twarda |  Nikoloz Basilaszwili | 3:6, 6:4, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 20 lutego 2022 | Delray Beach | Twarda | Reilly Opelka | 7:6(1), 7:6(4) |
| Finalista | 6. | 26 lutego 2022 | Acapulco | Twarda | Rafael Nadal | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 21 maja 2022 | Lyon | Ceglana |  Alex Molčan | 6:3, 6:7(3), 6:1 |
| Finalista | 7. | 6 sierpnia 2022 | Los Cabos | Twarda |  Daniił Miedwiediew | 5:7, 0:6 |
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 6 maja 2018 | Estoril | Ceglana |  Kyle Edmund |  Wesley Koolhof Artem Sitak | 6:4, 6:2 |
Przypisy
- ↑ Estoril Open: Kyle Edmund & Cameron Norrie win first ATP doubles title, „BBC Sport”, 7 maja 2018 [dostęp 2018-05-23] (ang.).
- ↑ Marcin Motyka, ATP Auckland: Tennys Sandgren wygrał turniej niespodzianek. Pierwszy tytuł Amerykanina [dostęp 2019-01-12] (pol.).
- ↑ ATP Staff: Ramos-Vinolas Captures Estoril Crown. ATP Tour, 2021-05-02. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-05-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2018-05-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2018-05-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag placeholder. See also Category:Flag placeholders and Coats of arms of None.svg.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: si.robi, Licencja: CC BY-SA 2.0
Cameron Norrie Eastbourne 2017