Casey Larson

Casey Larson
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1998 ; Barrington
Klub	Norge Ski Club
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Debiut w PŚ indywidualnie	16 marca 2017 w Trondheim (48. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 stycznia 2017 w Zakopanem (10. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 listopada 2020 w Ruce (28. miejsce)
Rekord życiowy	216,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)

Casey Larson (ur. 16 grudnia 1998 w Barrington) – amerykański skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018, 2022). Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2017–2021), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020), mistrzostw świata juniorów (2016–2018) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Brat skoczkini narciarskiej Cary Larson^[4].

Przebieg kariery

Zaczął uprawiać skoki narciarskie w wieku 6 lat^[1] za namową swojej ówczesnej niani^[4]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w lutym 2012 w konkursach FIS Cupu, od razu zdobywając punkty tego cyklu^[5].

W lutym 2016 wziął udział w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer – w konkursie indywidualnym chłopców zajął 6. miejsce, w konkursie skoków drużyn mieszanych, wraz z reprezentacją USA, był dziesiąty, a w sztafecie mieszanej, z amerykańskim zespołem, został sklasyfikowany na 8. pozycji^[6]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów w Râșnovie – w rywalizacji indywidualnej był 38., a w obu konkursach drużynowych (zarówno chłopców, jak i mieszanym), wraz z amerykańską reprezentacją, zajął 12. miejsca^[5].

W Pucharze Kontynentalnym po raz pierwszy wystąpił w lipcu 2016 w ramach letniej edycji cyklu, a pierwsze punkty zdobył w sierpniu 2016 w Kuopio. Z kolei w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego zapunktował od razu w swoim pierwszym starcie, który miał miejsce w styczniu 2017 w Titisee-Neustadt^[5].

20 stycznia 2017, w ramach zawodów w Zakopanem po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. Dzień później po raz pierwszy wystąpił w zmaganiach drużynowych w zawodach najwyższej rangi, zajmując z amerykańskim zespołem 10. lokatę. W lutym 2017 po raz drugi w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, zajmując w Park City 8. miejsce indywidualnie oraz 11. (zespół mężczyzn) i 12. (zespół mieszany) pozycję w konkursach drużynowych. W marcu 2017 w Lahti wystartował w mistrzostwach świata seniorów – w konkursach indywidualnych odpadł w kwalifikacjach (obiekt normalny) i zajął 46. lokatę, a w zmaganiach drużynowych z amerykańskim zespołem uplasował się na 11. pozycji^[7].

16 marca 2017, w ramach turnieju Raw Air, zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 48. miejsce na skoczni w Trondheim^[7]. Dwa później na Vikersundbakken w Vikersund skokiem na odległość 216,5 metra ustanowił swój rekord życiowy, poprawiając uzyskany dzień wcześniej wynik o 62 metry^[8]. 25 marca 2017 z amerykańską reprezentacją zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym w Planicy^[7] (jest to najlepszy wynik Amerykanów w historii drużynowych zmagań mężczyzn w Pucharze Świata^[9]).

Latem 2017 zadebiutował w Letnim Grand Prix. 20 stycznia 2018 po raz pierwszy uplasował się w drugiej dziesiątce konkursu Pucharu Kontynentalnego, zajmując w Erzurum 20. i 17. lokatę. W lutym 2018 wystartował w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym był 12., a w zmaganiach drużynowych 12. (mężczyźni) i 10. (mikst). W tym samym miesiącu wziął też udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej był 39., na obiekcie dużym odpadł w kwalifikacjach, a w zmaganiach drużynowych zajął 9. lokatę^[5]. Został wówczas również 100 000 mężczyzną w historii, który wystartował w nowożytnych igrzyskach olimpijskich^[10].

W grudniu 2018 dwukrotnie stawał na najniższym stopniu podium słabo obsadzonych (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) konkursów FIS Cupu w Park City. W lutym 2019 wystartował w mistrzostwach świata seniorów – na skoczni dużej indywidualnie był 39., a drużynowo 11., z kolei na obiekcie normalnym w rywalizacji indywidualnej zajął 28. pozycję^[5], po 1. serii plasując się na 13. miejscu i po raz pierwszy w karierze awansując do drugiej części zmagań indywidualnych w zawodach najwyższej rangi^[11], a w konkursie drużyn mieszanych Amerykanie zajęli 10. lokatę^[5].

