Caroline Wozniacki

Caroline Wozniacki

Państwo	Dania
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1990 Odense
Wzrost	177 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2005
Zakończenie kariery	styczeń 2020
Trener	Piotr Wozniacki, Mikkel Norby
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	30 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (11 października 2010)
Australian Open	W (2018)
Roland Garros	QF (2010, 2017)
Wimbledon	4R (2009–2011, 2014, 2015, 2017)
US Open	F (2009, 2014)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	52 (14 września 2009)
Australian Open	2R (2008)
Roland Garros	1R (2008, 2009)
Wimbledon	2R (2009)
US Open	3R (2009)
Strona internetowa

Caroline Wozniacki (Karolina Woźniacka^[1], ur. 11 lipca 1990 w Odense) – duńska tenisistka pochodzenia polskiego.

Zwyciężyła w 30 turniejach WTA w grze pojedynczej, w tym sześciu rangi WTA Premier Mandatory i WTA Premier 5. W Wielkim Szlemie osiągnęła finał US Open 2009 i 2014. Swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł zdobyła podczas Australian Open 2018. Zwyciężczyni Turnieju Mistrzyń w roku 2017. Liderka rankingu WTA na zakończenie sezonów 2010–2011. Przegraną z Uns Dżabir w trzeciej rundzie Australian Open 2020 zakończyła karierę zawodową.

Życie osobiste

Jej rodzice są Polakami, matka Anna była reprezentantką Polski w siatkówce, a ojciec Piotr był piłkarzem Miedzi Legnica, Zagłębia Lubin i SV Waldhof Mannheim, w latach osiemdziesiątych podpisał kontrakt z B 1909 Odense, wtedy na stałe przenieśli się do Danii^[2][3]. Podobnie jak ojciec, wspiera klub piłkarski Liverpool F.C.^[4] Jej brat jest piłkarzem Sunred Beach FC. Tenisistka mówi płynnie po duńsku, polsku i angielsku.

31 grudnia 2013 zaręczyła się z golfistą Rorym McIlroyem^[5], lecz ten zerwał zaręczyny w maju 2014 roku^[6].

16 czerwca 2019 we Włoszech wzięła ślub z amerykańskim koszykarzem Davidem Lee^[7].

Kariera zawodowa

2008

Caroline Wozniacki podczas US Open 2008

Rok 2008 rozpoczęła od występu w wielkoszlemowym Australian Open. Dotarła tam do 4 rundy, eliminując po drodze m.in. Alonę Bondarenko. Dunkę pokonała Serbka Ana Ivanović w dwóch setach 6:1, 7:6 (mimo prowadzenia Wozniacki w drugim secie 5:3 i dwóch piłek setowych).

Później wzięła udział w turnieju w Dosze, w którym doszła do ćwierćfinału, pokonując kolejno reprezentującą Tajwan Chan Yung-jan 3:6, 6:2, 6:3, rozstawioną z nr 8 Francuzkę Marion Bartoli 6:2, 6:3 oraz Anabel Medinę-Garrigues z Hiszpanii 3:6, 7:6(3), 6:3. Przegrała dopiero z rozstawioną z numerem 4 Mariją Szarapową 0:6, 1:6.

Doszła też do ćwierćfinału turnieju w Memphis, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią turnieju, Amerykanką Lindsay Davenport 0:6, 2:6.

Sukces odniosła też w bardzo mocno obsadzonych turniejach w Indian Wells oraz Miami, dochodząc w obu do czwartej rundy. W Indian Wells przegrała z rozstawioną z numerem 2 Swietłaną Kuzniecową 2:6, 3:6, natomiast na Florydzie z późniejszą triumfatorką Sereną Williams 3:6, 3:6.

Wzięła też udział w innych turniejach nie odnosząc w nich jednak spektakularnych sukcesów (np. II runda w Berlinie czy III w Rzymie, French Open i Wimbledonie).

Swój pierwszy tytuł wywalczyła w Sztokholmie, pokonując kolejno Angelique Kerber, Emmę Laine, Anabel Medinę Garrigues, Agnieszkę Radwańską oraz Wierę Duszewinę w finale. Awansowała na 23. miejsce w rankingu.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odpadła w trzeciej rundzie po przegranej z późniejszą złotą medalistką Jeleną Diemientjewą. W pierwszej rundzie wygrała z Salimą Safar 6:4, 6:1, natomiast w drugiej pokonała rozstawioną z nr 10 Słowaczkę Danielę Hantuchovą 6:1, 6:3.

Następnie wzięła udział w turnieju Pilot Pen Tennis rozgrywanym w New Haven. Turniej kategorii II należy do cyklu US Open Series i jest ostatnim rozgrywanym przed wielkoszlemowym US Open. W pierwszej rundzie pokonała Słowaczkę Dominikę Cibulkovą, która skreczowała po pierwszym secie wygranym przez Dunkę 7:6(7). W drugiej rundzie Wozniacki spotkała się z Monicą Niculescu, z którą wygrała 6:3, 6:3. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem 3 Francuzkę Marion Bartoli 6:4, 6:0, a w półfinale jej młodszą rodaczkę Alizé Cornet 7:5, 6:4. W finale spotkała się z Rosjanką Anną Czakwetadze rozstawioną z jedynką. Pokonała ją w trzech setach 3:6, 6:4, 6:1. Zdobyła tym samym swój drugi, do tej pory najważniejszy tytuł w karierze i awansowała na 18. miejsce w rankingu WTA.

Pod koniec września wygrała swój pierwszy turniej deblowy. W Pekinie, podczas turnieju kategorii II China Open 2008, grając w parze z Anabel Mediną Garrigues pokonały w finale Chinki Han Xinyun i Xu Yifan 6:1, 6:3.

2009

Wozniacki w meczu czwartej rundy US Open 2009

Sezon 2009 zaczęła od turnieju w Auckland, gdzie w ćwierćfinale przegrała z Jeleną Wiesniną 3:6, 6:0, 3:6. Następnie dotarła do ćwierćfinału turnieju w Sydney pomimo trzech piłek meczowych przegrała z Sereną Wiliams 7:6, 3:6, 6:7. W Australian Open w I rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:3, 6:2, w II rundzie wygrała z Virginia Ruano Pascual 6:3, 6:3, ale przegrała w III rundzie z Jeleną Dokić 6:3, 1:6, 2:6.

Wozniacki wzięła udział w turnieju Pattaya, gdzie w ćwierćfinale przegrała z rozstawioną z numerem 8. Magdaléną Rybárikovą 6:4, 6:1. Następnie doszła do finału turnieju w Memphis, gdzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 1:6, 3:6, następnie z Wiktoryją Azaranką wygrały ten turniej w deblu.

