Carlo Janka

Carlo Janka

Data i miejsce urodzenia	15 października 1986 Obersaxen
Klub	Obersaxen
Wzrost	185 cm
Debiut w PŚ	21.12 2005, Kranjska Gora (DNF – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	17.12 2006, Alta Badia (20. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	29.11 2008, Lake Louise (2. miejsce – zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	13.12 2008, Val d’Isère (gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Vancouver 2010 Gigant Mistrzostwa świata złoto Val d’Isère 2009 Gigant brąz Val d’Isère 2009 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów brąz Québec 2006 Gigant Puchar Świata Kryształowa Kula 2009/2010 3. miejsce 2010/2011 Puchar Świata (Kombinacja) Mała Kryształowa Kula 2008/2009 Mała Kryształowa Kula 2014/2015 2. miejsce 2009/2010 Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2009/2010 Puchar Świata (Gigant) 2. miejsce 2009/2010 Zakończenie kariery: 2022 rok
Strona internetowa

Carlo Janka (ur. 15 października 1986 w Obersaxen) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Carlo Janka pojawił się 8 grudnia 2001 roku w Sulden, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajął 24. miejsce. W lutym 2005 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie był między innymi dziewiąty w biegu zjazdowym i szesnasty w supergigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu zdobył brązowy medal w gigancie. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 21 grudnia 2005 roku w Kranjskiej Gorze, gdzie nie ukończył giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 17 grudnia 2006 roku w Alta Badia, zajmując dwudzieste miejsce w tej samej konkurencji. Blisko dwa lata później, 29 listopada 2008 roku w Lake Louise, pierwszy raz stanął na podium, zajmując drugie miejsce w zjeździe. W zawodach tych rozdzielił Włocha Petera Filla oraz Hansa Olssona ze Szwecji. W sezonie 2008/2009 na podium stawał jeszcze trzy razy, w tym 13 grudnia 2008 roku w Val d’Isère wygrał giganta, a 16 stycznia 2009 roku w Wengen był najlepszy w superkombinacji. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął siódme miejsce, a w klasyfikacji kombinacji zdobył Małą Kryształową Kulę. W lutym 2009 roku wystartował na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając dwa medale. Najpierw zdobył brązowy medal w zjeździe, w którym o 0,17 sekundy wyprzedził go John Kucera z Kanady, a o 0,13 sekundy szybszy był jego rodak, Didier Cuche. Sześć dni później wystartował w gigancie, w którym prowadził po pierwszym przejeździe z przewagą 0,48 sekundy nad Austriakiem Benjaminem Raichem. W drugim przejeździe uzyskał dopiero dwunasty wynik, wystarczyło to jednak do zwycięstwa. Ostatecznie wyprzedził Raicha o 0,71 sekundy i Teda Ligety'ego z USA o 0,99 sekundy.

Najważniejszym punktem sezonu 2009/2010 były igrzyska olimpijskie w Vancouver. Szwajcar sięgnął tam po złoty medal w gigancie, wygrywając pierwszy przejazd i uzyskując trzeci wynik w drugim przejeździe. Pozostałe miejsca na podium zajęli Norwegowie: Kjetil Jansrud ze stratą 0,39 sekundy oraz Aksel Lund Svindal ze stratą 0,61 sekundy. Na tej samej imprezie Janka był też między innymi ósmy w supergigancie i czwarty w superkombinacji, walkę o medal przegrywając 0,22 sekundy ze swym rodakiem, Silvanem Zurbriggenem. W zawodach pucharowych wielokrotnie stawał na podium, w tym sześć razy zwyciężał: w dniach 4-6 grudnia w Beaver Creek był kolejno najlepszy w superkombinacji, zjeździe i gigancie, 16 stycznia w Wengen i 10 marca w Garmisch-Partenkirchen wygrywał zjazdy, a 12 marca w Ga-Pa ponownie zwyciężył w gigancie. Wyniki te dały mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, został tym samym pierwszym Szwajcarem od 18 lat, który zdobył Puchar Świata (w sezonie 1991/1992 najlepszy był Paul Accola). Zajął ponadto drugie miejsca w klasyfikacjach zjazdu, giganta i kombinacji.

