Camillo Perini

Camillo Perini

płk Camillo Perini około 1930 r.
pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1887 Pula
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1942 Viterbo, Włochy
Przebieg służby
Lata służby	1908–1929
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	K.u.k. Luftfahrtruppen Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	7 eskadra myśliwska 1 pułk lotniczy 3 pułk lotniczy 6 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Camillo Perini kpt. pilot; 1920

Camillo Perini (ur. 18 czerwca 1887 w Puli, zm. 27 sierpnia 1942 w Viterbo) – lotnik wojskowy narodowości włoskiej, pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Camillo Perini urodził się w Puli (należącej wówczas do Austro-Węgier), jako obywatel Austro-Węgier narodowości włoskiej^[1]. W 1908 roku, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii w Wiedniu, rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii^[1]. Został wcielony do Pułku Armat Polowych Nr 8 w Gorycji^[2]. 8 lipca 1912 roku ukończył kurs pilotażu w Wiener Neustadt i został przydzielony do c. i k. lotnictwa^[1]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1913 roku otrzymał tytuł pilota polowego (niem. Feldpilot). Służąc w c. i k. lotnictwie pozostawał oficerem nadetatowym FKR 8^[3]. W czasie I wojny światowej służył początkowo w eskadrze Flik 8 (Fliegerkompagnie) na froncie rosyjskim i serbskim, a od 1 maja 1915 roku w eskadrze Flik 4 na froncie włoskim^[1]. Dowodził następnie kilkoma eskadrami, między innymi Flik 11 i Flik 66D. Od 5 grudnia 1915 roku do 1 października 1917 roku służył na froncie rosyjskim, a następnie do 30 października 1918 roku na froncie włoskim^[1]. Od 1916 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 28^[4]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej: podporucznika (1 września 1908)^[5], porucznika (1 maja 1913)^[6] i kapitana (1 listopada 1915)^[7]. Z uwagi na przegraną Austro-Węgier i ich rozpad, za namową polskich towarzyszy służby na początku listopada 1918 roku wyemigrował do odradzającej się Polski (Pula po I wojnie światowej została zajęta przez Włochy).

15 listopada 1918 roku wstąpił do polskiego lotnictwa i został przydzielony do III eskadry lotniczej przemianowanej następnie na 7 eskadrę myśliwską. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej a następnie dowodził III i II Grupą Lotniczą. W kwietniu 1920 roku został mianowany szefem lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Wodza. W kolejnych latach piastował stanowiska szefa lotnictwa 3 i 6 Armii. 30 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w wojskach lotniczych, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[8].

W 1921 był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 pułku lotniczego, a następnie dowodził 3 pułkiem lotniczym (od kwietnia 1922)^[1]. 31 marca 1924 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[9]. Z dniem 1 marca 1925 roku został przeniesiony do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy pułku^[10]. Z dniem 1 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 marca tego roku przeniesiony w stan spoczynku^[11].

Pozostał w Warszawie, gdzie był pracownikiem referatu szybownictwa Zarządu Głównego Aeroklubu RP. Zajmował się też publicystyką, pisząc prace i artykuły dotyczące lotnictwa wojskowego^[1].

We wrześniu 1939 roku wyjechał do Włoch, gdzie organizował ewakuację polskich żołnierzy do Francji. Aresztowany przez włoską policję w 1940 roku przebywał w areszcie domowym w Montefiascone.

Zmarł w 27 sierpnia 1942 roku w szpitalu, w Viterbo, w wyniku ostrego zapalenia wyrostka^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8072
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi (24 marca 1929)^[12]
• Polowa Odznaka Pilota nr 2 (11 listopada 1928)^[13]
• Order Orła Białego (Serbia)
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)^[14]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)^[14]
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[14]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[14]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)^[2]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Butkiewicz, Jerzy, Z kabiny obserwatora – Camillo Perini, [w:] Lotnictwo z szachownicą, nr 11, ISSN 1643-5702.
• Martin DM.D. O'Connor Martin DM.D., Air Aces of the Austro-Hungarian Empire 1914–1918, Mountain View: Flying Machines Press, 1994, ISBN 0-9637110-1-6, OCLC 635324511 .
• Andrzej Olejko, Porca Madonna, kde je moja diabol? [w:] „Militaria XX wieku” nr 5/2008(26).

Linki zewnętrzne

• Camillo Perini: Potęga broni lotniczej (1932) w bibliotece Polona