Carlos Moyá
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1976 |
| Wzrost | 190 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1995 |
| Zakończenie kariery | 2010 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 20 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (15 marca 1999) |
| Australian Open | F (1997) |
| Roland Garros | W (1998) |
| Wimbledon | 4R (2004) |
| US Open | SF (1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 108 (29 października 2001) |
| Australian Open | QF (2001) |
Carlos Moyá Llompart (ur. 27 sierpnia 1976 w Palma de Mallorca) – hiszpański tenisista, zwycięzca French Open 1998 w grze pojedynczej, lider rankingu ATP, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).
Do 2007 roku był związany z włoską tenisistką, Flavią Pennettą. Później związał się z Caroliną Cerezuelą. W sierpniu 2010 roku urodziła im się córka Carla, a w grudniu 2012 roku syn Carlos.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista Moyá występował w latach 1995–2010[1].
W grze pojedynczej Hiszpan wygrał 20 turniejów rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 24 finałach.
Jednym z jego największych sukcesów był triumf we French Open w 1998 roku. W ćwierćfinale zawodów pokonał Marcela Ríosa, a w finale 6:3, 7:5, 6:3 Àlexa Corretję[2]. Sezon 1998 był ogólnie najlepszym w karierze Moyi. Oprócz tytułu w Paryżu wygrał rozgrywki ATP Super 9 w Monte Carlo, był w półfinale US Open, w finale na Majorce i ATP Finals. W turnieju ATP Finals podczas meczów grupowych pokonał Karola Kučerę i Jewgienija Kafielnikowa, a poniósł porażkę z Pete'em Samprasem. W spotkaniu półfinałowym wyeliminował Tima Henmana, a w meczu o tytuł uległ Àlexowi Corretji. W styczniu 1997 roku Moyá awansował do finału Australian Open, gdzie nie sprostał Pete'owi Samprasowi[3].
W 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach. W turnieju singlowym dotarł do ćwierćfinału przegrywając z Nicolásem Massú, natomiast w zawodach deblowych odpadł w 1 rundzie, startując razem z Rafaelem Nadalem.
W latach 1996–2004 Moyá reprezentował Hiszpanię w Pucharze Davisa. Łącznie przez ten czas zagrał w 27 meczach singlowych, wygrywając 20 z nich. W 2004 roku pomógł drużynie zdobyć trofeum, po zwycięstwie 3:2 w finale ze Stanami Zjednoczonymi. W swoich pojedynkach pokonał Mardy'ego Fisha i Andy'ego Roddicka[4].
W rankingu gry pojedynczej Moyá najwyżej był na 1. miejscu (15 marca 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 108. pozycji (29 października 2001). Liderem zestawienia singlowego był przez 2 tygodnie, do 28 marca 1999 roku.
Gra pojedyncza (20–24)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 12 listopada 1995 | Buenos Aires | Ceglana |  Félix Mantilla | 6:0, 6:3 |
| Finalista | 1. | 5 maja 1996 | Monachium | Ceglana |  Ctislav Doseděl | 4:6, 6:4, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 18 sierpnia 1996 | Umag | Ceglana | Félix Mantilla | 6:0, 7:6(4) |
| Finalista | 2. | 15 września 1996 | Bukareszt | Ceglana | Alberto Berasategui | 1:6, 6:7(5) |
| Finalista | 3. | 12 stycznia 1997 | Sydney | Twarda |  Tim Henman | 3:6, 1:6 |
| Finalista | 4. | 26 stycznia 1997 | Australian Open, Melbiurne | Twarda |  Pete Sampras | 2:6, 3:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 3 sierpnia 1997 | Amsterdam | Ceglana | Ctislav Doseděl | 6:7(4), 6:7(5), 7:6(4), 2:6 |
| Finalista | 6. | 17 sierpnia 1997 | Indianapolis | Twarda |  Jonas Björkman | 3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 3. | 24 sierpnia 1997 | Long Island | Twarda |  Patrick Rafter | 6:4, 7:6(1) |