Z mistrzostw świata z Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku wrócił bez medalu. Wystąpił tam w gigancie i supergigancie, w obu przypadkach kończąc rywalizację na siódmym miejscu. Tuż po zakończeniu mistrzostw Janka przeszedł operację serca po tym, jak podczas wysiłku jego serce zaczęło bić nieregularnie^[1]. Już dziesięć dni później wrócił do rywalizacji pucharowej i odniósł swoje jedyne zwycięstwo w sezonie 2010/2011, 5 marca 2011 roku w Kranjskiej Gorze wygrywając giganta. Poza tym jeszcze cztery razy stawał na podium: 28 listopada w Lake Louise był drugi w supergigancie, 14 stycznia w Wengen był drugi w superkombinacji, dzień później był trzeci w zjeździe, a 6 lutego w Hinterstoder zajął trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej był tym razem trzeci, ustępując tylko Chorwatowi Ivicy Kosteliciowi i Didierowi Cuche'owi. Był też piąty w klasyfikacji giganta oraz szósty w supergigancie i kombinacji.

Przez trzy kolejne lata osiągał słabsze wyniki, plasując się poza czołową dziesiątką klasyfikacji generalnej. W tym czasie tylko raz stanął na podium, 18 stycznia 2013 roku w Wengen zajmując trzecie miejsce w superkombinacji. W lutym 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata z Schladming, gdzie zajął ósme miejsce w superkombinacji, 19. miejsce w gigancie i 25. w supergigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi był szósty w zjeździe, ósmy w superkombinacji i trzynasty w gigancie.

Dziesiąte w karierze i pierwsze od czterech lat zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata odniósł 16 stycznia 2015 roku w Wengen, gdzie po raz kolejny wygrał superkombinację. Dwa dni później w tej samej miejscowości Janka zajął trzecie miejsce w gigancie, przegrywając tylko z Austriakiem Hannesem Reicheltem i swym rodakiem, Beatem Feuzem. Ponadto kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, co dało mu drugie w karierze zwycięstwo w klasyfikacji superkombinacji. W 2015 roku brał także udział w mistrzostwach świata z Vail/Beaver Creek, gdzie zajął między innymi szóste miejsce w superkombinacji oraz dziewiąte w zjeździe.

W 2010 otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich^[2]. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Szwajcarii, jednak nigdy nie zwyciężył.

15 stycznia 2022 r. w szwajcarskim Wengen zaliczył swój ostatni występ w Pucharze Świata, tym samym kończąc karierę^[3][4].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
11.	15 lutego	2010	Vancouver	Zjazd	1:54,31	+0,71	Didier Défago
8.	19 lutego	2010	Vancouver	Supergigant	1:30,34	+0,49	Aksel Lund Svindal
4.	21 lutego	2010	Vancouver	Superkombinacja	2:44,92	+0,62	Bode Miller
1.	23 lutego	2010	Vancouver	Gigant	2:37,83	–	–
6.	9 lutego	2014	Soczi	Zjazd	2:06,23	+0,48	Matthias Mayer
8.	14 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:45,20	+1,68	Sandro Viletta
22.	16 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:18,14	+1,87	Kjetil Jansrud
13.	19 lutego	2014	Soczi	Gigant	2:45,29	+1,75	Ted Ligety
15.	13 lutego	2018	Pjongczang	Superkombinacja	2:06,52	+3,28	Marcel Hirscher

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	4 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:19,41	+1,78	Didier Cuche
3.	7 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	2:07,01	+0,17	John Kucera
1.	13 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:23,00	–	–
7.	9 lutego	2011	Ga-Pa	Supergigant	1:38,31	+1,72	Christof Innerhofer
7.	18 lutego	2011	Ga-Pa	Gigant	2:10,56	+0,92	Ted Ligety
25.	6 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:23,96	+2,77	Ted Ligety
19.	9 lutego	2013	Schladming	Zjazd	2:01,32	+2,59	Aksel Lund Svindal
8.	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:56,96	+1,69	Ted Ligety
DNS2	15 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:28,92	–	Ted Ligety
12.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	+0,82	Hannes Reichelt
9.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+0,67	Patrick Küng
6.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+0,70	Marcel Hirscher
11.	13 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Gigant	2:34,16	+2,23	Ted Ligety
8.	9 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:25,38	+0,99	Erik Guay
28.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:38,91	+1,73	Beat Feuz
7.	13 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	2:26,33	+0,68	Luca Aerni
22.	17 lutego	2017	Sankt Moritz	Gigant	2:13,31	+2,20	Marcel Hirscher
35.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,98	+2,40	Kjetil Jansrud
18.	11 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	1:47,71	+2,13	Alexis Pinturault

