Carl Ludwig Schleich
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1859 Szczecin | |
| Data i miejsce śmierci | 7 marca 1922 Bad Saarow | |
Karl Ludwig Schleich (ur. 19 lipca 1859 w Szczecinie, zm. 7 marca 1922 w Bad Saarow) – niemiecki chirurg, malarz, poeta.
Od 1899 roku był profesorem uniwersytetu w Berlinie, a rok później został kierownikiem oddziału chirurgii w Gross-Lichterfelde. Jako pierwszy zastosował znieczulenie miejscowe w chirurgii ogólnej. Zalecał w tym celu stosowanie narkotyku – kokainy. W 1892 roku w Berlinie przedstawił wyniki swoich badań, nawołując do stosowania znieczulenia nasiękowego. Spotkał się z oburzeniem chirurgów, nazywając przeprowadzanie operacji pod całkowitą narkozą "zbrodnią". Mimo to opisał swoją metodę w książce "Bezbolesne operacje, znieczulenie miejscowe płynami obojętnymi" w 1894 roku. [1]. Na skutek dużej toksyczności metodę zaczęto stosować dopiero po otrzymaniu w 1905 roku syntetycznej nowokokainy. Był autorem esejów na temat śmierci i histerii.
Schleich uznawany jest za pierwszego naukowca, który wskazał na rolę gleju w funkcji mózgu[2]. W swoich wspomnieniach pisał, że teoria przyszła mu do głowy w trakcie wydawanego w swoim salonie wieczornego przyjęcia „około roku 1890”, gdy „genialny pianista” Stanisław Przybyszewski, przyjaciel Schleicha, grał na fortepianie[3].
Przypisy
- ↑ Jürgen Thorwald, Triumf chirurgów: Według zapisków mojego dziadka, chirurga H. St. Hartmanna, 1958, ISBN 978-83-240-1249-7.
- ↑ Verkhratsky A. Patching the glia reveals the functional organisation of the brain. „Pflugers Arch”. 453. 3, s. 411-420, 2006. DOI: 10.1007/s00424-006-0099-9. PMID: 16775706.
- ↑ Schleich, Carl Ludwig. 1922. Besonnte Vergangenheit: Lebenserinnerungen 1859–1919. Berlin: Springer.
Bibliografia
- Wawersik J. History of anesthesia in Germany. „J Clin Anesth”. 3. 3, s. 235-244, 1991. PMID: 1878238.
- Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten funfzig Jahre. T. 2. Monachium-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1391.