Carlos Fuentes

Carlos Fuentes

Carlos Fuentes (2002)
Imię i nazwisko	Carlos Fuentes Macías
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1928 Panama
Data i miejsce śmierci	15 maja 2012 Meksyk
Narodowość	meksykańska
Język	hiszpański
Alma Mater	Universidad Nacional Autónoma de México
Dziedzina sztuki	powieść, esej, dramat
Ważne dzieła
Śmierć Artemia Cruz Terra Nostra Stary gringo Lata z Laurą Diaz
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Cervantesa: 1987
Strona internetowa

Carlos Fuentes Macías (ur. 11 listopada 1928 w Panamie^[1], zm. 15 maja 2012 w Meksyku^[2]) – meksykański pisarz, eseista, dramaturg i publicysta, niegdyś „żelazny” kandydat do literackiej Nagrody Nobla. Jeden z najwybitniejszych współczesnych autorów hiszpańskojęzycznych, współtwórca boomu na literaturę iberoamerykańską. Laureat Nagrody Cervantesa (1987).

Życiorys

Jego ojciec był meksykańskim dyplomatą, więc dzieciństwo Carlosa przebiegało pod znakiem ciągłych przeprowadzek. Dorastał w różnych miastach obydwu Ameryk (Quito, Montevideo, Rio de Janeiro, Waszyngton, Santiago i Buenos Aires). Dorosły Carlos Fuentes także wybrał karierę dyplomatyczną, pełnił m.in. funkcję ambasadora Meksyku we Francji w latach 70.

Międzynarodową sławę przyniosła mu wydana w 1962 Śmierć Artemia Cruz, jednak już debiutancka powieść Fuentesa Kraina najczystszego powietrza ukazała pełnię talentu Meksykanina i zakres jego zainteresowań. W swoich utworach poruszał kwestię meksykańskiej historii i tożsamości, w wielu z nich pojawia się wątek rewolucji meksykańskiej i fascynacja miastem Meksyk.

Według Fuentesa współczesne mu państwo Meksyk to „dziecko” wielowiekowego przenikania wpływów hiszpańskich i azteckich, ale także presji wywieranej na ten kraj przez potężniejszego północnego sąsiada – Stany Zjednoczone. W swoich utworach pisarz wykorzystywał zdobycze techniki narracyjnej Dos Passosa, a także Joyce’a oraz wprowadzał śmiałe rozwiązania konstrukcyjne i lingwistyczne.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 30. MFF w Cannes (1977).

Carlos Fuentes miał troje dzieci, z których przeżyło tylko jedno: Cecilia Fuentes (ur. w 1962), obecnie pracuje w telewizji. Jego syn – Carlos Fuentes Lemus zmarł z powodu komplikacji związanych z hemofilią w 1999 w wieku 25 lat. Jego najmłodsza córka – Natasha Fuentes Lemus (ur. 31 sierpnia 1974) zmarła z przedawkowania narkotyków w Meksyku 22 sierpnia 2005 w wieku 30 lat.

15 maja 2012 Consuelo Saizar, szef Narodowej Rady Kultury i Sztuki, publicznie ogłosił wiadomość o śmierci Fuentesa. Pisarz zmarł w Hospital Ángeles del Pedregal w Meksyku po doznanym w domu silnym krwotoku wewnętrznym^[3].