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
9.	23 lutego	2005	Bardonecchia	Zjazd	1:25,58	+1,35	Rok Perko
22.	24 lutego	2005	Bardonecchia	Slalom	1:24,10	+3,69	Filip Trejbal
16.	25 lutego	2005	Bardonecchia	Supergigant	1:25,20	+1,10	Michael Gmeiner
DNF2	27 lutego	2005	Bardonecchia	Gigant	2:10,28	–	Michael Gmeiner
DNF	2 marca	2006	Québec	Zjazd	1:27,26	–	Christopher Beckmann
7.	4 marca	2006	Québec	Supergigant	1:11,81	+0,42	Michael Sablatnik
DNF1	5 marca	2006	Québec	Slalom	1:32,98	–	Mikkel Bjørge
3.	6 marca	2006	Québec	Gigant	2:20,50	+0,91	Stefan Guay

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2006/2007: 130.
• sezon 2007/2008: 64.
• sezon 2008/2009: 7.
• sezon 2009/2010: 1.
• sezon 2010/2011: 3.
• sezon 2011/2012: 24.
• sezon 2012/2013: 48.
• sezon 2013/2014: 18.
• sezon 2014/2015: 10.
• sezon 2015/2016: 9.
• sezon 2016/2017: 12.
• sezon 2018/2019: 58.
• sezon 2019/2020: 28.
• sezon 2020/2021: 61.
• sezon 2021/2022: 116.

Zwycięstwa w zawodach

1. Val d’Isère – 13 grudnia 2008 (gigant)
2. Wengen – 16 stycznia 2009 (superkombinacja)
3. Beaver Creek – 4 grudnia 2009 (superkombinacja)
4. Beaver Creek – 5 grudnia 2009 (zjazd)
5. Beaver Creek – 6 grudnia 2009 (gigant)
6. Wengen – 16 stycznia 2010 (zjazd)
7. Garmisch-Partenkirchen – 10 marca 2010 (zjazd)
8. Garmisch-Partenkirchen – 12 marca 2010 (gigant)
9. Kranjska Gora – 5 marca 2011 (gigant)
10. Wengen – 16 stycznia 2015 (superkombinacja)
11. Jeongseon – 7 lutego 2016 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Lake Louise – 29 listopada 2008 (zjazd) – 2. miejsce
2. Sestriere – 22 lutego 2009 (superkombinacja) – 3. miejsce^[5]
3. Sölden – 25 października 2009 (gigant) – 3. miejsce
4. Lake Louise – 28 listopada 2009 (zjazd) – 3. miejsce
5. Val Ghërdina – 18 grudnia 2009 (supergigant) – 2. miejsce
6. Wengen – 15 stycznia 2010 (superkombinacja) – 2. miejsce
7. Lake Louise – 28 listopada 2010 (supergigant) – 2. miejsce
8. Wengen – 14 stycznia 2011 (superkombinacja) – 2.miejsce
9. Wengen – 15 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
10. Hinterstoder – 6 lutego 2011 (gigant) – 3. miejsce
11. Wengen – 18 stycznia 2013 (superkombinacja) – 3. miejsce
12. Wengen – 18 stycznia 2015 (zjazd) – 3. miejsce
13. Kitzbühel – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
14. Alta Badia – 19 grudnia 2016 (gigant równoległy) – 2. miejsce
15. Aspen – 15 marca 2017 (zjazd) – 3. miejsce
16. Lake Louise – 30 listopada 2019 (zjazd) – 3. miejsce
17. Kvitfjell – 7 marca 2020 (zjazd) – 3. miejsce

• W sumie (11 Zwycięstw, 6 drugich i 11 trzecich miejsc)

Przypisy

Bibliografia

• Oficjalna strona (niem.)
• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-16)]. (ang.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)