W Indian Wells doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Wierą Zwonariową 4:6, 2:6. W Miami doszła do ćwierćfinału wygrywając po drodze z Jeleną Dokić, Patty Schnyder, Jeleną Diemientjewą i przegrywając ze Swietłaną Kuzniecową 4:6, 7:6, 1:6.

Na turnieju w Ponte Vedra Beach wygrała swój 4 turniej wygrywając w finale z Aleksandrą Wozniak 6:1, 6:2. W turnieju w Charlestonie doszła do finału, gdzie w półfinale pokonała Jelenę Diemientjewą, ale w finale przegrała z Sabine Lisicki 2:6, 4:6.

W Stuttgarcie odpadła w II rundzie przegrywając z Marion Bartoli 6:7, 4:6. W turnieju w Rzymie odpadła w III rundzie z Wiktoryją Azaranką 2:6, 2:6. W turnieju w Madrycie odpadła z liderką rankingu Dinarą Safiną 2:6, 4:6.

We French Open w była rozstawiona z 10 i w I rundzie wygrała z Wierą Duszewiną 4:6, 7:5, 6:1. W II rundzie spotkała się Jill Craybas i wygrała 6:1, 6:4, ale w III rundzie uległa Soranie Cirstei 6:7, 5:7.

W lipcu wygrała turniej w Eastbourne pokonując w finale Virginie Razzano 7:6, 7:5. Na Wimbledonie odpadła w IV rundzie z Sabine Lisicki 4:6, 4:6.

W Sztokholmie w dzień swoich urodzin przegrała w finale z Maríą José Martínez Sánchez. W turnieju w Los Angeles przegrała w II rundzie, w turnieju w Cincinnati odpadła w ćwierćfinale, a w Toronto przegrała w II rundzie. Następnie wygrała turniej w New Haven pokonując w finale Jelenę Wiesninę 6:2, 6:4. Na US Open osiągnęła swój pierwszy wielkoszlemowy finał gdzie przegrała z Kim Clijsters 5:7, 3:6. Po tym turnieju została 6. rakietą świata.

W turnieju w Tokio musiała oddać mecz w II rundzie Aleksandrze Wozniak. W Pekinie odpadła w II rundzie z Maríą José Martínez Sánchez 7:6, 6:7, 0:6. W turnieju w Osace przegrała w półfinale z Samanthą Stosur 0:6, 6:4, 4:6. W Luksemburgu w I rundzie przy prowadzeniu 7:5, 5:0 oddała mecz Anne Kremer.

W turnieju mistrzyń w Dosze wygrała swój pierwszy mecz z Wiktoryją Azaranką 1:6, 6:4, 7:5. W drugim meczu wygrała z Wierą Zwonariową 6:0, 6:7, 6:4. W III meczu przegrała z Jeleną Janković 2:6, 2:6 mimo to awansowała do półfinału, gdzie musiała oddać mecz Serenie Williams.

Sezon skończyła na 4. pozycji w rankingu WTA.

2010

Caroline Wozniacki podczas US Open 2010 w charakterystycznym stroju zaprojektowanym przez Stellę McCartney

Sezon zaczęła od turnieju w Sydney, gdzie przegrała w I rundzie z Li Na 6:2, 3:6, 2:6. W Australian Open została rozstawiona z numerem 4. W I rundzie wygrała z Aleksandrą Wozniak 6:4, 6:2. Następnie wygrała z Julią Görges 6:3, 6:1. W III rundzie wygrała z Szachar Pe’er 6:4, 6:0, ale w IV rundzie przegrała z Li Na 4:6, 3:6. Po Australian Open awansowała na 3. pozycję w rankingu WTA.

W turnieju w Dubaju była rozstawiona z numerem 1 i w III rundzie przegrała z Szachar Pe’er 2:6, 5:7. Na BNP Paribas Open została rozstawiona z numerem 2. W II rundzie wygrała z Vanią King 5:7, 6:2, 6:4. W III rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 6:0, 6:3. W IV rundzie wygrała z Nadieżdą Pietrową 6:3, 3:6, 6:0. W ćwierćfinale wygrała ze Zheng Jie 6:4, 4:6, 6:1. W półfinale wygrała z Agnieszką Radwańską 6:2, 6:3. Następnie przegrała w finale z Jeleną Janković 2:6, 4:6. Po turnieju w Indian Wells awansowała na 2. miejsce w rankingu WTA. W Miami w I rundzie wygrała 3:6, 6:3, 6:4 z Cwetanę Pironkową, w II rundzie wygrała z Mariją Kirilenko 1:6, 6:1, 6:4, w kolejnej rundzie spotkała się Anastasiją Pawluczenkową i wygrała 6:2, 6:2. W ćwierćfinale uległa Justine Henin 7:6(5), 3:6, 4:6.

W turnieju MPS Group Championships 2010 rangi International rozgrywanym w Ponte Beach obroniła tytuł zdobyty rok wcześniej pokonując w finale Wolhę Hawarcową 6:2, 7:5. Następnie pojechała do Charlestonu, gdzie w półfinale w czasie meczu doznała kontuzji i musiała oddać mecz Wierze Zwonariowej. W turnieju w Stuttgarcie została rozstawiona z numerem 1. W sierpniu 2010 w turnieju Rogers Cup poprzedzającym US Open, w Montrealu, wygrała pokonując Wierę Zwonariową 6:3, 6:2. W tym samym tygodniu wygrała turniej Pilot Pen Tennis, w finale z Nadieżdą Pietrową wynikiem 6:3, 3:6, 6:3. Była to jej trzecia z rzędu wygrana impreza w New Haven.

Została rozstawiona z numerem 1 w US Open 2010, gdzie jako zwyciężczyni US Open Series ubiegała się o dodatkowy milion dolarów nagrody w przypadku wygranej – łącznie 2,7 mln USD – czyli najwyższej nagrody dla kobiety w jakimkolwiek sporcie wszech czasów. Jednak odpadła w półfinale z Wierą Zwonariową 4:6. 3:6, inkasując ćwierć tej kwoty w dodatku do premii za półfinał, łącznie $650,000.

Następnie wygrała Toray Pan Pacific Open w Tokio. Dostając się do ćwierćfinału China Open w Pekinie, zapewniła sobie nr 1 w rankingu światowym WTA na 11 października 2010. Wygrała także ten turniej, pokonując w finale Wierę Zwonariową 6:3, 3:6, 6:3.

