Carl Gustav Fleischer

Carl Gustav Fleischer

generał major
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1883 Nord-Trøndelag
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1942 Toronto
Przebieg służby
Lata służby	1902–1942
Siły zbrojne	Norweskie Siły Zbrojne
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania norweska
Odznaczenia

Carl Gustav Fleischer (ur. 28 grudnia 1883 w Nord-Trøndelag, zm. 19 grudnia 1942 w Toronto) – generał major Królewskiej Armii Norweskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Szkic biograficzny

Carl Gustav Fleischer był synem pastora w Bjørnar w okręgu Nord-Trøndelag. Wcześnie osierocony przez ojca, zamieszkał wraz z matką w Trondheim, gdzie pobierał pierwsze nauki, potem uczęszczał do gimnazjum w Oslo (wówczas: Kristiania) i zdał tam maturę w 1902. Wybrał karierę zawodowego oficera i zapisał się do Wyższej Szkoły Wojskowej w Kristianii, którą ukończył w 1905 jako najlepszy ze swego rocznika.

Na początku 1939 awansował na generała majora i otrzymał z rąk Bassa dowództwo 6 Dywizji Piechoty. Po inwazji hitlerowskiej na Norwegię (9 kwietnia 1940) przejął funkcję głównodowodzącego siłami norweskimi na północy kraju. Razem ze starostą z Troms Fleischer zorganizował powszechną mobilizację w tej części kraju. Dowodził oddziałami norweskimi w czasie bitwy o Narwik, która doprowadziła do odbicia Niemcom Narwiku 28 maja 1940.

10 maja 1940 wojska niemieckie zaatakowały Francję i Benelux. Siły alianckie w Norwegii wycofano i walczące jeszcze jednostki norweskie kapitulowały 10 czerwca. Król Haakon VII i rząd udali się na wygnanie do Wielkiej Brytanii. Fleischer chciał pozostać w kraju i organizować ruch oporu, ale otrzymał rozkaz wyjazdu wraz z królem i rządem, któremu się podporządkował.

W grudniu 1940 Naczelny Wódz, gen. Władysław Sikorski udekorował Fleischera przed frontem całej Brygady Podhalańskiej krzyżem orderu Virtuti Militari^[1].

W Wielkiej Brytanii Fleischer został szefem Sztabu Generalnego Norweskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie, ale wkrótce poróżnił się z rządem, który mianował głównodowodzącym innego generała (1942). Fleischer podał się do dymisji, po czym został wysłany do Kanady jako dowódca minimalnych norweskich jednostek szkolonych w tym kraju. 1 grudnia 1942 został mianowany norweskim attaché wojskowym w Stanach Zjednoczonych, ale funkcji nie zdążył objąć, gdyż 19 grudnia popełnił w napadzie depresji samobójstwo wystrzałem z pistoletu w serce (urząd attaché wojskowego pełnili na ogół majorowie czy najwyżej pułkownicy, a więc Fleischer czuł się zawiedziony i obrażony).

Po wyzwoleniu Norwegii w roku 1945 prochy generała przewieziono do ojczyzny i pochowano na cmentarzu Chrystusa Zbawiciela w północnej dzielnicy Oslo. W pogrzebie wzięli udział król Haakon VII i następca tronu Olaf, przedstawiciele sprawującej wówczas władzę w Norwegii socjaldemokracji na uroczystość nie przybyli.

Oprócz Virtuti Militari generał Fleischer posiadał inne wysokie odznaczenia wojenne, m.in. brytyjski Order Łaźni (komandorię)., francuski Croix de Guerre oraz norweski Krzyż Wojenny.

Przypisy

Bibliografia

• Torkel Hovland, General Carl Gustav Fleischer, storhet och fall, Oslo 2000.
• Felicjan Sławoj Składkowski, Nie ostatnie słowo oskarżonego, Warszawa 2003.