W sierpniu 2019 w Hakubie po raz pierwszy zdobył punkty Letniego Grand Prix, plasując się na 29. pozycji. Zimą jednak notował słabsze wyniki – ani razu nie awansował do konkursu głównego Pucharu Świata, a punkty zdobywał jedynie w zawodach FIS Cupu^[5].

Na początku sezonu letniego 2020 upadł po jednym z treningowych skoków i zwichnął bark, w wyniku czego przeszedł operację i opuścił resztę letniej części rywalizacji^[12]. Od początku sezonu zimowego powrócił jednak do startów, a 29 listopada 2020, podczas zawodów w Ruce, zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata, plasując się na 28. pozycji. W grudniu 2020 w Planicy wystartował w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 39. lokatę w rywalizacji indywidualnej. W dalszej części sezonu 2020/2021 pięciokrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, najwyżej klasyfikowanym będąc na 48. miejscu, w zawodach w Engelbergu. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 46. pozycję na skoczni normalnej i 48. na dużej, zawody drużyn mieszanych zakończył na 12., a męskich – na 10. miejscu^[5].

W sezonie 2021 Letniego Grand Prix punktował dwukrotnie (27. miejsce w drugim konkursie w Szczuczyńsku i 22. w Czajkowskim), zajmując także 8. lokatę w zmaganiach zespołów mieszanych w Czajkowskim. W sezonie zimowym 2021/2022 czterokrotnie brał udział w konkursach głównych Pucharu Świata, najwyżej plasując się na 48. pozycji. W lutym 2022 wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich – indywidualnie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 43. na obiekcie dużym, a drużynowo uplasował się z amerykańskim zespołem na 10. pozycji. W marcu 2022 w Vikersund wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 40. miejsce w konkursie indywidualnym^[5].

W 2016 zdobył brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej^[13], jak i normalnej^[14]. Rok później został wicemistrzem kraju na skoczni dużej^[15]. W 2018 zdobył srebrne medale na obu skoczniach^[16]. W 2019 był drugi na skoczni normalnej^[17]. W 2021^[18] i 2022^[19]^[20] zdobył złote medale na obu skoczniach.

Trzykrotnie ustanawiał rekord skoczni normalnej w kompleksie Howelsen Hill w Steamboat Springs (w grudniu 2015 skoczył na niej 105 metrów, a wynik ten wyrównał także rok i trzy lata później)^[21].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	39. miejsce (K-98), nie zakwalifikował się (K-125)^[22]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	39. miejsce (K-95), 43. miejsce (K-125)

Drużynowo

2018 Pjongczang	–	9. miejsce^[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	10. miejsce^[b]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	97,0 m	–	89,4 pkt	169,9 pkt	Andreas Wellinger
NQ	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	104,5 m		61,1 pkt	Nie zakwalifikował się.
9.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.^[a]	111,5 m	–	377,2 pkt (85,7 pkt)	721,3 pkt	Norwegia
39.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	–	113,2 pkt	161,8 pkt	Ryōyū Kobayashi
43.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	123,0 m	–	107,5 pkt	188,6 pkt	Marius Lindvik
10.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.^[b]	106,0 m	—	261,0 pkt (68,5 pkt)	681,7 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2017 Lahti	–	nie zakwalifikował się (K-90)^[23], 46. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	38. miejsce (K-120), 28. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	46. miejsce (K-95), 48. miejsce (K-120)