Na zakończenie sezonu w Dosze podczas Sony Ericsson Championships 2010 zagrała w grupie kasztanowej wraz z Francescą Schiavone, Samanthą Stosur oraz Jeleną Diemientjewą. W pierwszym meczu rozgrywek grupowych wygrała z Diemientjewą 6:1, 6:1. W drugim przegrała ze Stosur 4:6, 3:6. W trzecim wygrała ze Schiavone 3:6, 6:1, 6:1 – tym samym zapewniła sobie pierwsze miejsce w światowym rankingu WTA na koniec roku. W półfinale wygrała z Wierą Zwonariową 7:5, 6:0. W finale, i ostatnim meczu jej sezonu, przegrała z Kim Clijsters 3:6, 7:5, 3:6.

2011

Caroline Wozniacki podczas Australian Open 2011

Na początek sezonu, rozstawiona z nr 1, po wolnym losie w I rundzie, przegrała z Dominiką Cibulkovą w II rundzie wynikiem 3:6, 3;6 w Medibank International Sydney.

W Australian Open była również rozstawiona jako nr 1. W I rundzie wygrała z Giselą Dulko wynikiem 6:3, 6:4. W II rundzie wygrała z Vanią King wynikiem 6:1, 6:0. W III rundzie wygrała z Dominiką Cibulkovą wynikiem 6:4, 6:3. W IV rundzie wygrała z Anastasiją Sevastovą wynikiem 6:3, 6:4. W ćwierćfinale wygrała z Francescą Schiavone 3:6, 6:3, 6:3. W półfinale przegrała z Li Na wynikiem 6:3, 5:7, 3:6, a serwowała piłkę meczową w drugim secie przy stanie 5:4.

Caroline Wozniacki podczas French Open 2011

Z dniem 14 lutego 2011 straciła pierwsze miejsce w rankingu światowym WTA Tour na korzyść Kim Clijsters, mistrzyni Australian Open 2011. Ponieważ Clijsters nie wzięła udziału w następnym turnieju, Dubai Duty Free Tennis Championships, Wozniacki mogła odrobić straty o ile dostałaby się do półfinału w Dubaju. Rozstawiona z nr 1., nie zagrała w I rundzie. W II rundzie wygrała przez krecz rywalki z Anną Czakwetadze przy stanie 6:1, 3:5. W III rundzie wygrała z Ayumi Morita wynikiem 6:1, 6:0. W ćwierćfinale pokonała Szachar Pe’er wynikiem 6:2, 6:4, tym samym powracając do pierwszego miejsca w rankingu WTA Tour z dniem 21 lutego 2011. W półfinale wygrała po raz pierwszy w życiu z Jeleną Janković wynikiem 7:5, 6:3. W finale pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:1, 6:3 zdobywając pierwszy tytuł w sezonie i odzyskując miejsce liderki w światowym rankingu WTA Tour.

W następnym tygodniu, jako liderka rankingu wystartowała w turnieju Qatar Ladies Open. Pierwszą rundę jako najwyżej rozstawiona zawodniczka miała wolną. W II rundzie dość łatwo pokonała Nadieżdę Pietrową 6:3, 6:2. W ćwierćfinale wygrała z Flavią Pennettą 6:2, 6:0, a w półfinale łatwo wygrała z Marion Bartoli 6:1, 6:1. Dopiero w finale musiała uznać wyższą dyspozycję dnia turniejowej dwójki Wiery Zwonariowej, z którą przegrała 4:6, 4:6.

W marcu wygrała turniej w Indian Wells.

Wozniacki była rozstawiona z nr 1 w Sony Ericsson Open w Miami. Przegrała tam w IV rundzie z rozstawioną z nr 21 Andreą Petković wynikiem 5:7, 6:3, 6–3:6.

10 kwietnia 2011 wygrała turniej Family Circle Cup w Charlestonie. Następnie dotarła do finału Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie, gdzie przegrała z Julią Görges 6:7(3), 3:6. Następnie ponownie musiała uznać wyższość Görges podczas Mutua Madrileña Madrid Open przegrywając w trzeciej rundzie 4:6, 6:1, 3:6. Następnie dotarła do półfinału Internazionali BNL d’Italia w Rzymie, gdzie przegrała z Mariją Szarapową wynikiem 5:7, 3:6. 21 maja 2011 wygrała Brussels Ladies Open w Brukseli, wygrywając w finale z Peng Shuai wynikiem 2:6, 6:3, 6:3.

Podczas drugiego w tym sezonie turnieju wielkoszlemowego French Open w Paryżu rozstawiona z nr 1 Wozniacki nie miała większych problemów z przejściem I rundy pokonując Kimiko Date-Krumm 6:0, 6:2. W II rundzie pokonała Aleksandrę Wozniak 6:3, 7:6(6). Nieoczekiwanie zakończyła dość wcześnie turniej przegrywając w III rundzie z Danielą Hantuchovą wynikiem 1:6; 3:6.

12 czerwca 2011 wygrała w Kopenhadze E-Boks Danish Open 2011, pokonując w finale Lucię Šafářovą wynikiem 6:1, 6:4.

W Wimbledon 2011 niespodziewanie przegrała w IV rundzie z Dominiką Cibulkovą w trzech setach, już po prowadzeniu 6:1. Była to druga w tym sezonie przegrana z Dominiką Cibulkovą.

W pierwszym turnieju po Wimbledonie, Rogers Cup w Toronto, była rozstawiona z nr 1. i miała wolny los w I rundzie. W II niespodziewanie przegrała z Robertą Vinci wynikiem 4:6, 5:7. W następnym tygodniu, w identycznej sytuacji, przegrała w turnieju Western & Southern Open 2011 nieopodal Cincinnati z Christiną McHale identycznym wynikiem 4:6, 5:7.

27 sierpnia 2011, po raz czwarty z rzędu, wygrała turniej w New Haven, New Haven Open at Yale, pokonując w finale Petrę Cetkovską wynikiem 6:4, 6:1.

Na US Open 2011 Wozniacki była rozstawiona z nr 1. W I rundzie wygrała z Nurią Llagostera Vives wynikiem 6:3, 6:1. W II rundzie pokonała Arantxę Rus z wynikiem 6:2, 6:0. W III rundzie pokonała Vanię King 6:2, 6:4. W IV rundzie po przegrywaniu już 6:7, 1:4, pokonała Swietłanę Kuzniecową wynikiem 6:7, 7:5, 6:1^[8]. W ćwierćfinale Wozniacki pokonała Andreę Petković z wynikiem 6:1, 7:6. W półfinale przegrała z Sereną Williams z wynikiem 2:6, 4:6.

