Carl Spitteler

Carl Spitteler

Carl Spitteler w 1919 r.
Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1845 Liestal
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1924 Lucerna
Narodowość	szwajcarska
Nagrody
Nagroda Nobla: 1919

Carl Friedrich Georg Spitteler (ps. Carl Felix Tandem; ur. 24 kwietnia 1845 w Liestal, zm. 29 grudnia 1924 w Lucernie) – szwajcarski pisarz niemieckojęzyczny, przedstawiciel neoklasycyzmu^[1], laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1919 r.^[2][3]

Życiorys

W latach 1871–1879 przebywał w Rosji oraz Finlandii, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel, następnie wrócił do Szwajcarii. Po powrocie pracował jako nauczyciel oraz dziennikarz, współpracował z wieloma pismami, m.in. z Neue Zürcher Zeitung oraz Der Kunstwart. W 1892 r. osiadł w Lucernie^[3].

Twórczość

W jego dziełach widoczne są wpływy filozofii Arthura Schopenhauera oraz Fryderyka Nietzschego, a także teorii kultury Jacoba Burckhardta^[1]. Jego prace poetyckie zawierają w sobie zarówno pesymizm, jak i heroizm^[3].

Tworzył eposy filozoficzne, m.in. Prometheus und Epimetheus (1880–1881), Olympischer Frühling (1900–1906); poezję, m.in. Extramundana (1883), Glockenlieder (1906); nowele, m.in. Konrad porucznik (1898, wyd. pol. 1925) oraz powieści, m.in. kluczową dla jego twórczości powieść Imago (1906, wyd. pol. 1922)^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Utwory Carla Spittelera w serwisie Wolne Lektury
• Carl Spitteler: Nasz szwajcarski punkt widzenia = Unser Schweizer Standpunkt
• Carl Spitteler – dzieła w bibliotece Polona