Carlo Emilio Gadda

Grób Carla Emilia Gaddy na cmentarzu protestanckim w Rzymie

Carlo Emilio Gadda (ur. 14 maja 1893, zm. 21 listopada 1973) – włoski pisarz i poeta.

Należy do językowych nowatorów. Pisał standardowym przedwojennym językiem włoskim, do którego dodawał elementy dialektalne i żargonowe. W podobnym stylu tworzył Tommaso Landolfi.

W Polsce tłumaczenia opowiadań Gaddy ukazały się w „Literaturze na Świecie” w nrze 01-02/2013 (498-499) w tłumaczeniu Anny Wasilewskiej i Haliny Kralowej[1].

Literatura

  • La madonna dei filosofi (1931)
  • Il castello di Udine (1934)
  • Le meraviglie d’Italia (1939)
  • Gli anni (1943)
  • L’Adalgisa (1944, short stories)
  • Il primo libro delle favole (1952)
  • Novelle dal ducato in fiamme (1953)
  • I sogni e la folgore (1955)
  • Giornale di guerra e di prigionia (1955)
  • Quer pasticciaccio brutto de via Merulana (1957)
  • I viaggi e la morte (1958)
  • Verso la Certosa (1961)
  • Accoppiamenti giudiziosi (1963)
  • La cognizione del dolore (1963)
  • I Luigi di Francia (1964)
  • Eros e Priapo (1967)
  • La meccanica (1970)
  • Novella seconda (1971)
  • Meditazione milanese (1974)
  • Le bizze del capitano in congedo (1981)
  • Il palazzo degli ori (1983)
  • Racconto italiano di ignoto del novecento (1983)
  • Azoto e altri scritti di divulgazione scientifica (1986)
  • Taccuino di Caporetto (1991)
  • Opere (1988-93)

Polskie wydania

  • Pożar na ulicy Keplera (PIW, 1974) - wybór opowiadań
  • Poznawanie cierpienia (PIW, 1980) - La cognizione del dolore
  • Literatura na Świecie, numer 01-02/2013 (498-499)
  • Niezły pasztet na via Merulana, tłum. Anna Wasilewska (PIW, 2018)

Przypisy

  1. ↑ Literatura na Świecie 1-2/2013, Instytut Książki [dostęp 2022-06-01] (pol.).

Media użyte na tej stronie