Następnie wzięła udział w turnieju Toray Pan Pacific Open 2011 w Tokio, gdzie przegrała w III rundzie z Kaią Kanepi z wynikiem 5:7, 6:1, 4:6, pomimo tego, że w 3. secie prowadziła stosunkiem 3:0 i 4:3 przy zachowaniu własnego podania.

W turnieju China Open w Pekinie dotarła do ćwierćfinału, w którym przegrała z Flavią Pennetta z wynikiem 6:3, 0:6, 6:7(2).

2012

Caroline Wozniacki podczas spotkania drugiej rundy na French Open 2012

Udział w wielkoszlemowym Australian Open zakończyła na ćwierćfinale i została zdetronizowana w rankingu przez zwyciężczynię turnieju Wiktoryję Azarankę.

Doszła do finału w Kopenhadze, gdzie przegrała z Angelique Kerber 4:6, 4:6. Większym osiągnięciem były jednak półfinały prestiżowych zawodów w Miami i Montrealu.

Podczas French Open osiągnęła trzecią rundę, a na Wimbledonie i w US Open zmagania skończyła już na pierwszej. W ćwierćfinale olimpiady w Londynie pokonała ją złota medalistka Serena Williams.

Wozniacki zdobyła pierwszy tytuł w sezonie dopiero we wrześniu w Seulu. Jako rozstawiona z numerem pierwszym pokonała w finale Kaię Kanepi 6:1, 6:0. W moskiewskim turnieju oznaczona była dziką kartą i numerem trzecim, w finale pokonała Samanthę Stosur 6:2, 4:6, 7:5.

Po raz pierwszy od 2009 roku nie brała udziału w Mistrzostwach WTA, nawet jako rezerwowa. Uczestniczyła jednak w WTA Tournament of Champions. Po przebrnięciu przez fazę grupową bez przegranego meczu pokonała Cwetanę Pironkową 6:4, 6:1. W finale przegrała jednak z Nadieżdą Pietrową wynikiem 2:6, 1:6. Sezon zakończyła na 10. pozycji w rankingu WTA.

2013

Wozniacki w 2013 roku

Sezon 2013 Wozniacki rozpoczęła od udziału w turnieju w Brisbane, gdzie przegrała w pierwszej rundzie z Ksieniją Pierwak 6:2, 3:6, 6:7(1). W turnieju w Sydney w pierwszej rundzie wygrała z Urszulą Radwańską 6:1, 6:2, lecz w kolejnym meczu uległa Swietłanie Kuzniecowej 6:7(4), 6:1, 2:6. W wielkoszlemowym Australian Open, rozstawiona z numerem dziesiątym, pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu zwyciężyła z Donną Vekić 6:1, 6:4. W następnym spotkaniu wygrała z Łesią Curenko wynikiem 6:4, 6:3. W czwartej rundzie Caroline Wozniacki zmierzyła się ze Swietłaną Kuzniecową, z którą przegrała wynikiem 2:6, 6:2, 5:7.

Podczas zawodów w Dosze, rozstawiona z numerem dziesiątym, osiągnęła ćwierćfinał. W początkowych fazach turnieju zwyciężyła bez straty seta m.in. z Mervaną Jugić-Salkić, Soraną Cîrsteą i Moną Barthel. W pojedynku o półfinał przegrała jednak z Agnieszką Radwańską wynikiem 2:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Lucie Šafářovą 6:2, 6:2, Zheng Jie 6:0, 6:1 i Marion Bartoli 4:6, 6:1, 6:4. W spotkaniu półfinałowym uległa Petrze Kvitovej wynikiem 3:6, 4:6. Najwyżej rozstawiona w Kuala Lumpur przegrała w pierwszej rundzie z Wang Qiang 6:2, 6:7(1), 1:6.

W Indian Wells Wozniacki w kolejnych meczach wygrywała z Alizé Cornet, Jeleną Wiesniną i Nadieżdą Pietrową. Półfinał osiągnęła dzięki walkowerowi Wiktoryi Azaranki. W kolejnym spotkaniu pokonała Angelique Kerber wynikiem 2:6, 6:4, 7:5. W finale przegrała z Mariją Szarapową 2:6, 2:6. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Karolíną Plíškovą, a w kolejnej rundzie przegrała z Garbiñe Muguruzą 2:6, 4:6. W Charleston osiągnęła ćwierćfinał, w którym uległa Stefanie Vögele 6:3, 4:6, 3:6.

W Stuttgarcie uległa w pierwszym meczu Carli Suárez Navarro 6:7(6), 1:6. Także w pierwszej rundzie odpadła w Madrycie, przegrywając z Jarosławą Szwiedową 2:6, 4:6. Również w Rzymie uległa Bojanie Jovanovski 6:2, 4:6, 6:7(5) w pierwszym spotkaniu. W Brukseli rywalizację rozpoczęła od drugiej rundy, przegrywając z Zheng Jie 2:6, 4:6. Na French Open Dunka pokonała Laurę Robson w dwóch setach, by następnie ulec Bojanie Jovanovski 6:7(2), 3:6.

Okres gry na kortach trawiastych rozpoczęła od udział w zawodach w Eastbourne. Rozstawiona z numerem piątym Wozniacki osiągnęła półfinał. Do drugiej rundy awansowała dzięki kreczowi Tamiry Paszek przy stanie 6:2, 2:2. Następnie dwa razy do czterech gemów pokonała Robson. W spotkaniu ćwierćfinałowym zwyciężyła z Jekatieriną Makarową 4:6, 6:0, 6:3. W meczu o finał lepsza okazała się kwalifikantka Jamie Hampton, z którą Dunka przegrała 7:6(8), 5:7, 3:6. Na Wimbledonie pokonała w pierwszej rundzie Estrellę Cabezę Candelę 6:0, 6:2, by następnie przegrać z Petrą Cetkovską 2:6, 2:6.

