Carpathobyrrhulus transsylvanicus

Carpathobyrrhulus transsylvanicus
(Suffrian, 1848)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

otrupki

Rodzina

otrupkowate

Podrodzina

Byrrhinae

Plemię

Pedilophorini

Rodzaj

Carpathobyrrhulus

Gatunek

Carpathobyrrhulus transsylvanicus

Synonimy
  • Byrrhus transsylvanicus Suffrian, 1848
  • Pedilophorus transsylvanicus (Suffrian, 1848)

Carpathobyrrhulus transsylvanicus – gatunek chrząszcza z rodziny otrupkowatych i podrodziny Byrrhinae. Endemit Karpat.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1848 roku przez Christiana W.L.E. Suffriana jako Byrrhus transsylvanicus[1]. Później przeniesiony został do rodzaju Pedilophorus. W 1902 roku Ludwig Ganglbauer umieścił go w nowym, monotypowym wówczas rodzaju Carpathobyrrhulus[2]. Drugi gatunek z tego rodzaju, Carpathobyrrhulus tatricus, opisał w 1957 roku Maciej Mroczkowski[3].

Wygląd

Chrząszcz o owalnym ciele długości od 4,2 do 6,3 mm, trochę bardziej wydłużonym i nieco słabiej oraz mniej równomiernie wysklepionym niż u goronia tatrzańskiego. Ubarwienie ciała jest podobne jak u wspominanego gatunku. Niewielka tarczka ma obrys trójkątny. Zwieńczone silnymi i dłuższymi niż u g. tatrzańskiego pazurkami stopy wszystkich odnóży chować się mogą w rowkach na wewnętrznych stronach goleni. Od g. tatrzańskiego samice odróżniają się trójkątnawymi płytkami genitalnymi, a samce delikatniej zwężonymi ku wierzchołkom i zwieńczonymi słabo widocznymi główkami paramerami[3][4].

Występowanie i ekologia

Gatunek górski[5][4], endemiczny dla Karpat[3][4]. Należy do subendemitów wschodniokarpackich o południowych tendencjach migracyjnych[6]. Znany jest z Rumunii, Ukrainy i Słowacji[1]. W Polsce dotychczas go nie stwierdzono[5], a doniesienia z Tatr odnoszą się do okazów C. tatricus[3]. Niewykluczone jest jednak, że gatunek ten występować może w polskiej części Bieszczadów[4].

Owady dorosłe spotyka się latem pod kamieniami, na powierzchni gleby i roślin oraz wśród korzeni traw[3].

Przypisy

  1. ↑ a b Carpathobyrrhulus transsylvanicus (Suffrian, 1848). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-02-21].
  2. ↑ Ludwig Ganglbauer. Die generische Zerlegung der Byrrhiden Gattung Pedilophorus. „Verb. Zool.-Bot. Ges. Wien”. 52, s. 92-94, 1902. 
  3. ↑ a b c d e Maciej Mroczkowski. Carpathobyrrhulus transsylvanicus sp. n. from the Tatry (Coleoptera, Byrrhidae). „Annales Zoologici”. 16, s. 215-221, 1957. Polska Akademia Nauk. Instytut Zoologiczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 
  4. ↑ a b c d Maciej Mroczkowski: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 50–51. Otrupkowate - Byrrhidae, Byrrhidae. Warszawa, Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1958, s. 16-17.
  5. ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. „Katalog Fauny Polski,”. XXIII (9), 1983. 
  6. ↑ Jerzy Pawłowski. Endemiczne Bezkręgowce Karpat. „Roczniki Bieszczadzkie”. 17, s. 89-128, 2009. 

Linki zewnętrzne