Carl-Dieter Spranger
 (c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F086612-0011 / Lemmerz, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0 | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1939 |
|---|---|
| Minister ds. współpracy gospodarczej i rozwoju Niemiec | |
| Okres | od 18 stycznia 1991 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Carl-Dieter Spranger (ur. 28 marca 1939 w Lipsku) – niemiecki polityk, prawnik i samorządowiec, działacz Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU), poseł do Bundestagu, w latach 1991–1998 minister ds. współpracy gospodarczej i rozwoju.
Życiorys
Po maturze z 1957 studiował prawo i ekonomię. W 1962 i 1966 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. Był nauczycielem akademickim na Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg. W 1967 został asesorem prokuratorskim, a w latach 1968–1969 pracował jako prokurator. W 1969 otrzymał nominację sędziowską, w 1977 podjął praktykę w zawodzie adwokata.
W 1968 wstąpił do bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej, przewodniczył CSU w mieście Ansbach i w Środkowej Frankonii. W latach 1972–1976 był radnym miejskim. W 1972 po raz pierwszy wybrany na posła do Bundestagu. Reelekcję uzyskiwał w wyborach w 1976, 1980, 1983, 1987, 1990, 1994 i 1998, zasiadając w niższej izbie niemieckiego parlamentu do 2002. W 1977 dołączył do zarządu krajowego CSU.
Od 4 października 1982 do 18 stycznia 1991 był parlamentarnym sekretarzem stanu w resorcie spraw wewnętrznych. Następnie do 27 października 1998 sprawował urząd ministra ds. współpracy gospodarczej i rozwoju w czwartym i piątym rządzie Helmuta Kohla.
Bibliografia
- Spranger, Carl-Dieter (niem.). helmut-kohl-kas.de. [dostęp 2016-11-20].
- Carl-Dieter Spranger (niem.). bundestag.de. [dostęp 2016-11-20].
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F086612-0011 / Lemmerz, Wolfgang / CC-BY-SA 3.0
In der ersten Sitzung des gesamtdeutschen Bundesrates in Bonn traf die Länderkammer die Entscheidung, die Beamtenbesoldung in den neuen Bundesländern für den Bereich der leitenden Beamten zu verbessern. Die neuen Bundesländer sollen ermächtigt werden, die im Einigungsvertrag vorgesehenen 35% eines entsprechenden westdeutschen Gehaltes durch einen nicht ruhegehaltsfähigen Zuschuß von 14% aufzustocken. Die Entscheidung des Bundesrates muß durch die Bundesregierung in Kraft gesetzt werden.
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F045625-0010 / Engelbert Reineke / CC-BY-SA 3.0