| Finalista | 7. | 14 września 1997 | Bournemouth | Ceglana | Félix Mantilla | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 26 kwietnia 1998 | Monte Carlo | Ceglana |  Cédric Pioline | 6:3, 6:0, 7:5 |
| Zwycięzca | 5. | 7 czerwca 1998 | French Open, Paryż | Ceglana | Àlex Corretja | 6:3, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 8. | 4 października 1998 | Majorka | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 7:6(5), 2:6, 3:6 |
| Finalista | 9. | 29 listopada 1998 | World Championship, Hanower | Twarda (hala) | Àlex Corretja | 6:3, 6:3, 5:7, 3:6, 5:7 |
| Finalista | 10. | 7 marca 1999 | Indian Wells | Twarda | Mark Philippoussis | 7:5, 4:6, 4:6, 6:4, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 16 kwietnia 2000 | Estoril | Ceglana | Francisco Clavet | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 11. | 22 października 2000 | Tuluza | Twarda (hala) | Àlex Corretja | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 12. | 29 kwietnia 2001 | Barcelona | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 6:4, 5:7, 3:6, 6:3, 5:7 |
| Zwycięzca | 7. | 22 lipca 2001 | Umag | Ceglana | Jérôme Golmard | 6:4, 3:6, 7:6(2) |
| Zwycięzca | 8. | 3 marca 2002 | Acapulco | Ceglana | Fernando Meligeni | 7:6(4), 7:6(4) |
| Finalista | 13. | 21 kwietnia 2002 | Monte Carlo | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 5:7, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 14 lipca 2002 | Bastad | Ceglana |  Junus al-Ajnawi | 6:3, 2:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 10. | 21 lipca 2002 | Umag | Ceglana | David Ferrer | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 11 sierpnia 2002 | Cincinnati | Twarda | Lleyton Hewitt | 7:5, 7:6(5) |
| Finalista | 14. | 29 września 2002 | Hongkong | Twarda | Juan Carlos Ferrero | 3:6, 6:1, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 12. | 23 lutego 2003 | Buenos Aires | Ceglana |  Guillermo Coria | 6:3, 4:6, 6:4 |
| Finalista | 15. | 30 marca 2003 | Miami | Twarda | Andre Agassi | 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 27 kwietnia 2003 | Barcelona | Ceglana |  Marat Safin | 5:7, 6:2, 6:2, 3:0 krecz |
| Zwycięzca | 14. | 27 lipca 2003 | Umag | Ceglana |  Filippo Volandri | 6:4, 3:6, 7:5 |
| Finalista | 16. | 12 października 2003 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Roger Federer | 3:6, 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 11 stycznia 2004 | Ćennaj | Twarda |  Paradorn Srichaphan | 6:4, 3:6, 7:6(5) |
| Finalista | 17. | 18 stycznia 2004 | Sydney | Twarda | Lleyton Hewitt | 3:4 krecz |
| Finalista | 18. | 22 lutego 2004 | Buenos Aires | Ceglana | Guillermo Coria | 4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 16. | 7 marca 2004 | Acapulco | Ceglana | Fernando Verdasco | 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 17. | 9 maja 2004 | Rzym | Ceglana | David Nalbandian | 6:3, 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 18. | 9 stycznia 2005 | Ćennaj | Twarda | Paradorn Srichaphan | 3:6, 6:4, 7:6(5) |
| Finalista | 19. | 31 lipca 2005 | Umag | Ceglana | Guillermo Coria | 2:6, 6:4, 2:6 |
| Finalista | 20. | 8 stycznia 2006 | Ćennaj | Twarda |  Ivan Ljubičić | 6:7(6), 2:6 |
| Zwycięzca | 19. | 19 lutego 2006 | Buenos Aires | Ceglana | Filippo Volandri | 7:6(6), 6:4 |
| Finalista | 21. | 7 stycznia 2007 | Sydney | Twarda | James Blake | 3:6, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 22. | 3 marca 2007 | Acapulco | Ceglana | Juan Ignacio Chela | 3:6, 6:7(2) |
| Zwycięzca | 20. | 29 lipca 2007 | Umag | Ceglana |  Andrei Pavel | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 23. | 17 lutego 2008 | Costa do Sauípe | Ceglana | Nicolás Almagro | 6:7(4), 6:3, 5:7 |
