Carl Friedrich Christian Fasch
| ||
 Portret Carla Friedricha Christiana Fascha, mal. Anton Graff | ||
| Imię i nazwisko | Christian Friedrich Carl Fasch | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1736 Zerbst/Anhalt | |
| Pochodzenie | niemieckie | |
| Data i miejsce śmierci | 3 sierpnia 1800 Berlin | |
| Gatunki | muzyka poważna | |
| Zawód | kompozytor | |
Carl Friedrich Christian Fasch, właśc. Christian Friedrich Carl Fasch[1] (ur. 18 listopada 1736 w Zerbst/Anhalt, zm. 3 sierpnia 1800 w Berlinie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor.
Życiorys
Syn i uczeń Johanna Friedricha[1][3]. W wieku 14 lat został uczniem Johanna Wilhelma Hertela w Strelitz[1][2]. W 1753 roku wrócił do Zerbst, gdzie działał jako kompozytor muzyki kościelnej oraz instrumentalnej[1]. Dzięki rekomendacji Franza Bendy został w 1756 roku drugim obok C.P.E. Bacha klawesynistą na dworze Fryderyka Wielkiego, akompaniując władcy podczas koncertów[1]. Po rezygnacji Bacha w 1767 roku został pierwszym klawesynistą[2][4]. W latach 1774–1776 był kapelmistrzem opery królewskiej[1][2][3]. W późniejszych latach działał jako nauczyciel muzyki i poświęcił się komponowaniu[1][2]. W 1791 roku założył w Berlinie Singakademie[1]. Po jego śmierci kierownictwo tej instytucji przejął jego uczeń Carl Friedrich Zelter[1], który napisał także biografię Fascha (1801)[3].
Twórczość
Skomponował m.in. symfonię, fugę orkiestrową, wariacje, sonaty i szereg drobnych utworów na klawesyn lub fortepian, 16-głosową mszę, oratorium Giuseppe riconosciuto (zachowane fragmentarycznie), Requiem na głosy solowe i chór 8-głosowy, kantaty, psalmy, pieśni[1]. Krytyczny wobec swojej twórczości, wiele utworów zniszczył[1][4].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 69. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1072. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 260. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 122−123. ISBN 978-0-8108-5751-3.
Media użyte na tej stronie