Carlos Lopes

Carlos Lopes
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1947 Vildemoinhos
Wzrost	167 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Portugalia Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1984 lekkoatletyka (maraton) srebro Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 10 000 m) Mistrzostwa świata w biegach przełajowych złoto Chepstow 1976 bieg przełajowy indywidualnie złoto East Rutherford 1984 bieg przełajowy indywidualnie złoto Lizbona 1985 bieg przełajowy indywidualnie srebro Düsseldorf 1977 bieg przełajowy indywidualnie srebro Gateshead 1983 bieg przełajowy indywidualnie brąz East Rutherford 1984 bieg przełajowy drużynowo
Odznaczenia

Carlos Alberto de Sousa Lopes (ur. 18 lutego 1947 w Vildemoinhos^[1]) – portugalski lekkoatleta długodystansowiec i maratończyk, mistrz i wicemistrz olimpijski.

Swój pierwszy występ na zawodach najwyższej rangi zanotował w 1971, kiedy to na mistrzostwach Europy w Helsinkach zajął 33. miejsce w biegu na 10 000 metrów, a w biegu na 3000 metrów z przeszkodami odpadł w eliminacjach^[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium startował w biegu na 5000 metrów i w biegu 10 000 metrów, ale w żadnej z tych konkurencji nie wszedł do finału^[1]. Nie ukończył biegu na 10 000 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie^[3].

Swój pierwszy sukces odniósł zwyciężając w mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1976 w Chepstow. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu w biegu na 10 000 metrów wyszedł na prowadzenie po pierwszych 4000 metrów. Tylko obrońca tytułu Lasse Virén był w stanie wytrzymać tempo Lopesa. Wyprzedził go na okrążenie przed metą. Lopes został srebrnym medalistą olimpijskim^[1].

Na mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1977 w Düsseldorfie Lopes nie obronił tytułu, ale zajął 2. miejsce za Léonem Schotsem z Belgii. Kilka następnych sezonów miał słabszych. Nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie z powodu kontuzji.

Powrót do wielkiej formy zanotował w 1982. Ustanowił w Oslo rekord Europy na 10 000 metrów wynikiem 27:24,39, poprawiając rezultat swego rodaka Fernando Mamede. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 4. miejsce na 10 000 metrów^[4]. Zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1983 w Gateshead. Na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zajął 6. miejsce na 10 000 metrów^[5].

Pierwszy maraton w swojej karierze pobiegł pod koniec 1982 w Nowym Jorku, ale go nie ukończył wskutek kolizji z widzem. W 1983 zajął 2. miejsce w biegu maratońskim w Rotterdamie ustanawiając rekord Europy rezultatem 2:08:39. Został złotym medalistą mistrzostw świata w biegach przełajowych w 1984 w East Rutherford, a w drużynie zdobył brązowy medal. 2 lipca 1984 w Sztokholmie pomógł koledze z reprezentacji Fernando Mamede pobić rekord świata na 10 000 m wynikiem 27:13,81 (Lopes przybiegł drugi).

Na igrzyskach olimpijskich w 198] w Los Angeles Lopes pokonał faworytów i zwyciężył w biegu maratońskim^[1]. Jego wynik 2:09:21 był rekordem olimpijskim aż do igrzysk w 2008, kiedy został poprawiony przez Samuela Wanjiru. Lopes został pierwszym mistrzem olimpijskim z Portugalii.

Zwyciężył w mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1985 w Lizbonie, zdobywając swój trzeci tytuł w tych zawodach. 20 kwietnia 1985 w Rotterdamie ustanowił najlepszy wynik światowy w biegu maratońskim – 2:07:12, stając się tym samym pierwszym człowiekiem, który przebiegł dystans 42.195 m poniżej 2 godzin i 8 minut. Miał wówczas 38 lat. Pod koniec 1985 zakończył wyczynowe uprawianie sportu.

Lopes był mistrzem Portugalii na 5000 m w 1983, na 10 000 m w 1978, na 3000 m z przeszkodami w 1975 i w biegu przełajowym w latach 1970-1974, 1976-1978, 1982 i 1984.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Carlos Lopes w bazie World Athletics (ang.).
• Życiorys Lopesa na stronie atletismo (port.). [dostęp 2018-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-30)].
• Carlos Lopes, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2020-03-26]  (ang.).