Drużynowo

2017 Lahti	–	11. miejsce (K-116)^[a]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	11. miejsce (K-120)^[c], 10. miejsce (drużyna mieszana/K-99)^[d]
2021 Oberstdorf	–	12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[e], 10. miejsce (K-120)^[f]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
—	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	83,0 m		92,7 pkt	Nie zakwalifikował się.
46.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	102,5 m	—	86,3 pkt	193,0 pkt	Stefan Kraft
11.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.^[a]	93,0 m	—	365,1 pkt (64,8 pkt)	739,1 pkt	Polska
38.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	115,0 m	—	93,9 pkt	185,5 pkt	Markus Eisenbichler
11.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.^[c]	113,0 m	—	342,5 pkt (87,9 pkt)	645,0 pkt	Niemcy
28.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	92,0 m	88,0 m	182,3 pkt	36,0 pkt	Dawid Kubacki
10.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. mix.^[d]	95,5 m	—	364,9 pkt (99,9 pkt)	647,3 pkt	Niemcy
46.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	—	99,4 pkt	169,4 pkt	Piotr Żyła
12.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. mix.^[e]	79,0 m	—	258,6 pkt (67,2 pkt)	742,2 pkt	Niemcy
48.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	93,5 m	—	52,5 pkt	224,0 pkt	Stefan Kraft
10.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.^[f]	95,5 m	—	237,4 pkt (45,8 pkt)	809,2 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2020 Planica	–	39. miejsce
2022 Vikersund	–	40. miejsce

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
39.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	181,5 m	–	–	–	141,5 pkt	735,7 pkt	Karl Geiger
40.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	139,5 m	–	–	–	92,5 pkt	761,7 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	38. miejsce
2017 Park City	–	8. miejsce
2018 Kandersteg	–	12. miejsce

Drużynowo

2016 Râșnov	–	12. miejsce^[g], 12. miejsce (drużyna mieszana)^[h]
2017 Park City	–	11. miejsce^[i], 12. miejsce (drużyna mieszana)^[j]
2018 Kandersteg	–	12. miejsce^[k], 10. miejsce (drużyna mieszana)^[l]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
38.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	—	98,1 pkt	150,9 pkt	David Siegel
12.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. mix.^[h].	74,0 m	—	285,8 pkt (72,9 pkt)	597,0 pkt	Słowenia
12.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.^[g]	80,0 m	—	290,9 pkt (76,4 pkt)	575,8 pkt	Niemcy
8.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	92,0 m	250,2 pkt	13,0 pkt	Viktor Polášek
11.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.^[i]	94,0 m	—	361,2 pkt (112,0 pkt)	571,1 pkt	Słowenia
12.	1 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	93,5 m	248,5 pkt	42,9 pkt	Marius Lindvik
12.	3 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż.^[k]	86,5 m	—	339,8 pkt (101,3 pkt)	728,7 pkt	Niemcy
10.	4 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	druż. mix.^[l]	94,0 m	—	302,1 pkt (101,4 pkt)	567,2 pkt	Norwegia

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2016

Lillehammer

–

6. miejsce

Drużynowo

2016

Lillehammer

–

10. miejsce (drużyna mieszana)^[m], 8. miejsce (sztafeta mieszana)^[n]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	97,0 m	87,0 m	221,5 pkt	41,3 pkt	Bor Pavlovčič
10.	18 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	druż. mix.^[m]	92,5 m	89,0 m	531,6 pkt (212,2 pkt)	177,9 pkt	Słowenia
8.	19 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	sztafeta mieszana^[o]^[n]	92,5 m		286,2 pkt (112,3 pkt)	+2:09,8 s	Rosja

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2016/2017	niesklasyfikowany
2018/2019	niesklasyfikowany
2020/2021	71.
2021/2022	niesklasyfikowany

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 18 grudnia 2022

																										punkty
Sezon 2016/2017
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	q	48	q	q	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	40	44	q	q	q	-	-	-	q	q	q	q	q	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	q	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
																									punkty
q	q	28	-	-	48	q	62	q	-	-	-	-	50	50	-	-	-	-	-	-	-	q	66	-	3
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	q	q	q	-	-	-	-	q	q	q	q	q	-	-	-	-	-	57	48	q	48	dq	q	q	q	-	0
Sezon 2022/2023
																													punkty
-	-	q	46	q	q	-	-																						0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2016/2017
Sezon 2016/2017			-	10	-	11	9	7
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018	-	-	-	-	11	-	-	9
Sezon 2020/2021
Sezon 2020/2021				-	-	9	-	-
Sezon 2021/2022
Sezon 2021/2022		9	-	-	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020/2021	71.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017	55.
2019	66.
2022	50.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2018	57.
2019	67.
2021	66.
2022	62.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020/2021	niesklasyfikowany

