Carin II

Carin II
Ilustracja
Bandera

 Kriegsmarine

Właściciel

Hermann Göring
brytyjska rodzina królewska
Gerd Heidemann
Mustafa Karim

Dane podstawowe
Materiał

drewno tekowe

Historia
Stocznia

Hamburger Yacht- und Motorbootswerft Hermann Heidtmann

Data budowy

1937

Data wodowania

27 czerwca 1937

Dane techniczne
Długość całkowita (L)

27,5 m

Szerokość (B)

4,85 m

Zanurzenie (D)

1,28 m

Pojemność brutto

71,12 t GT

Napęd mechaniczny
Moc silnika

235 KM

Liczba śrub napędowych

3

Carin II – statek niemiecki zwodowany w 1937 roku.

Historia

Statek został podarowany w 1937 roku przez koncerny motoryzacyjne marszałkowi Rzeszy Hermannowi Göringowi[1]. Po wojnie zdobyty przez Brytyjczyków jacht stał się okrętem flagowym Flotylli Królewskiej Marynarki Wojennej na Renie i statkiem wycieczkowym brytyjskiej rodziny królewskiej[2]. W 1951 roku został przemianowany na „Prince Charles”[3]. Jacht w 1960 roku został zwrócony Emmie Göring, wdowie po marszałku[4]. Jednak w późniejszym okresie został sprzedany drukarzowi z Bonn[5]. Wówczas został przemianowany na „Theresia” i udostępniony środowisku studenckiemu w Bonn jako miejsce konferencji[6]. Statek w 1973 zakupił Gerd Heidemann, dziennikarz Sterna i kolekcjoner pamiątek z czasów hitlerowskich[7]. Został odbudowany przez dziennikarza[8]. Kadłub wykonano z drewna tekowego, natomiast salon z orzecha kaukaskiego[6]. Na pokładzie statku spotykał się m.in. z dawnymi funkcjonariuszami nazistowskimi[9]. Jednak dziennikarz był mocno zadłużony po zakupie jachtu[10]. W celu pokrycia zadłużenia sprzedał dom[11]. Na początku 1985 roku Deutsche Bank zajął statek, ponieważ dziennikarz nie spłacił pożyczki, która została zaciągnięta na renowację[1]. Egipski agent naftowy Mustafa Karim nabył statek na aukcji w 1988 roku[12].

Przypisy

  1. ↑ a b Schatzsucher und Jäger in der Schorfheide, [w:] Volker Knopf, Stefan Martens, Görings Reich: Selbstinszenierungen in Carinhall, Melsungen: Neumann-Neudamm Melsungen, 2012, s. 175, ISBN 978-3-7888-1513-4, OCLC 809373538 (niem.).
  2. ↑ Michael Jeismann, Carin II, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 25 kwietnia 2003 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  3. ↑ Anke Strotmann, Prinz Charles liebte die Kombüse, Westdeutsche Zeitung, 12 listopada 2018 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  4. ↑ Florian Ganswind, Ein Stück Obersalzberg in Horb, Schwarzwälder Bote, 21 października 2016 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  5. ↑ Süddeutsche Zeitung, Der Fluch der Göring-Yacht, Süddeutsche Zeitung, 17 maja 2010 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  6. ↑ a b Der Spiegel, Jagdsitz an Deck, Der Spiegel, 18 września 1978 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  7. ↑ Robert Harris, Selling Hitler: The Story of the Hitler Diaries, Londyn: Arrow, 2009, ISBN 978-0-09-979151-5, OCLC 605362281 (ang.).
  8. ↑ Der Spiegel, Wie von selbst Wo sind sie geblieben, die neun Millionen Mark für die gefälschten Hitler-Tagebücher?, Der Spiegel, 16 kwietnia 1984 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  9. ↑ Peter Wyden, The Hitler Virus: The Insidious Legacy of Adolph Hitler, Nowy Jork: Arcade Publishing, 2012, ISBN 978-1-61145-322-5 (ang.).
  10. ↑ Dagmar Günther, Für 9,3 Millionen Mark die Geschichte neu schreiben, Vorwärts, 10 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  11. ↑ Der Spiegel, Wühlmaus im Sumpf, Der Spiegel, 22 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
  12. ↑ Dieter Bednarz, Volkhard Windfuhr, Schwimmende Laube, Der Spiegel, 5 stycznia 2004 [dostęp 2020-12-12] (niem.).

Media użyte na tej stronie

Prince Charles 2017-1 cropped.jpg
Autor: Thomasrichter, Licencja: CC BY-SA 4.0
Die ehemalige CARIN II in der Marina von El Gouna, Ägypten