Carl Clauberg

Carl Clauberg
Ilustracja
Carl Clauberg
Data i miejsce urodzenia28 września 1898
Wupperhof (obecnie część Leichlingen)
Data i miejsce śmierci9 sierpnia 1957
Kilonia
Zawód, zajęcielekarz ginekolog

Carl Clauberg (ur. 28 września 1898 w Wupperhof (obecnie część Leichlingen), zm. 9 sierpnia 1957 w Kilonii) – niemiecki lekarz ginekolog, profesor Uniwersytetu w Królewcu, SS-Brigadeführer. Zbrodniarz wojenny. Podczas II wojny światowej prowadził eksperymenty na ludziach w obozach koncentracyjnych. Skazany na karę śmierci przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze[1].

Życiorys

Podczas I wojny światowej służył w piechocie, później studiował medycynę w Kilonii, Hamburgu i Grazu, w 1925 obronił doktorat. Był m.in. ordynatorem uniwersyteckiego szpitala dla kobiet w Kilonii. W 1933 wstąpił do NSDAP (nr legitymacji partyjnej 2733970) i bez zastrzeżeń podpisywał się pod ideologią nazistowską; doszedł do stopnia SS-Brigadeführera. 30 sierpnia 1937 mianowany został profesorem ginekologii i położnictwa Uniwersytetu w Królewcu; opublikował wiele prac naukowych w swej dziedzinie, do 1940 miał na swoim koncie ponad 50 publikacji naukowych i kilka książek, m.in. Die weiblichen Sexualhormone (1933) oraz Sekretion der Ovarien und der Placenta, która została przetłumaczona na hiszpański i angielski.

Mianowany dyrektorem kliniki ginekologicznej na Górnym Śląsku, w Chorzowie-Königshutte (Lazarettstrasse, dziś ul. Strzelców Bytomskich), Clauberg z własnej inicjatywy zgłosił się do Heinricha Himmlera, wiedząc o jego zainteresowaniach "demografią negatywną" (tj. sterylizacją bezoperacyjną) i poprosił o zgodę na przeprowadzenie sterylizacji przez wstrzykiwanie do macicy podrażniających związków chemicznych. W lipcu 1942 Himmler oddelegował go do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, a następnie udostępnił Blok Doświadczalny 10 w Auschwitz, gdzie Clauberg mógł kontynuować swe eksperymenty. Do jego dyspozycji oddano dużą grupę więzionych lekarzy, w tym polskiego lekarza obozowego Władysława Deringa. Wskutek działań Clauberga wiele kobiet straciło życie, niejednokrotnie w straszliwych męczarniach.

W latach 1942-1944 Clauberg przeprowadzał na Żydówkach i niekiedy Cygankach masowe zabiegi sterylizacyjne bez znieczulenia, powodujące straszliwe cierpienie i śmierć ofiar. Clauberg opracował metodę bezoperacyjnej sterylizacji, która polegała na wprowadzeniu do kobiecych narządów rodnych (po uprzednim stwierdzeniu drożności jajowodów) specjalnie spreparowanego drażniącego środka farmakologicznego, którego działanie polegało na wywołaniu ostrego stanu zapalnego; w następstwie po kilku tygodniach dochodziło do zrośnięcia się jajowodów i w konsekwencji niepłodności. Rezultaty tych eksperymentów były każdorazowo sprawdzane aparatami rentgenowskimi. Cały zabieg przeprowadzany był pod pretekstem rutynowego badania ginekologicznego. Zabiegi były przeprowadzane w bardzo brutalny sposób, często wywoływały powikłania w postaci zapalenia otrzewnej i krwotoków z dróg rodnych, przebiegających z wysoką gorączką i ogólną posocznicą, równie często dochodziło do zapaści, będącej przyczyną zgonów. W raporcie dla Himmlera z 7 czerwca 1943 Clauberg stwierdził z dumą: „Niedaleki jest moment, kiedy będę mógł powiedzieć, że jeden lekarz z pomocą może dziesięciu asystentów, będzie w stanie przeprowadzić kilkaset, jeżeli nie tysiąc sterylizacji dziennie”.

Po zakończeniu wojny Clauberg został deportowany do ZSRR i postawiony przed sądem w Moskwie za rolę, jaką odegrał w „masowej zagładzie obywateli radzieckich”. Skazany na 25 lat pozbawienia wolności, po 10 latach spędzonych w rosyjskim więzieniu został amnestiowany. Na mocy porozumienia Bułganina i Adenauera w sprawie repatriacji więźniów niemieckich powrócił do Kilonii w północnych Niemczech. Nie okazał skruchy za swe zbrodnie, a nawet chlubił się swymi „osiągnięciami naukowymi”. W październiku 1955 Centralna Rada Żydów w Niemczech wniosła pozew o „wielokrotne spowodowanie poważnych obrażeń ciała” żydowskich więźniarek, na których przeprowadzał eksperymenty sterylizacyjne w Auschwitz. 22 listopada 1955 Clauberg został aresztowany przez policję; 9 sierpnia 1957 zmarł w szpitalu kilońskim na krótko przed planowanym rozpoczęciem procesu.

Przypisy

  1. Karol Grünberg, SS - czarna gwardia Hitlera . Książka i Wiedza 1984, s. 418.

Bibliografia

  • Y. Ternon, S. Helman, Historia medycyny SS, Warszawa 1973

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Carl Clauberg 1.jpg
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Carl Clauberg fotografato nel 1942 ad Auschwitz (Polonia)
  • Il personaggio o i personaggi rappresentati nelle immagini, come si deduce dalla loro biografia, pubblicate in Polonia senza avviso di copyright, sono stati fotografati in Polonia anteriormente al 1952 , prima o durante il periodo della occupazione tedesca (1939–1945), ad opera di autori polacchi, per cui vale la considerazione di pubblico dominio ad opera della legge sul copyright polacca 1926–1952.
  • Inoltre: Material belonging to the Museum may be used free of charge exclusively for non-commercial and strictly educational purposes, on the condition that its source is indicated in the following form: “www.auschwitz.org.pl”