Cykl US Open Series zaczęła od porażki z Soraną Cîrsteą 7:5, 6:7(0), 4:6 w swoim pierwszym meczu w Toronto. W Cincinnati awansowała do ćwierćfinału, pokonując kolejno Peng Shuai 6:1, 6:1, Monikę Niculescu 6:4, 6:3 i Petrę Kvitovą 3:6, 6:2, 6:3. W meczu o półfinał uległa Wiktoryi Azarance 3:6, 6:7(5). W New Haven Dunka w pierwszej rundzie pokonała Peng Shuai po kreczu przy stanie 2:6, 3:1. W kolejnych spotkaniach wygrała z Karin Knapp 6:1, 7:5 i Sloane Stephens 7:6(6), 6:2. W meczu półfinałowym przegrała z Simoną Halep 2:6, 5:7. Na US Open rozstawiona z numerem szóstym Wozniacki pokonała Duan Yingying 6:2, 7:5 oraz Chanelle Scheepers 6:1, 6:2. W trzecim pojedynku przegrała jednak z kwalifikantką Camilą Giorgi 6:4, 4:6, 3:6.

Okres zawodów azjatyckich rozpoczęła od pokonania Flavia Pennetta 6:2, 6:3 w drugiej rundzie w Tokio. Następnie wygrała z Magdaléną Rybárikovą dwa sety po 6:1. W ćwierćfinale odniosła triumf nad Lucie Šafářovą wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W półfinale przegrała z Angelique Kerber 4:6, 6:7(5). W Pekinie Wozniacki pokonała Niculescu i Stephens wynikami 6:3, 6:1. W ćwierćfinale uległa Serenie Williams 1:6, 4:6.

Jedyne turniejowe zwycięstwo w sezonie zanotowała w Luksemburgu, gdzie pokonała Mandy Minellę 6:3, 7:6(2), Monikę Niculescu 6:3, 6:2 i Bojanę Jovanovski 6:3, 3:6, 6:3. W spotkaniu półfinałowym wygrała z Niemką Sabine Lisicki 6:4, 6:4, a w meczu mistrzowskim pokonała inną Niemkę Annikę Beck 6:2, 6:2.

W zawodach TEB BNP Paribas WTA Championships kończących sezon pełniła funkcję pierwszej rezerwowej. Rok 2013 zakończyła na 10. miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

2014

Caroline Wozniacki (pierwsza od lewej) z innymi uczestniczkami turnieju WTA Finals 2014

Sezon 2014 Wozniacki rozpoczęła od pokonania Julii Görges w pierwszej rundzie w Sydney. W kolejnym meczu przegrała jednak z Lucie Šafářovą. Na Australian Open Dunka pokonała Lourdes Domínguez Lino 6:0, 6:2 i Christinę McHale 6:0, 1:6, 6:2, by w trzeciej rundzie ulec Garbiñe Muguruzie 6:4, 5:7, 3:6.

Podczas zawodów w Dosze przegrała w drugiej rundzie z Yaniną Wickmayer 4:6, 5:7. Następnie osiągnęła półfinał turnieju w Dubaju. W rozgrywkach pokonała Sabine Lisicki 2:6, 6:3, 6:3, Annikę Beck 6:4, 6:4 i Soranę Cîrsteę 6:1, 6:2. W spotkaniu półfinałowym uległa Venus Williams wynikiem 3:6, 2:6.

W Indian Wells Wozniacki wygrała z Bojaną Jovanovski i Jarosławą Szwiedową. W czwartej rundzie nie sprostała Jelenie Janković. W Miami w swym pierwszym pojedynku wygrała z Móniką Puig 1:6, 6:1, 6:3. Następnie pokonała dwie Amerykanki – Sloane Stephens i Varvarę Lepchenko – oddając im po jednym gemie. W meczu o półfinał przegrała z Li Na 5:7, 5:7. W Monterrey zanotowała półfinał, w którym uległa Anie Ivanović 6:7(5), 4:6.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła zwycięstwem 6:2, 6:2 nad Jekatieriną Makarową w Madrycie. W drugiej rundzie uległa Robercie Vinci 3:6, 3:6. Na French Open Dunka przegrała 6:7(5), 6:4, 2:6 w pierwszej rundzie z Yaniną Wickmayer.

Na trawiastych kortach w Eastbourne Wozniacki pokonała Samanthę Stosur, Sloane Stephens i Camilę Giorgi. W półfinale przegrała jednak z Angelique Kerber 6:3, 6:7(3), 3:6. Na Wimbledonie pokonała Szachar Pe’er, Naomi Broady i Anę Konjuh, tracąc w tych pojedynkach łącznie jedenaście gemów. W czwartej rundzie przegrała 2:6, 5:7 z Barborą Záhlavovą-Strýcovą.

W lipcu triumfowała z zawodach WTA International Series w Stambule. Najwyżej rozstawiona Dunka pokonała w finale Robertę Vinci 6:1, 6:1. W Montrealu awansowała do ćwierćfinału, tracąc łącznie sześć gemów w meczach z Danielą Hantuchovą, Klárą Koukalovą i Shelby Rogers. W meczu o półfinał uległa Serenie Williams 6:4, 5:7, 5:7. Na drodze do półfinału w Cincinnati, gdzie ponownie uległa Serenie Williams, zwyciężyła m.in. z Angelique Kerber i Agnieszką Radwańską. W New Haven przegrała w drugiej rundzie z Camilą Giorgi 4:6, 2:6. Udział w US Open rozpoczęła od zwycięstwa z Magdaléną Rybárikovą po kreczu przy stanie 6:1, 3:6, 2:0. W kolejnych spotkaniach wygrała z Alaksandrą Sasnowicz, Andreą Petković i Mariją Szarapową (6:4, 2:6, 6:2). W ćwierćfinale straciła jednego gema w pojedynku z Sarą Errani, a do finału awansowała po kreczu Peng Shuai przy stanie 7:6(1), 4:3. W swoim drugim meczu mistrzowskim na kortach w Nowym Jorku uległa Serenie Williams 6:3, 6:3.

Okres gry na kortach w Azji Wozniacki rozpoczęła od finału zawodów w Tokio. Przegrała w nim z Aną Ivanović 2:6, 6:7(2). W Wuhanie Dunka awansowała do półfinału, uległa w nim jednak Eugenie Bouchard 2:6, 3:6. W swoim pierwszym meczu w Pekinie przegrała z Samanthą Stosur. W turnieju WTA Finals w Singapurze tenisistka wygrała wszystkie mecze w fazie grupowej – z Szarapową, Radwańską i Kvitovą. W półfinale przegrała z Williams 6:2, 3:6, 7:6(6). Mecz ten został uznany najlepszym spotkaniem sezonu, za co otrzymał nagrodę WTA Awards^[9]. Wozniacki zakończyła rok na 8. miejscu w rankingu WTA Tour.

