Carlos De León
| Pseudonim | „Sugar” |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1959 |
| Data i miejsce śmierci | 1 stycznia 2020 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 183 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | junior ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 62 |
| Zwycięstwa | 53 |
| Przez nokauty | 33 |
| Porażki | 8 |
| Remisy | 1 |
| |
Carlos De León (ur. 3 maja 1959 w Rio Piedras, zm. 1 stycznia 2020 w Buffalo[1]) – portorykański bokser, były czterokrotny mistrz WBC w wadze junior ciężkiej.
Kariera zawodowa
Carlos De León przeszedł do historii jako pierwszy bokser wagi junior ciężkiej, który odzyskał utracony pas, przy czym zrobił to dwukrotnie.
Pierwsze mistrzostwo
Pierwszy tytuł mistrza świata WBC zdobył 25 listopada 1980 roku pokonując broniącego tytułu Marvina Camela stosunkiem głosów dwa do remisu. 24 lutego 1982 doszło do pojedynku rewanżowego w którym ponownie lepszym był puertorykański obrońca tytułu kończąc pojedynek przez TKO w ósmej rundzie. Swój pas stracił 27 czerwca 1982 w swojej kolejnej obronie gdy został znokautowany w drugiej rundzie przez ST Gordona. Na ring powrócił już 26 listopada 1982 pokonując na punkty Ivy Browna oraz 6 marca 1983 gdy pokonał przez TKO w szóstej rundzie powracającego na ring boksera wagi ciężkiej Leona Spinksa.
Drugie mistrzostwo
17 lipca 1983 doszło do rewanżu z ST Gordonem w Las Vegas w którym Sugar wygrał wysoko na punkty stając się pierwszym pięściarzem w historii wagi junior ciężkiej, który odzyskał swój tytuł w rewanżu oraz który zdobył pas jednej federacji dwukrotnie. Skutecznie obronił swój tytuł w walkach z Yaqui Lopezem którego znokautował w czwartej rundzie, a także na punkty z Anthonym Davisem oraz z Bashem Alim. W swojej kolejnej stracił tytuł 6 czerwca 1985 w Las Vegas przegrywając z Alfonso Ratliffem przez niejednogłośnie na punkty.
Trzecie mistrzostwo
22 marca 1986 po raz trzeci zdobył pas pokonując na punkty Bernarda Bentona i tym samym Carlos De León dołączył do grona bokserów takich jak Sugar Ray Robinson i Muhammad Ali stając się trzykrotnym mistrzem jednego przedziału wagowego. Po trzech skutecznych obronach 9 kwietnia 1988 stracił pas przegrywając przez TKO w ósmej rundzie w pojedynku unifikacyjnym z mistrzem federacji WBA i IBF Evanderem Holyfieldem.
Czwarte mistrzostwo
Evander Holyfield po tej walce odszedł do wagi ciężkiej, a De León stanął ponownie do pojedynku o pas WBC pokonując w Londynie Sammiego Reesona przez nokaut w dziewiątej rundzie, bijąc swój własny rekord i zostając czterokrotnym mistrzem świata WBC wagi junior ciężkiej.
Tytuł stracił już w pierwszej obronie przegrywając z Massimiliano Duranem przez dyskwalifikację w jedenastej rundzie po uderzeniu rywala po gongu. Po utracie tytułu stoczył jeszcze dziesięć pojedynków przegrywając dwa ostatnie z Corrie Sandersem przez TKO 1 oraz z Brianem Nielsenem przez TKO w trzeciej rundzie, po czym zakończył karierę.
Przypisy
- ↑ Tom Gray, Former four-time WBC cruiserweight titleholder Carlos De Leon passes away at 60, The Ring, 1 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-02] (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.