Carl Heinrich Graun

Carl Heinrich Graun
Ilustracja
Carl Heinrich Graun
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1704
Wahrenbrück

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1759
Berlin

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa, muzyka klasycystyczna

Zawód

kompozytor, śpiewak

Carl Heinrich Graun (ur. 7 maja 1704, zm. 8 sierpnia 1759[1]) – niemiecki kompozytor i śpiewak operowy (tenor) epoki późnego baroku. Współcześni uważali go za najlepszego, obok Johanna Adolfa Hasse, niemieckiego kompozytora włoskojęzycznych oper.

Życiorys

Graun urodził się w Wahrenbrück w Brandenburgii. Śpiewał w drezdeńskiej operze, zanim przeniósł się do Brunszwiku, gdzie napisał sześć oper. Po objęciu tronu Prus w roku 1740 Fryderyk Wielki uczynił go swym kapelmistrzem, którym Graun pozostał do śmierci w 1759 roku.

Graun napisał wiele oper. Cleopatra e Cesare została wykonana z okazji otwarcia gmachu opery w Berlinie w 1742 roku. Fryderyk Wielki osobiście napisał libretto do innej opery Grauna: Montezuma (1755). Dzieła te nie są dziś zbyt często wykonywane, w przeciwieństwie do bardzo dziś cenionej pasji: Der Tod Jesu (Śmierć Jezusa, 1755). Graun był także twórcą wielu doskonałych koncertów i sonat. Jego bratem był Johann Gottlieb Graun, również kompozytor.

John W. Grubbs napisał monografię na temat obu braci i ich twórczości muzycznej, do której dołączył katalog utworów.

Carl Heinrich Graun z żoną Anną Luizą, malował: Antoine Pesne

Kompozycje

Opery

  • Polidorus (5 Akty, 1726 od. 1731)
  • Die in ihrer Unschuld siegende Sinilde (3 Akty, 1727)
  • Iphigenia in Aulis (3 Akty 1728)
  • Scipio Africanus (3 Akty, 1732)
  • Lo specchio della fedeltà (3 Akty, 1733)
  • Pharao Tubaetes (5 Akty, 1735)
  • Rodelinda, regina de’langobardi (3 Akty, 1741)
  • Cleopatra e Cesare (3 Akty, 1742)
  • Artaserse (3 Akty, 1743)
  • Catone in Utica (3 Akty, 1743)
  • Alessandro e Poro (3 Akty, 1744)
  • Lucio Papirio (3 Akty, 1744)
  • Adriano in Siria (3 Akty, 1746)
  • Demofoonte (3 Akty, 1746)
  • Cajo Fabricio (3 Akty, 1746)
  • Le feste galanti festa teatrale (1747)
  • Cinna (3 Akty, 1748)
  • L’Europa galante festa teatrale (5 Akty, 1748)
  • Ifigenia in Aulide (3 Akty, 1748)
  • Angelica e Medoro (3 Akty, 1749)
  • Coriolano tragedia per musica (3 Akty, 1749)
  • Fetonte tragedia per musica (3 Akty, 1750)
  • Il Mithridate tragedia per musica (3 Akty, 1751)
  • Armida (3 Akty, 1751)
  • Britannico tragedia per musica (3 Akty, 1751)
  • L’Orfeo tragedia per musica (3 Akty, 1752)
  • Il giudizio di Paride pastorale per muscia (1 Akt, 1752)
  • Silla (3 Akty, 1753)
  • Semiramide (3 Akty, 1754)
  • Montezuma tragedia per musica (3 Akty, 1755)
  • Ezio (1755)
  • I fratelli nemici tragedia per musica (3 Akty, 1756)
  • Merope tragedia per musica (3 Akty, 1756)

Inne dzieła

  • Te Deum
  • Der Tod Jesu, Oratorium (1755)
  • Oratorium in Festum Nativitatis Christi
  • Osteroratorium (oratorium na Wielkanoc)
  • Sechs italienische Kantaten (Sześć włoskich kantat)
  • Lieder (w zbiorach Friedricha Graefe: „Sammlung verschiedener und auserlesener Oden”, 1743)
  • Konzert für Horn, Streicher und Cembalo D-dur
  • Sinfonia C-dur

Przypisy

  1. ↑ Carl Heinrich Graun | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic, allmusic.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie