Carltheater

Carltheater (1850)

Carltheater – teatr działający w latach 1847–1929 w Wiedniu, w dzielnicy Leopoldstadt[1], przy Jägerzeile[2] (późniejsza Praterstraße 31)[3][4]. Scena teatru należała do renomowanych scen operetkowych w Austrii[5] a wiele dzieł autorstwa Johanna Nepomuka Nestroya z gatunku Alt-Wiener Volkstheater miało tu swoją premierę[6].

Historia

W 1838 roku Carl Carl (właściwie Karl Andreas von Bernbrunn) kupił budynek Leopoldstädter Theater[7]. Budynek został częściowo wyburzony, a w jego miejscu powstał Carltheater według projektu Augusta von Sicardsburg i Eduarda van der Nüll, którzy później zaprojektowali także gmach Opery Wiedeńskiej[8]. Carltheater otworzony został w 1847 roku, a Carl Carl prowadził go aż do swojej śmierci w 1854 roku[9]. W latach 1854–1860 dyrektorem teatru był Nestroy[10]. Problemy z dostosowaniem się do panujących realiów przyczyniły się do zamknięcia teatru w 1929 roku[11][12].

W 1944 roku widownia teatru niemal całkowicie została zniszczona podczas bombardowania[13]. Mimo to, zabytkowa fasada pozostała nienaruszona. Dopiero w 1951 roku teatr wraz z sąsiadującym budynkiem został wyburzony[14]. W miejscu dawnego teatru wybudowano biurowiec Galaxy Tower[15].

Przypisy

  1. ↑ Roman Taborski: Pożegnanie Wiednia: szkice literackie i teatralne. R. Taborski, 2003, s. 15. [dostęp 2016-03-21].
  2. ↑ Michaela Feurstein, Gerhard Milchram: Jüdisches Wien: Stadtspaziergänge. Böhlau Verlag Wien, 2001, s. 127. ISBN 978-3-205-99094-9. [dostęp 2016-03-21].
  3. ↑ Matthias Franz Perth: Wiener Kongresstagebuch 1814-1815: Wie der Rechnungsbeamte Matthias Franz Perth den Wiener Kongress erlebte. Jugend & Volk, 1981, s. 152. ISBN 978-3-224-10564-5.
  4. ↑ Johann Strauss: Leben und Werk in Briefen und Dokumenten: Ergänzungen und Korrekturen Register. H. Schneider, 2007, s. 427. ISBN 978-3-7952-1113-4. [dostęp 2016-03-21].
  5. ↑ Micaela Baranello: In search of ‘Die Operette der Zukunft’ (ang.). W: Die lustige Witwe and the Creation of the Silver Age of Viennese Operetta [on-line]. Cambridge University Press, 2014. s. 14. [dostęp 2016-03-21].
  6. ↑ William Grange: Historical Dictionary of German Theater. Rowman & Littlefield, 2015, s. 371. ISBN 978-1-4422-5020-8. [dostęp 2016-03-21].
  7. ↑ Marc Moskovitz: Alexander Zemlinsky: A Lyric Symphony. Boydell & Brewer, 2010, s. 65. ISBN 978-1-84383-578-3. [dostęp 2016-03-21].
  8. ↑ W. E. Yates: Theatre in Vienna: A Critical History, 1776–1995. Cambridge University Press, 2005, s. 123. ISBN 978-0-521-02257-6. [dostęp 2016-03-21].
  9. ↑ Giacomo Meyerbeer, Robert Ignatius Letellier: The Diaries of Giacomo Meyerbeer: 1791–1839. T. 1. Fairleigh Dickinson Univ Press, 1999, s. 111. ISBN 978-0-8386-3789-0. [dostęp 2016-03-21].
  10. ↑ Thomas Hofmann: Alltagsgeschichten aus der alten Leopoldstadt. Sutton Verlag GmbH, 2014, s. 79. ISBN 978-3-95400-476-8. [dostęp 2016-03-21].
  11. ↑ Felix Czeike: Leopoldstadt. Jugend und Volk, 1980, s. 43. ISBN 978-3-7141-6225-7.
  12. ↑ Scott L. Balthazar: Historical Dictionary of Opera. Scarecrow Press, 2013, s. 398. ISBN 978-0-8108-7943-0. [dostęp 2016-03-21].
  13. ↑ Hugo Wolf, Leopold Spitzer: Hugo Wolfs Kritiken im Wiener Salonblatt. T. 1. Musikwissenschaftlicher Verl., 2002, s. 70. ISBN 978-3-900270-63-6.
  14. ↑ Verklungenes Spiel. „Arbeiter-Zeitung”, s. 3, 1951-06-28 (niem.). [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04]. 
  15. ↑ 2-Leopoldstadt (niem.). stadtflaneur.at. [dostęp 2016-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 marca 2016)].

Media użyte na tej stronie