Carlo Rubbia

Carlo Rubbia

Data i miejsce urodzenia	31 marca 1934 Gorycja
Zawód, zajęcie	fizyk
Odznaczenia

Ten artykuł należy dopracować: od 2014-01 → poszerzyć o istotne informacje, od 2014-01 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, rozbudować, usunąć usterki stylu. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Carlo Rubbia (ur. 31 marca 1934) – włoski fizyk, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizyki^[1].

Życiorys

Urodził się w Gorycji, małym włoskim mieście. Po szkole średniej studiował fizykę na Scuola Normale w Pizie. W roku 1958 rozpoczął pracę badawczą na Columbia University w Laboratorium Nevis, gdzie zdobył doświadczenie i zapoznał się z budową i działaniem akceleratorów cząstek^[1].

Około roku 1960, powrócił do Europy, zainteresowany nowo założonym ośrodkiem naukowo-badawczym CERN, gdzie pracował nad eksperymentami dotyczącymi struktury słabych oddziaływań. W roku 1970 został mianowany profesorem fizyki na Uniwersytecie Harvarda, jednak mimo to kontynuował częste podróże do Europy. W roku 1976 zasugerował dostosowanie supersynchrotronu protonowego, należącego do CERN-u, do zderzeń protonów z antyprotonami, zachodzących w jednym kręgu, i tym samym powstanie pierwszej na świecie „fabryki antyprotonów”. Zderzacz rozpoczął działanie w roku 1981, a w roku 1983 został „wyprodukowany” bozon W. Kilka miesięcy później udało się zaobserwować nawet „bardziej ulotne” cząstki Z^[1].

W kolejnym roku (1984) Carlo Rubbia oraz Simon van der Meer otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Był to jeden z najkrótszych w historii przedziałów czasowych pomiędzy dokonaniem odkrycia a przyznaniem nagrody^[1].

Carlo Rubbia wykładał również na włoskim Uniwersytecie w Pawii^[2][3] i był konsultantem Romano Prodiego do spraw energetyki. Jest członkiem honorowym wielu towarzystw naukowych, została mu dedykowana planetoida (8398) Rubbia^[3]. 30 sierpnia 2013 roku został mianowany, w uznaniu zasług, przez prezydenta Giorgio Napolitano dożywotnim senatorem^[4].

Od roku 1991 jest również członkiem zagranicznym PAN (Wydział III)^[5]. 10 listopada 1993 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[6].

Przypisy