Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini

Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1683
Tortona

Data i miejsce śmierci

7 marca 1774
Rzym

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

16 maja 1763–7 marca 1774

Prefekt Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów
Okres sprawowania

2 marca 1748–7 marca 1774

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

6 czerwca 1728

Kreacja kardynalska

9 września 1743
Benedykt XIV

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 czerwca 1728

Konsekrator

Benedykt XIII

Współkonsekratorzy

Giuseppe Maria Feroni
Bernard-Antoine Pizzella

Carlo Alberto Guidobono Cavalchini (ur. 26 lipca 1683, zm. 7 marca 1774) – włoski kardynał.

Życiorys

Syn Antonio Guidobono Cavalchini, barona Św. Cesarstwa Rzymskiego. Uzyskał tytuł doktora praw na uniwersytecie w Pawii (1702). Jako prawnik działał przez wiele lat w Trybunale Sygnatury Apostolskiej. W lutym 1727 przyjął święcenia kapłańskie. Rok później papież Benedykt XIII wyświęcił go na tytularnego arcybiskupa Filippi i mianował sekretarzem Kongregacji Soboru Trydenckiego (obecnie ds. Duchowieństwa). W 1743 kreowany kardynałem prezbiterem tytułu Santa Maria della Pace. Prefekt Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów od 1748 roku. Był jednym z faworytów konklawe 1758, jednak francuski kardynał Paul d’Albert de Luynes w imieniu króla Francji Ludwika XV wykorzystując tzw. prawo ekskluzywy zgłosił weto wobec jego kandydatury, skutecznie blokując mu drogę do pontyfikatu. Nowy papież Klemens XIII mianował go swoim datariuszem. W lutym 1759 awansował do rangi kardynała biskupa Albano, a w 1763 został dziekanem Św. Kolegium Kardynałów i kardynałem biskupem Ostii. Przewodniczył konklawe 1769. Zmarł w Rzymie, mając ponad 90 lat. Pochowano go w bazylice SS. XII Apostoli.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Carlo Alberto Guidobono-Cavalchini.jpg
Ritratto del cardinale Guidobono Cavalchini
  • Descrizione: Il prelato appare in piedi a mezzo busto, dietro di lui si intravede una stanza e lo schienale di una sedia. Porta la veste rossa da cui spunta la tonaca ricamata e tiene in mano il cappello.