Caryńskie
Artykuł | 49°9′59″N 22°37′6″E |
---|---|
- błąd | 39 m |
WD | 49°9'59.0"N, 22°37'5.9"E |
- błąd | 14 m |
Odległość | 0 m |
osada | |
![]() Dolina Caryńskiego widziana z Połoniny Caryńskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Liczba ludności (2020) | 2[1] |
Strefa numeracyjna | 13 |
Kod pocztowy | 38-714[2] |
Tablice rejestracyjne | RBI |
SIMC | 0356139[3] |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
![]() |
Caryńskie – osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[3][4]. Leży nad potokiem Caryńskim i na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku.
Historia
W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej w Caryńskiem z Nasicznem była Krystyna Niemczewska[5]. Od 1894 właścicielem Caryńskich był Antoni Pogłodowski[6][7]. W 1903 odkupił je od niego Teodor Alfred Serwatowski, a w 1922 ich dziedziczką została Felicja Dzieduszycka[8].
We wsi znajdowała się drewniana cerkiew pw. św. Dymitra, wybudowana w latach 1777/1787, a odnowiona w 1897. Cerkiew ta miała przyznane przez papieża Leona XIII prawo udzielania odpustów, corocznie w święto Jana Chrzciciela. W XIX wieku proboszczem greckokatolickim w Caryńskiem był Iskrzycki[9], którego synem był adwokat dr Aleksander Iskrzycki[10].
W 1929 przebudowano kaplicę św. Jana Chrzciciela z drewnianej na murowaną. Po cerkwi pozostał jedynie zarys fundamentów. Natomiast zachowały się w niezmienionej formie fragmenty ścian kaplicy oraz jej strefy wejściowej (stopnie).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Demografia
- 1785 – 325 grekokatolików, 5 żydów
- 1840 – 400 grekokatolików
- 1859 – 426 grekokatolików
- 1879 – 346 grekokatolików
- 1899 – 463 grekokatolików
- 1921 – Caryńskie zamieszkiwały 402 osoby (w 63 domach mieszkalnych):
- 381 wyznania greckokatolickiego
- 21 wyznania mojżeszowego
- 1926 – 420 grekokatolików
- 1938 – 473 grekokatolików, 6 rzymskich katolików, 24 żydów
- 2004 – 3 osoby
- 2020 – 2 osoby[1]
Przypisy
- ↑ a b Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-05-20]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 136 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 29.
- ↑ Berehy Górne. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Pogłodowski. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-17].
- ↑ Caryńskie, Polska. odyssei.com. [dostęp 2015-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ Piotr Stebelski. Proces kryminalny Teofila Wiśniowskiego i towarzyszy o zbrodnię zdrady stanu. „Przegląd Prawa i Administracji”, s. 715, 1908.
- ↑ Kronika. † Dr. Aleksander Iskrzycki. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 4, Nr 5 z 29 maja 1910.
Linki zewnętrzne
- Caryńskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 528 .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Flaga województwa podkarpackiego
Dolina Caryńskiego widziana z zachodniej części Połoniny Caryńskiej
Autor: GringoPL, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ruiny cmentarza oraz cerkwi p.w. św. Dymitra z 1777 r
Herb gminy Lutowiska