Twórczość

Powieści, opowiadania

• 1954 Los días enmascarados – opowiadania
• 1958 La región más transparente (Kraina najczystszego powietrza) – powieść, wyd. pols. 1972
• 1959 Las buenas conciencias (Spokojne sumienia) – powieść, wyd. pols. 1975
• 1961 La muerte de Artemio Cruz (Śmierć Artemia Cruz) – powieść, wyd. pols. 1968
• 1962 Aura – powieść, wyd. pols. 1974
• 1964 Cantar de ciegos (Pieśń ślepców) – opowiadania, wyd. pols. 1973
• 1966 Cambio de piel (Zmiana skóry) – powieść, wyd. pols. 1994
• 1967 Zona sagrada (Święta strefa) – powieść, wyd. pols. 1977
• 1969 Cumpleaños (Urodziny) – powieść, wyd. pols. 1982
• 1975 Terra Nostra – powieść, wyd. pols. 1981, wyd. 2 popr. 1993
• 1978 La cabeza de la hidra (Łeb hydry) – powieść, wyd. pols. 1994
• 1980 Una familia lejana (Historia rodzinna) – powieść, wyd. pols. 1983
• 1981 Agua quemada. Cuarteto narrativo (Spalona woda. Kwartet narracyjny) – opowiadania, wyd. pols. 1984
• 1985 Gringo viejo (Stary gringo) – powieść, wyd. pols. 1992
• 1987 Cristóbal Nonato – powieść
• 1990 La campaña – powieść
• 1990 Constancia y otras novelas para vírgenes – powieści
• 1993 El naranjo – opowiadania
• 1994 Diana o la cazadora solitaria (Diana albo samotne łowy) – powieść, wyd. pols. 1998
• 1995 La frontera de cristal (Kryształowa granica) – opowiadania, wyd. pols. 1999
• 1999 Los años con Laura Díaz (Lata z Laurą Diaz) – powieść, wyd. pols. 2001
• 2000 Instinto de Inez (Instynkt pięknej Inez) – powieść, wyd. pols. 2005
• 2002 La silla del Aguila (Fotel orła) – powieść, wyd. pols. 2004
• 2004 Inquieta compañía – opowiadania
• 2006 Todas las Familias Felices (Wszystkie szczęśliwe rodziny) – opowiadania, wyd. pols. 2007
• 2008 La Voluntad y la Fortuna (Wola i fortuna) – powieść, wyd. pols. 2011
• 2009 Adán en Edén (Adam w Edenie) – powieść, wyd. pols. 2012
• 2010 Carolina Grau – opowiadania
• 2010 Vlad – opowiadania
• 2012 Federico en su balcón (Nietzsche na balkonie) – powieść, wydanie pośmiertne, wyd. pols. 2016
• 2016 Aquiles o el Guerrillero y el asesino – powieść, wydanie pośmiertne

Eseje

• 1968 París. La revolución de mayo – eseje
• 1969 La nueva novela hispanoamericana – eseje
• 1970 Casa con dos puertas – eseje
• 1971 Tiempo mexicano – eseje, wyd. 2 1995 Nuevo tiempo mexicano
• 1976 Cervantes o la crítica de la lectura (Cervantes czyli krytyka sztuki czytania) – eseje, wyd. pols. 1981
• 1990 Valiente mundo nuevo. Épica, utopía y mito en la novela hispanoamericana – eseje
• 1992 El espejo enterrado (Pogrzebane zwierciadło) – eseje, wyd. pols. 1994
• 1993 Geografía de la novela – eseje
• 1997 Por un progreso incluyente – eseje
• 1998 Retratos en el tiempo – eseje
• 2002 En esto creo (W to wierzę) – eseje, wyd. pols. 2003
• 2002 Machado de La Mancha – eseje
• 2003 Viendo visiones – eseje
• 2004 Contra Bush – eseje, wyd. pols. 2005
• 2005 Los 68 – eseje
• 2011 La gran novela latinoamericana – eseje
• 2012 Personas – eseje, wydanie pośmiertne
• 2014 Pantallas de plata – eseje, wydanie pośmiertne
• 2017 Luis Buñuel o la mirada de la Medusa (un ensayo inconcluso) – eseje, wydanie pośmiertne

Teatr

• 1971 El tuerto es rey – sztuka teatralna
• 1982 Orquídeas a la luz de la luna. Comedia mexicana – sztuka teatralna
• 1991 Ceremonias del alba – sztuka teatralna

Odznaczenia

• Medal Honoru Belisario Domíngueza (Meksyk)
• Kawaler Legii Honorowej (Francja)
• Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)

Przypisy

Bibliografia

• Academy of Achievement – Carlos Fuentes Biography. achievement.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-26)].