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017	niesklasyfikowany
2019	71.
2021	70.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2021

									punkty
2017
q	-	q	48	43	-	-	-	-	0
2019
								punkty
-	-	-	q	31	29	-	-	2
2021
								punkty
-	-	-	32	27	22	-	-	13
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2021

2017
2017			12
2019
2019	-	-	10
2021
2021			8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2016/2017	125.
2017/2018	83.
2018/2019	84.
2019/2020	niesklasyfikowany
2020/2021	niesklasyfikowany
2021/2022	92.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

																														punkty
Sezon 2016/2017
-	-	-	-	-	-	-	24	53	dq	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	28	-	-	-	-	-	-	-	-	10
Sezon 2017/2018
																												punkty
59	55	32	38	-	-	48	57	49	55	20	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	59	41	41	40	26	37	32	-	-	16	22	25	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35
Sezon 2019/2020
																					punkty
70	65	-	-	51	49	-	-	49	46	55	57	43	41	34	31	-	-	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	45	53	54	41	38	35	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	28	dq	18	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - – zawodnik nie wystartował dq – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2016	94.
2017	niesklasyfikowany
2018	niesklasyfikowany
2019	96.
2021	95.
2022	24.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2022

														punkty
2016
36	36	42	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5
2017
													punkty
45	-	33	47	57	36	46	51	50	54	65	74	67	0
2018
													punkty
-	-	-	-	-	44	46	-	-	-	-	-	-	0
2019
																punkty
-	-	-	-	41	38	-	-	-	-	15	47	42	44	-	-	16
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	33	2
2022
									punkty
25	29	17	10	-	-	16	19	17	89
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - - zawodnik nie wystartował dq – dyskwalifikacja

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017	44.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011/2012	248.
2012/2013	154.
2014/2015	169.
2015/2016	niesklasyfikowany
2016/2017	80.
2017/2018	niesklasyfikowany
2018/2019	37.
2019/2020	34.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 grudnia	2018	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	96,5 m	90,5 m	237,4 pkt	3.	7,1 pkt	Luca Egloff
2.	20 grudnia	2018	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	94,5 m	93,0 m	255,2 pkt	3.	13,0 pkt	Luca Egloff
3.	3 sierpnia	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	86,0 m	86,5 m	252,5 pkt	3.	5,6 pkt	Stefan Rainer
3.	4 sierpnia	2019	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	92,5 m	87,5 m	235,9 pkt	3.	4,7 pkt	Jernej Presečnik

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

stan po zakończeniu sezonu 2019/2020

																							punkty
Sezon 2011/2012
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	29	-	-	-	-	3
Sezon 2012/2013
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	20	-	-	-	-	23
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	28	23	-	-	15
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	-	-	-	61	54	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	22	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	11	-	-	49
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	60	34	53	59	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	-	-	120
Sezon 2019/2020
																						punkty
-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	21	26	-	-	43	50	-	-	-	-	135
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - − zawodnik nie wystartował dq – dyskwalifikacja