2015

Caroline podczas zawodów Mutua Madrid Open 2015 w Madrycie

Sezon ten Dunka rozpoczęła od finału w Auckland, gdzie uległa Venus Williams. W Australian Open po wygranej w pierwszej rundzie z Taylor Townsend, w kolejnym etapie nie sprostała dwukrotnej zwyciężczyni tej imprezy, Wiktoryi Azarance. Później docierała do półfinału turniejów w Dubaju i do ćwierćfinału zawodów w Dosze, ponownie przegrywając z Azaranką. Na początku marca triumfowała w turnieju kategorii WTA International Series w Kuala Lumpur, pokonując w trzech setach Alexandrę Dulgheru.

W turnieju WTA Premier Mandatory w Indian Wells Dunka przegrała w trzeciej rundzie 4:6, 4:6 z Belindą Bencic, pokonawszy we wcześniejszym meczu kwalifikantkę Uns Dżabir. W zawodach tej samej rangi w Miami Caroline Wozniacki wygrała z Madison Brengle, oddając jej jednego gema, oraz z Kaią Kanepi po trzysetowy, pojedynku. W czwartej rundzie lepszą okazała się Venus Williams, która zakończyła mecz w dwóch setach.

W pierwszym starcie na nawierzchni ceglanej Wozniacki dotarła do finału zawodów w Stuttgarcie, pokonując m.in. rozstawioną z numerem drugim Simonę Halep 7:5, 5:7, 6:2. W meczu mistrzowskim przegrała z Angelique Kerber 6:3, 1:6, 5:7. W Madrycie Dunka osiągnęła ćwierćfinał, w którym lepsza okazała się Marija Szarapowa. W Rzymie Dunka przegrała w drugiej rundzie z Azaranką. Ten sam rezultat zanotowała podczas French Open – tym razem zwycięstwo odniosła Julia Görges.

Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła w Eastbourne od półfinału z Belindą Bencic, w którym skreczowała przy stanie 0:3. Na Wimbledonie uległa w czwartej rundzie późniejszej finalistce Garbiñe Muguruzie 4:6, 4:6.

W pierwszych trzech turniejach zaliczanych do US Open Series 2015 (Stanford, Toronto, Cincinnati) nie wygrała meczu, odpadając w drugich rundach. W New Haven w półfinale przegrała z Petrą Kvitovą 7:5, 6:1. W US Open w drugiej rundzie lepsza okazała się inna Czeszka – Petra Cetkovská.

Okres gry na kortach w Azji rozpoczął się dla Dunki od półfinału w Tokio, gdzie ponownie poniosła porażkę w pojedynku z Bencic. W Wuhanie odpadła w drugiej rundzie, a w Pekinie zaszła rundę dalej. W Linzu także odpadła w drugiej rundzie. Sezon zakończyła kreczem w pierwszym meczu fazy grupowej turnieju WTA Elite Trophy.

2016

Wozniacki rozpoczęła sezon turniejem WTA w Auckland, gdzie w półfinale uległa Sloane Stephens wynikiem 2:6, 6:7(3). Osiągnęła również półfinał turnieju w Monterrey, w którego ćwierćfinale przegrała z Heather Watson. Dotarła też do półfinału US Open, pokonując wcześniej m.in. Swietłanę Kuzniecową czy Madison Keys, a przegrywając dopiero z Angelique Kerber wynikiem 4:6, 3:6. Swój 24 tytuł w karierze zdobyła podczas turnieju w Tokio, gdzie okazała się lepszą od Belindy Bencic, Carli Suárez Navarro, Magdy Linette, Agnieszki Radwańskiej, a w finale też Naomi Osaki (7:5, 6:3). Radwańska zrewanżowała się jej w trzecich rundach turniejów w Wuhanie i Pekinie. W Hongkongu Wozniacki zdobyła kolejny tytuł, pokonując w meczu mistrzowskim Kristinę Mladenovic 6:1, 6:7(4), 6:2. W Luksemburgu wycofała się przed ćwierćfinałem i nie zagrała w Zhuhai, zajmując ostatecznie 19. miejsce w rankingu.

2017

Wozniacki w zawodach w Indian Wells w 2017 roku

W każdym z trzech australijskich turniejów (Auckland, Sydney, Melbourne) Wozniacki wygrała po dwa mecze. Lepiej poszło jej w Dosze i Dubaju, gdzie dochodziła do finału. W pierwszym uległa Karolínie Plíškovej 3:6, 4:6, a w drugim przegrała z Eliną Switoliną 4:6, 2:6.

Przegrała w ćwierćfinale w Indian Wells z Kristiną Mladenovic 6:3, 6:7(4), 2:6, chociaż była bliska zwycięstwa w dwóch setach. W Miami po raz trzeci w sezonie osiągnęła finał, w którym musiała uznać wyższość Johanny Konty 4:6, 3:6. Na drodze do decydującego meczu pokonała m.in. Garbiñe Muguruzę (7:6(1), krecz) i Karolínę Plíškovą (5:7, 6:1, 6:1).

W Paryżu po pokonaniu Swietłany Kuzniecowej awansowała do ćwierćfinału, w którym nie sprostała późniejszej triumfatorce zawodów Jeļenie Ostapenko. W Eastbourne ponownie przegrała w finale z Plíškovą, tym razem 4:6, 4:6. Na Wimbledonie uległa Coco Vandeweghe w spotkaniu czwartej rundy.

Następnie zaliczyła kolejne finały w Båstad (porażka z Kateřiną Siniakovą 3:6, 4:6) i w Toronto (tam wygrana z Agnieszką Radwańska i liderką rankingu Plíškovą, zaś uległa Switolinie 4:6, 0:6), a także ćwierćfinał w Cincinnati i drugą rundę US Open.

Pierwszy wygranym turniejem w sezonie były zawody w Tokio, gdzie Dunka w finale pokonała Anastasiję Pawluczenkową wynikiem 6:0, 7:5. W Wuhanie w swoim pierwszym meczu uległa Marii Sakari, zaś w Pekinie w trzeciej rundzie pokonała ją Petra Kvitová. Spotkanie drugiej rundy w Hongkongu przeciw Lizette Cabrerze poddała walkowerem.

W kończącym sezon turnieju WTA Finals w Singapurze Wozniacki trafiła do grupy czerwonej. Pokonała Elinę Switolinę, Simonę Halep oraz uległa Caroline Garcii. Do półfinału awansowała z drugiego miejsca w grupie. W meczu o finał pokonała Karolínę Plíškovą, a w meczu mistrzowskim zwyciężyła Venus Williams 6:4, 6:4, po raz pierwszy w karierze triumfując w tych rozgrywkach.

Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

2018

Caroline na Australian Open 2018

Wozniacki zainaugurowała sezon 2018 występem w zawodach w Auckland, odnosząc zwycięstwo w pierwszej rundzie nad Madison Brengle 6:3, 6:0^[10], następnie wygrała z Petrą Martić 6:2, 6:2^[11]. W ćwierćfinale pokonała Sofię Kenin 4:6, 6:2, 6:4, po czym spotkała się w półfinale z Sachią Vickery, triumfując nad nią 6:4, 6:4^[12]. W finale zawodów przegrała z Julią Görges 4:6, 6:7(4)^[13]. W Australian Open, w którym wystartowała z numerem drugim, pokonała Mihaelę Buzărnescu 6:2, 6:3^[14], Janę Fett 3:6, 6:2, 7:5, Kiki Bertens 6:4, 6:2^[15] i Magdalénę Rybárikovą 6:3, 6:0^[16]. W ćwierćfinale wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:0, 6:7(3), 6:2, awansując po raz drugi w karierze do półfinału Australian Open^[17]. W przedostatniej rundzie turnieju wyeliminowała Elise Mertens 6:3, 7:6(2)^[18]. W finale pokonała Simonę Halep 7:6(2), 3:6, 6:4, zdobywając tym samym swój pierwszy wielkoszlemowy tytuł i wracając po 6 latach na pozycję liderki rankingu WTA^[19].

W Petersburgu doszła do ćwierćfinału, w którym musiała uznać wyższość Darji Kasatkiny 6:7(2), 3:6^[20], wcześniej zaś pokonała Anastasiję Potapową 6:0, 6:1^[21].

W Dosze wygrała z Cariną Witthöft 6:2, 6:0 w drugiej rundzie^[22], po czym wyeliminowała Monicę Niculescu 7:5, 6:1^[23] i Angelique Kerber 7:6(4), 1:6, 6:3^[24]. W półfinale nie sprostała Petrze Kvitovej, przegrywając 6:3, 6:7(3), 5:7^[25].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

Występy w grze podwójnej

Występy w grze mieszanej

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza 55 (30–25)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 sierpnia 2008	Sztokholm	Twarda	Wiera Duszewina	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	2.	23 sierpnia 2008	New Haven	Twarda	Anna Czakwetadze	3:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	5 października 2008	Tokio	Twarda	Kaia Kanepi	6:2, 3:6, 6:1
Finalistka	1.	26 października 2008	Luksemburg	Twarda (hala)	Jelena Diemientjewa	6:2, 4:6, 6:7(4)
Finalistka	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	12 kwietnia 2009	Ponte Beach	Ceglana	Aleksandra Wozniak	6:1, 6:2
Finalistka	3.	19 kwietnia 2009	Charleston	Ceglana	Sabine Lisicki	2:6, 4:6
Finalistka	4.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Dinara Safina	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	20 czerwca 2009	Eastbourne	Trawiasta	Virginie Razzano	7:6(5), 7:5
Finalistka	5.	11 lipca 2009	Båstad	Ceglana	María José Martínez Sánchez	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	6.	29 sierpnia 2009	New Haven	Twarda	Jelena Wiesnina	6:2, 6:4
Finalistka	6.	13 września 2009	US Open	Twarda	Kim Clijsters	5:7, 3:6
Finalistka	7.	21 marca 2010	Indian Wells	Twarda	Jelena Janković	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	7.	12 kwietnia 2010	Ponte Beach	Ceglana	Wolha Hawarcowa	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	8.	8 sierpnia 2010	Kopenhaga	Twarda (hala)	Klára Zakopalová	6:2, 7:6(5)
Zwyciężczyni	9.	23 sierpnia 2010	Montreal	Twarda	Wiera Zwonariowa	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	10.	28 sierpnia 2010	New Haven	Twarda	Nadieżda Pietrowa	6:3, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni	11.	2 października 2010	Tokio	Twarda	Jelena Diemientjewa	1:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	12.	9 października 2010	Pekin	Twarda	Wiera Zwonariowa	6:3, 3:6, 6:3
Finalistka	8.	31 października 2010	Doha	Twarda	Kim Clijsters	3:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni	13.	20 lutego 2011	Dubaj	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:3
Finalistka	9.	26 lutego 2011	Doha	Twarda	Wiera Zwonariowa	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	14.	20 marca 2011	Indian Wells	Twarda	Marion Bartoli	6:1, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	15.	10 kwietnia 2011	Charleston	Ceglana	Jelena Wiesnina	6:2, 6:3
Finalistka	10.	24 kwietnia 2011	Stuttgart	Ceglana (hala)	Julia Görges	6:7(3), 3:6
Zwyciężczyni	16.	21 maja 2011	Bruksela	Ceglana	Peng Shuai	2:6, 6:3, 6:3
Zwyciężczyni	17.	12 czerwca 2011	Kopenhaga	Twarda (hala)	Lucie Šafářová	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	18.	27 sierpnia 2011	New Haven	Twarda	Petra Cetkovská	6:4, 6:1
Finalistka	11.	15 kwietnia 2012	Kopenhaga	Twarda (hala)	Angelique Kerber	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	19.	23 września 2012	Seul	Twarda	Kaia Kanepi	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	20.	21 października 2012	Moskwa	Twarda (hala)	Samantha Stosur	6:2, 4:6, 7:5
Finalistka	12.	4 listopada 2012	Sofia	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	2:6, 1:6
Finalistka	13.	17 marca 2013	Indian Wells	Twarda	Marija Szarapowa	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	21.	20 października 2013	Luksemburg	Twarda (hala)	Annika Beck	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	22.	20 lipca 2014	Stambuł	Twarda	Roberta Vinci	6:1, 6:1
Finalistka	14.	7 września 2014	US Open	Twarda	Serena Williams	3:6, 3:6
Finalistka	15.	21 września 2014	Tokio	Twarda	Ana Ivanović	2:6, 6:7(2)
Finalistka	16.	10 stycznia 2015	Auckland	Twarda	Venus Williams	6:2, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	23.	8 marca 2015	Kuala Lumpur	Twarda	Alexandra Dulgheru	4:6, 6:2, 6:1
Finalistka	17.	26 kwietnia 2015	Stuttgart	Ceglana (hala)	Angelique Kerber	6:3, 1:6, 5:7
Zwyciężczyni	24.	25 września 2016	Tokio	Twarda	Naomi Ōsaka	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	25.	16 października 2016	Hongkong	Twarda	Kristina Mladenovic	6:1, 6:7(4), 6:2
Finalistka	18.	18 lutego 2017	Doha	Twarda	Karolína Plíšková	3:6, 4:6
Finalistka	19.	25 lutego 2017	Dubaj	Twarda	Elina Switolina	4:6, 2:6
Finalistka	20.	1 kwietnia 2017	Miami	Twarda	Johanna Konta	4:6, 3:6
Finalistka	21.	1 lipca 2017	Eastbourne	Trawiasta	Karolína Plíšková	4:6, 4:6
Finalistka	22.	30 lipca 2017	Båstad	Ceglana	Kateřina Siniaková	3:6, 4:6
Finalistka	23.	13 sierpnia 2017	Toronto	Twarda	Elina Switolina	4:6, 0:6
Zwyciężczyni	26.	24 września 2017	Tokio	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	6:0, 7:5
Zwyciężczyni	27.	29 października 2017	Singapur	Twarda (hala)	Venus Williams	6:4, 6:4
Finalistka	24.	7 stycznia 2018	Auckland	Twarda	Julia Görges	4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	28.	27 stycznia 2018	Australian Open	Twarda	Simona Halep	7:6(2), 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	29.	30 czerwca 2018	Eastbourne	Trawiasta	Aryna Sabalenka	7:5, 7:6(5)
Zwyciężczyni	30.	7 października 2018	Pekin	Twarda	Anastasija Sevastova	6:3, 6:3
Finalistka	25.	7 kwietnia 2019	Charleston	Ceglana	Madison Keys	6:7(5), 3:6

