Camilo Castelo Branco

Camilo Castelo Branco

Szkic przedstawiający Camilo Castelo Branco, 1891
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1825 Lizbona, Królestwo Portugalii
Data i miejsce śmierci	1 czerwca 1890 São Miguel de Seide, Królestwo Portugalii
Narodowość	Portugalska
Dziedzina sztuki	Romantyzm
Ważne dzieła
Amor de Perdição
Strona internetowa

Camilo Castelo Branco (ur. 16 marca 1825 w Lizbonie, zm. 1 czerwca 1890) – portugalski pisarz^[1].

Życiorys

Camilo Castelo Branco urodził się w Lizbonie 16 marca 1825 roku^[2]. Osierocony w dzieciństwie^[2], krótko studiował w Porto medycynę^[2] i przez pewien czas teologię^[2] w seminarium duchownym. Porzucił jednak myśli o zostaniu lekarzem lub księdzem i poświęcił się pracy literackiej^[2]. W 1861 roku został uwięziony za uwiedzenie mężatki, Ana Plácido^[2], żony przedsiębiorcy z Porto, która tak samo jak on została osadzona w areszcie^[2]. W 1864 został zwolniony z więzienia i z Aną, której mąż tymczasem zmarł^[2], osiadł we wsi Seide^[2] w regionie Minho^[2]. Tam też zmarł 1 czerwca 1890 roku^[2].

Twórczość

Początkowo tworzył dramaty i poezje^[1], później romantyczne opowieści obyczajowe^[1], m.in. O romance de um homem rico (1860) i Amor de Perdição (1962), a także realistyczne nowele, w większości o tematyce regionalnej (Novelas de Minho, 1875–1877). Pisał również satyry^[1] i parodie^[1], m.in. Eusébio Macário (1879), parodię powieści naturalistycznych. Nazywany jest niekiedy "portugalskim Balzakiem"^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Nowa encyklopedia powszechna PWN, red. Barbara Petrozolin-Skowrońska, Warszawa 1998, t. 1, s. 651.

Linki zewnętrzne

• Antigos Estudantes Ilustres da Universidade do Porto. Camilo Castelo Branco (strona w języku portugalskim).