| Finalista | 24. | 14 sierpnia 2008 | Bukareszt | Ceglana | Gilles Simon | 3:6, 4:6 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||||
| Australian Open | – | 1R | F | 2R | 1R | – | QF | 2R | 2R | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 0 / 13 | 13–13 |
| French Open | – | 2R | 2R | W | 4R | 1R | 2R | 3R | QF | QF | 4R | 3R | QF | 1R | – | – | 1 / 13 | 32–12 |
| Wimbledon | – | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | – | – | 4R | – | – | 1R | – | – | – | 0 / 8 | 7–8 |
| US Open | – | 2R | 1R | SF | 2R | 4R | 3R | 2R | 4R | 3R | 2R | 3R | QF | 2R | – | – | 0 / 13 | 26–13 |
| Bilans spotkań | 0–0 | 2–4 | 8–4 | 14–3 | 5–3 | 3–3 | 8–4 | 4–3 | 8–3 | 9–3 | 4–3 | 4–3 | 8–4 | 1–3 | 0–1 | 0–1 | N/A | 78–46 |
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | SF | F | – | – | – | SF | RR | RR | – | – | – | – | – | – | 0 / 5 | 10–9 |
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 3R | F | 1R | 2R | 1R | 3R | 2R | QF | 2R | 4R | 3R | – | 2R | 0 / 13 | 18–12 |
| Miami | – | – | 3R | 3R | 4R | 2R | 4R | 2R | F | QF | 3R | 3R | 2R | 3R | – | – | 0 / 12 | 19–12 |
| Monte Carlo | – | 3R | SF | W | QF | 2R | 2R | F | SF | SF | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | 1 / 13 | 26–12 |
| Rzym | – | 3R | 3R | 3R | 3R | 2R | 1R | QF | 3R | W | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | 1 / 13 | 20–12 |
| Stuttgart/Madryt | – | 1R | 2R | 2R | – | 1R | 1R | 3R | 3R | – | 2R | 1R | 2R | 1R | – | 1R | 0 / 12 | 3–12 |
| Montreal/Toronto | – | – | – | – | – | – | 2R | 2R | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | 1R | – | – | 0 / 8 | 6–8 |
| Cincinnati | – | – | – | 2R | 1R | 2R | 2R | W | 1R | QF | 3R | 1R | QF | QF | – | – | 1 / 11 | 19–10 |
| Paryż | – | 3R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | SF | – | – | – | – | 2R | – | – | – | 0 / 8 | 5–8 |
| Hamburg | – | 3R | 2R | 1R | SF | 1R | 1R | 2R | 2R | QF | – | 1R | SF | QF | NMS | 0 / 12 | 17–12 | |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||||
| 61 | 28 | 7 | 5 | 22 | 41 | 19 | 5 | 7 | 5 | 31 | 43 | 17 | 42 | 446 | 516 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Kariera trenerska
Od stycznia do listopada 2016 roku był trenerem Milosa Raonica, który w tym czasie został finalistą Wimbledonu i sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji ATP[5][6]. Od 2017 dołączył do sztabu Rafaela Nadala, a z początkiem sezonu 2018 został pierwszym trenerem Nadala[7][8].
Przypisy
- ↑ Carlos Moya kończy sportową karierę (pol.). sport.pl. [dostęp 2010-11-17].
- ↑ Amy Shipley: Moya's Feels Grand With First Slam Win (ang.). washingtonpost.com, 8 czerwca 1998. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Robin Finn: Sampras Adds to Grand Slam Collection With Australian Open Romp (ang.). nytimes.com, 26 stycznia 1997. [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Spain celebrate Davis Cup victory (pol.). dailymail.co.uk. [dostęp 2014-11-23].
- ↑ Milos Raonic adds former world No. 1 Carlos Moya to coaching staff (ang.). theglobeandmail.com, 2016-01-01. [dostęp 2016-01-02].
- ↑ Milos Raonic and Carlos Moya part company after 11 months (ang.). bbc.com, 2016-11-30. [dostęp 2017-01-12].
- ↑ Rafael Nadal hires SUPER COACH!, „Tennis World USA” [dostęp 2018-06-09] (ang.).
- ↑ Rafa’s classy response to coach’s shock exit, „NewsComAu” [dostęp 2018-06-09].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2014-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2009)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: James Barrett, Licencja: CC BY 3.0
Carlos Moya at his quarterfinal match versus Lleyton Hewitt at the 2007 Cincinnati Masters.