Gra podwójna 4 (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	26 lutego 2006	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	Lisa Raymond Samantha Stosur	6:7(2), 3:6
Zwyciężczyni	1.	28 września 2008	Pekin	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Han Xinyun Xu Yifan	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	2.	21 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	Juliana Fedak Michaëlla Krajicek	6:1, 7:6(2)
Finalistka	2.	12 stycznia 2020	Auckland	Twarda	Serena Williams	Asia Muhammad Taylor Townsend	4:6, 4:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2009	Półfinał	Serena Williams	4:6, 1:0 krecz
2010	Finał	Kim Clijsters	3:6, 7:5, 3:6
2011	Faza grupowa	Agnieszka Radwańska Wiera Zwonariowa Petra Kvitová	5:7, 6:2, 6:4 2:6, 6:4, 3:6 4:6, 2:6
2013	zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła)
2014	Półfinał	Serena Williams	6:2, 3:6, 6:7(6)
2017	Zwycięstwo	Venus Williams	6:4, 6:4
2018	Faza grupowa	Karolína Plíšková Petra Kvitová Elina Switolina	2:6, 4:6 7:5, 3:6, 6:2 7:5, 5:7, 3:6

Występy w Turnieju WTA Tournament of Champions/WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2012	Finał	Nadieżda Pietrowa	2:6, 1:6
2015	Faza grupowa	Swietłana Kuzniecowa	5:7, 2:2 krecz

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Dania
I runda	Tunezja: Salima Safar	6:4, 6:1
II runda	Słowacja: Daniela Hantuchová [10]	6:1, 6:3
III runda	Rosja: Jelena Diemientjewa [5]	6:7, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Dania [8]
I runda	Wielka Brytania: Anne Keothavong	4:6, 6:3, 6:2
II runda	Belgia: Yanina Wickmayer	6:4, 3:6, 6:3
III runda	Słowacja: Daniela Hantuchová	6:4, 6:2
Ćwierćfinał	Stany Zjednoczone: Serena Williams [4]	0:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Dania
I runda	Czechy: Lucie Hradecká	6:2, 6:2
II runda	Czechy: Petra Kvitová [11]	2:6, 4:6

Osiągnięcia juniorskie

Gra pojedyncza

Mistrzyni

Rok	Turniej	Finalistka	Wynik
2003	Kolding	Hanne-Skak Jensen	3:6, 6:3, 6:1
2004	Rungsted Kyst	Gluay Kampookaew	7:5, 6:4
	Oslo	Gluay Kampookaew	6:3, 6:3
	Kramfors	Nadia Laas-Hansen	6:0, 6:3
	Osaka	Dominika Cibulková	6:3, 6:0
2005	Nagoja	Ayumi Morita	6:2, 0:6, 6:4
	Roehampton	Marina Erakovic	6:0, 6:3
	Orange Bowl	Mihaela Buzărnescu	6:1, 6:4
2006	Wimbledon	Magdaléna Rybáriková	3:6, 6:1, 6:3
	Osaka	Ayumi Morita	6:3, 2:6, 6:2

Finalistka

Rok	Turniej	Mistrzyni	Wynik
2003	Kopenhaga	Marina Cossou	5:7, 4:6
2004	Luksemburg	Michaëlla Krajicek	6:4, 2:6, 2:6
2006	Australian Open	Anastasija Pawluczenkowa	6:1, 2:6, 3:6

Gra podwójna

Mistrzyni

Rok	Turniej	Partnerka	Finalistki	Wynik
2003	Kolding	Hanne-Skak Jensen	Diana Eriksson Nadja Roma	7:6(5), 6:4
2004	Rungsted Kyst	Hanne-Skak Jensen	Nadia Laas-Hansen Gluay Kampookaew	6:4, 6:1
	Oslo	Yanina Wickmayer	Sabrina Allaut Antonia Fohse	1:6, 6:3, 6:4
2005	Bradenton	Ayumi Morita	Sorana Cîrstea Raluca Olaru	6:3, 5:7, 7:6(3)
2006	Osaka	Ayumi Morita	Ksenia Łykina Anastasija Piwowarowa	7:6(4), 7:5

Finalistka

Rok	Turniej	Partnerka	Mistrzynie	Wynik
2004	Kramfors	Małgorzata Silka	Sorana Cîrstea Li Hewenfei	0:6, 2:6
2005	Manila	Amina Rakhim	Chan Yung-jan Hwang I-hsuan	4:6, 1:6
	Nagoja	Amina Rakhim	Chan Yung-jan Li Hewenfei	2:6, 3:6
	Mediolan	Sharon Fichman	Jekatierina Makarowa Jewgienija Rodina	1:6, 4:6
	Orange Bowl	Ana Tatiszwili	Jennifer-Lee Heinser Elizabeth Plotkin	2:6, 6:2, 4:6
	Mérida	Bibiane Schoofs	Agnieszka Radwańska Nataša Zorić	0:4, 4:5(4)
2006	Roland Garros	Agnieszka Radwańska	Sharon Fichman Anastasija Pawluczenkowa	7:6(4), 2:6, 1:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-01-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2020-01-24]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa. carolinewozniacki.dk. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-15)].