Carlo Oppizzoni

Carlo Oppizzoni

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1769 Mediolan
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1855 Bolonia
Miejsce pochówku	Katedra Świętego Piotra w Bolonii
Arcybiskup Bolonii
Okres sprawowania	1802–1855
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 maja 1793
Sakra biskupia	21 września 1802
Kreacja kardynalska	26 marca 1804 Pius VII
Kościół tytularny	S. Bernardo alle Terme S. Lorenzo in Lucina

Carlo Oppizzoni (ur. 15 kwietnia 1769 w Mediolanie, zm. 13 kwietnia 1855 w Bolonii) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 15 kwietnia 1769 roku w Mediolanie, jako syn Francesca Oppizzoniego i Paoli Trivulzii^[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat z teologii i prawa kanonicznego^[1]. 25 maja 1793 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Następnie został archiprezbiterem kapituły katedralnej w Mediolanie, a podczas kongresu w Lyonie bronił praw kościelnych Republiki Cisalpińskiej^[1]. 20 września 1802 roku został wybrany arcybiskupem Bolonii, a następnego dnia przyjął sakrę^[2]. 26 marca 1804 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Bernardo alle Terme^[2]. Cztery lata później Napoleon Bonaparte mianował go senatorem Królestwa Włoch i kawalerem Orderu Korony Żelaznej^[1]. W 1810 roku odmówił udziału w ślubie cesarza z Marią Ludwiką, przez co został przez niego pozbawiony godności kardynalskiej i beneficjów kościelnych^[1]. Po powrocie do Italii i odzyskaniu statusu osiadł w Bolonii, a w 1831 roku został na kilka miesięcy legatem a latere Bolonii, Rawenny, Forlì i Ferrary^[1]. W latach 1839–1855 był protoprezbiterem^[1]. Zmarł 13 kwietnia 1855 roku w Bolonii^[1].

Przypisy