Camila Giorgi
_(36050812141).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1991 |
| Wzrost | 168 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2006 |
| Zakończenie kariery | aktywna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 3 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (22 października 2018) |
| Australian Open | 3R (2015, 2019, 2020, 2022) |
| Roland Garros | 4R (2022) |
| Wimbledon | QF (2018) |
| US Open | 4R (2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 0 ITF |
| Australian Open | 1R (2013) |
Camila Giorgi (ur. 30 grudnia 1991 w Maceracie) – włoska tenisistka.
Kariera tenisowa
Starty w zawodowych meczach rozpoczęła w sierpniu 2006 roku, biorąc udział w niewielkim turnieju ITF w Baku. Zagrała tam dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów i osiągnęła spory sukces jak na debiut, docierając do półfinału imprezy. Podobne osiągnięcie powtórzyła dwa tygodnie później, na turnieju w Dżakarcie, tym razem przebijając się do fazy głównej z kwalifikacji. W latach 2007 i 2008 wielokrotnie startowała w podobnych turniejach, ale nie powtórzyła osiągnięć z roku 2006. Pierwszy sukces przyszedł we wrześniu 2009 roku, w Katowicach. Najpierw wygrała kwalifikacje, pokonując w decydującym o awansie meczu Irynę Kurjanowicz, a potem wygrała cały turniej, pozostawiając w pokonanym polu takie zawodniczki jak: Magdalena Kiszczyńska, Sandra Záhlavová, Michaela Paštiková, Agnes Szatmari i w finale Ksienija Pierwak. Jeszcze tego samego roku wygrała swój drugi turniej, w Toronto, pokonując w finale Anikó Kapros. W sumie wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej rangi ITF.
W maju 2008 roku, dzięki dzikiej karcie zagrała po raz pierwszy w kwalifikacjach do turnieju WTA w Rzymie, ale przegrała w pierwszej rundzie z Jill Craybas. Po raz drugi spróbowała swych sił w lutym 2010 roku, na turnieju w Paryżu, ale też z podobnym skutkiem, tym razem przegrywając z Zuzaną Kučovą. Zagrała także w kwalifikacjach do wielkoszlemowego US Open, ale Patricia Mayr okazała się od niej lepsza już w pierwszym meczu.
Pomimo znikomych występów w rozgrywkach cyklu WTA, odniesione sukcesy w turniejach rangi ITF, pozwoliły jej na osiągnięcie po raz pierwszy w karierze drugiej setki światowego rankingu i 12 lipca 2010 roku została sklasyfikowana na 197. miejscu.
Po osiągnięciu 4. rundy Wimbledonu w 2012 roku, awansowała do pierwszej setki rankingu WTA.
W 2014 roku awansowała do pierwszego singlowego finału zawodów WTA Tour. W Katowicach przegrała w spotkaniu finałowym z Alizé Cornet 6:7(3), 7:5, 5:7. W październiku zanotowała finał w turnieju w Linzu, ulegając w nim wynikiem 7:6(4), 3:6, 6:7(4) z Karolíną Plíškovą.
W sezonie 2015 Włoszka ponownie osiągnęła finał zawodów w Katowicach, tym razem przegrywając 4:6, 3:6 z Anną Karolíną Schmiedlovą, a w czerwcu tegoż roku doczekała się pierwszego zwycięstwa w WTA Tour, a okazję wykorzystała w ’s-Hertogenbosch. W kolejnym miesiącu osiągnęła najwyższe w karierze, 30. miejsce w rankingu.
W 2016 roku po raz trzeci z rzędu wystąpiła w finale katowickiego turnieju, którego ponownie nie wygrała.
W 2017 roku osiągnęła półfinał w Shenzhen oraz ćwierćfinał w Birmingham. Awansowała także do trzeciej rundy Wimbledonu. Zakończyła sezon na 80. miejscu w rankingu singlowym WTA.
W lipcu 2018 osiągnęła swój najlepszy jak dotąd wynik w turnieju Wielkiego Szlema, awansując do ćwierćfinału Wimbledonu. We wrześniu doszła do półfinału turnieju rangi WTA Premier Series rozgrywanego w Tokio, pokonując po drodze między innymi Caroline Wozniacki. Po tym sukcesie powróciła na 30. miejsce w rankingu.
Styl gry
Zawodniczka gra oburęcznym backhandem. Dysponuje bardzo szybkim serwisem, ale podczas podania popełnia wiele podwójnych błędów.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 2R | 3R | 0 / 10 | 11 – 10 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | Q3 | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 3R | A | 1R | 2R | 4R | 0 / 9 | 9 – 9 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | 4R | 3R | 2R | 3R | 1R | 3R | QF | 1R | NH | 2R | 1R | 0 / 11 | 15 – 11 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | Q2 | 1R | 4R | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 2R | 0 / 11 | 7 – 11 | |||||||
| Ranking na koniec roku | 944 | 833 | 480 | 285 | 244 | 149 | 79 | 93 | 35 | 34 | 83 | 79 | 26 | 98 | 76 | 34 | 0 / 41 | 42 – 41 | ||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | –[a] | – | – | – | – | –[a] | –[a] | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||
Występy w grze mieszanej
Camila Giorgi nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 9 (3–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 13 kwietnia 2014 | Katowice | Twarda (hala) |  Alizé Cornet | 6:7(3), 7:5, 5:7 |
| Finalistka | 2. | 12 października 2014 | Linz | Twarda (hala) |  Karolína Plíšková | 7:6(4), 3:6, 6:7(4) |
| Finalistka | 3. | 12 kwietnia 2015 | Katowice | Twarda (hala) |  Anna Karolína Schmiedlová | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 14 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Belinda Bencic | 7:5, 6:3 |
| Finalistka | 4. | 10 kwietnia 2016 | Katowice | Twarda (hala) | Dominika Cibulková | 4:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 14 października 2018 | Linz | Twarda (hala) |  Jekatierina Aleksandrowa | 6:3, 6:1 |
| Finalistka | 5. | 4 sierpnia 2019 | Waszyngton | Twarda |  Jessica Pegula | 2:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 24 sierpnia 2019 | Nowy Jork | Twarda |  Magda Linette | 7:5, 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 15 sierpnia 2021 | Montreal | Twarda | Karolína Plíšková | 6:3, 7:5 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 06/09/2009 | Katowice | ITF | 25 000 | ziemna | Ksienija Pierwak | 6:2, 6:3 |
| 2. | 22/11/2009 |  Toronto | ITF | 50 000 | twarda |  Anikó Kapros | 4:6, 6:4, 6:0 |
| 3. | 24/10/2010 | Rock Hill | ITF | 25 000 | twarda | Irina Falconi | 6:3, 6:4 |
| 4. | 29/05/2011 | Carson | ITF | 50 000 | twarda | Alexa Glatch | 7:6, 6:1 |
| 5. | 22/04/2012 | Dothan | ITF | 50 000 | ziemna |  Edina Gallovits-Hall | 6:2, 4:6, 6:4 |
Uwagi
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-10] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-02-10] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-10] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
