Caroline Brunet

Caroline Brunet

Data i miejsce urodzenia	20 marca 1969 Québec
Wzrost	175 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 kajakarstwo (K-1 500 m) srebro Sydney 2000 kajakarstwo (K-1 500 m) brąz Ateny 2004 kajakarstwo (K-1 500 m) Mistrzostwa świata złoto Duisburg 1995 K-4 200 m złoto Dartmouth 1997 K-1 200 m złoto Dartmouth 1997 K-1 500 m złoto Dartmouth 1997 K-1 1000 m złoto Segedyn 1998 K-1 200 m złoto Segedyn 1998 K-1 500 m złoto Mediolan 1999 K-1 200 m złoto Mediolan 1999 K-1 500 m złoto Mediolan 1999 K-1 1000 m złoto Gainesville 2003 K-1 200 m srebro Duisburg 1995 K-1 200 m srebro Duisburg 1995 K-1 500 m srebro Segedyn 1998 K-1 1000 m srebro Mediolan 1999 K-2 500 m srebro Sewilla 2002 K-1 200 m srebro Sewilla 2002 K-1 500 m srebro Gainesville 2003 K-1 500 m brąz Kopenhaga 1993 K-1 500 m brąz Meksyk 1994 K-1 200 m brąz Meksyk 1994 K-4 200 m brąz Gainesville 2003 K-2 1000 m

Caroline Brunet (ur. 20 marca 1969 w Québecu^[a][1][2]) – kanadyjska kajakarka, trzykrotna medalistka olimpijska i dziesięciokrotna mistrzyni świata.

Kariera sportowa

Odpadła w półfinale wyścigu kajaków jedynek (K-1) i w repasażach wyścigu kajaków czwórek (K-4) na dystansie 500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu^[2]. Zajęła 7. miejsce w wyścigu jedynek i 6. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów na mistrzostwach świata w 1989 w Płowdiwie^[3], a na mistrzostwach świata w 1990 w Poznaniu zajęła w konkurencji jedynek 7. miejsce na 500 metrów i 8. miejsce na 5000 metrów^[4]. Startując w wyścigu jedynek na 500 metrów zajęła 4. miejsce na mistrzostwach świata w 1991 w Paryżu^[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie zajęła na dystansie 500 metrów 7. miejsce w konkurencji jedynek i 6. miejsce w konkurencji czwórek^[2].

Zdobyła brązowy medal w wyścigu jedynek na 500 metrów, przegrywając jedynie z Birgit Schmidt z Niemiec i Anną Olsson ze Szwecji, a także zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów na mistrzostwach świata w 1993 w Kopenhadze^[6]. Na mistrzostwach świata w 1994 w Meksyku wywalczyła dwa brązowe medale: w wyścigu jedynek na 200 metrów (za Ritą Kőbán z Węgier i Anną Olsson) i w wyścigu czwórek na 200 metrów (z Alison Herst, Klarą MacAskill i Corriną Kennedy), a także zajęła 4. miejsce w wyścigu jedynek na 500 metrów^[7]. Zdobyła trzy medale na mistrzostwach świata w 1995 w Duisburgu: złoty w konkurencji czwórek na 200 metrów (razem z Herst, Kennedy i Marie-Josée Gibeau) oraz srebrne w wyścigach jedynek na 200 metrów (za Kőbán, a przed Olsson) i na 500 metrów (za Kőbán, a przed Susanne Gunnarsson ze Szwecji)^[8].

Na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie zdobyła srebrny medal w wyścigu jedynek na 500 metrów, przegrywając z Kőbán, a wyprzedzając Josefę Idem z Włoch^[2]. Zdobyła trzy złote medale w konkurencji jedynek na mistrzostwach świata w 1997 w Dartmouth, wygrywając wyścigi na 200 metrów (przed Idem i Jacqui Mengler z Australii), 500 metrów i 1000 metrów (oba przed Idem i Ursulą Profenter z Austrii^[9]. Ponownie zwyciężyła w konkurencji jedynek na 200 metrów (przed Idem i Évą Dónusz z Węgier) i na 500 metrów (przed Katrin Borchert reprezentującą Australię i Idem), a na 1000 metrów zdobyła srebrny medal (za Idem, a przed Borchert) na mistrzostwach świata w 1998 w Segedynie^[10].

Zdobyła cztery medale na mistrzostwach świata w 1999 w Mediolanie: złote w wyścigach jedynek na 200 metrów, 500 metrów (oba razy przez Idem i Kőbán) i 19000 metrów (przed Idem i Katalin Kovács) oraz srebrny w wyścigu dwójek (K-2) na 500 metrów (w parze z Karen Furneaux)^[11]. W tym roku uzyskała nagrode dla najlepszego sportowca Kanady – Lou Marsh Trophy. Na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney była chorążym reprezentacji Kanady. Ponownie zdobyła srebrny medal w wyścigu jedynek na 500 metrów, za Idem, a przed Borchert, a także zajęła 5. miejsce w wyścigu dwójek na 500 metrów (razem z Furneaux)^[2]. Wywalczyła dwa srebrne medale w konkurencji jedynek na mistrzostwach świata w 2002 w Sewilli: na 200 metrów (za Teresą Portelą z Hiszpanii, a przed Polką Elżbietą Urbańczyk) i na 500 metrów (za Idem, a przed Kovács), a w wyścigu jedynek na 1000 metrów zajęła 5. miejsce^[12]. Na kolejnych mistrzostwach świata w 2003 w Gainesville zdobyła trzy medale: złoty w konkurencji jedynek na 200 metrów (przed Portelą i Tímeą Paksy z Węgier), srebrny w wyścigu jedynek na 500 metrów (za Kovács, a przed Anetą Pastuszką z Polski i brązowy w wyścigu dwójek na 1000 metrów (w parze z Mylanie Barré)^[13], a na swych piątych igrzyskach olimpijskich w 2004 w Atenach zdobyła brązowy medal w wyścigu jedynek na 500 metrów (za Natasą Janics z Węgier i Idem) oraz zajęła 7. miejsce w wyścigu dwójek na 500 metrów (razem z Barré)^[2].

W 2009 została wybrana do Galerii Sławy Sportu Kanady^[1].

Uwagi

Przypisy