Uwagi

↑ ^a ^b ^c ^d Skład zespołu: Casey Larson, William Rhoads, Michael Glasder, Kevin Bickner
↑ ^a ^b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Patrick Gasienica, Andrew Urlaub, Kevin Bickner, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Nina Lussi, Kevin Bickner, Nita Englund, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones, Decker Dean
↑ ^a ^b Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson, Decker Dean
↑ ^a ^b Skład zespołu: Patrick Gasienica, Nathan Mattoon, Casey Larson, Kevin Bickner
↑ ^a ^b Skład zespołu: Gabriella Armstrong, Casey Larson, Logan Sankey, Kevin Bickner
↑ ^a ^b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund, Casey Larson
↑ Skład zespołu: Anna Hoffmann, Trevor Edlund, Samantha Macuga, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Annika Belshaw, Andrew Urlaub, Logan Sankey, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Logan Sankey, Ben Loomis, Casey Larson
↑ ^a ^b Skład zespołu: Logan Sankey, Casey Larson, Ben Loomis, Hannah Halvorsen, Hunter Wonders
↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c CASEY LARSON. usanordic.org. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
↑ Casey Larson. olympedia.org. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-18].
↑ ^a ^b Paweł Borkowski: Larsonowie bezkonkurencyjni w Steamboat Springs. Nowy rekord skoczni. skijumping.pl, 2015-12-08. [dostęp 2017-01-19].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Athlete : LARSON Casey. fis-ski.com. [dostęp 2021-07-27]. (ang.).
↑ Athletes / LARSON Casey. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c LARSON Casey - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-22]. (ang.).
↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-12-23].
↑ Adam Kwieciński: USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-23].
↑ CHRÖS MCDOUGALL: U.S. Ski Jumper Casey Larson Is The 100,000th Man To Compete At The Olympics. teamusa.org, 2018-02-08. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
↑ Casey Larson: Stepping up from Junior to Big Leagues. usanordic.org. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
↑ Bartosz Leja: Larson poważnie kontuzjowany, Scharffs kończy przygodę ze skokami. skokipolska.pl, 2020-06-24. [dostęp 2020-11-29].
↑ Dominik Formela: Jerome i Rhoads mistrzami USA, rekordowy lot Boyd-Clowesa. skijumping.pl, 2016-07-31. [dostęp 2017-01-19].
↑ 2017 US Ski Jumping Championships Lake Placid, New York October 9, 2016 Normal Hill Official Results. usanordic.org, 2016-10-09. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
↑ US Large Hill Ski Jumping Championships HS-134 July 29, 2017, Park City, Utah Official Special Jumping Results. assets.ngin.com, 2017-07-29. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-08-08].
↑ Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].
↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].
↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw mistrzami USA na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-02].
↑ Dominik Formela: Annika Belshaw i Casey Larson mistrzami USA na dużej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-02. [dostęp 2022-10-02].
↑ Skocznie » Stany Zjednoczone » Kolorado » Steamboat Springs. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-01-19].
↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).

Bibliografia

LARSON Casey - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).

[MS17d-23] Skład zespołu: Casey Larson, William Rhoads, Michael Glasder, Kevin Bickner

[IO22-24] Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner, Casey Larson

[MS19d-26] Skład zespołu: Patrick Gasienica, Andrew Urlaub, Kevin Bickner, Casey Larson

[MS19m-27] Skład zespołu: Nina Lussi, Kevin Bickner, Nita Englund, Casey Larson

[MS21m-28] Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones, Decker Dean

[MS21d-29] Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson, Decker Dean

[msj16-30] Skład zespołu: Patrick Gasienica, Nathan Mattoon, Casey Larson, Kevin Bickner

[msj16m-31] Skład zespołu: Gabriella Armstrong, Casey Larson, Logan Sankey, Kevin Bickner

[msj17-32] Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund, Casey Larson

[msj17m-33] Skład zespołu: Anna Hoffmann, Trevor Edlund, Samantha Macuga, Casey Larson

[msj18-34] Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub, Casey Larson

[msj18m-35] Skład zespołu: Annika Belshaw, Andrew Urlaub, Logan Sankey, Casey Larson

[YOG16mix-36] Skład zespołu: Logan Sankey, Ben Loomis, Casey Larson

[YOG16sz-37] Skład zespołu: Logan Sankey, Casey Larson, Ben Loomis, Hannah Halvorsen, Hunter Wonders

[yogmix-38] Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

[nordic-1] CASEY LARSON. usanordic.org. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).

[2] Casey Larson. olympedia.org. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).

[rek-3] Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-18].

[siostra-4] Paweł Borkowski: Larsonowie bezkonkurencyjni w Steamboat Springs. Nowy rekord skoczni. skijumping.pl, 2015-12-08. [dostęp 2017-01-19].

[fis-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Athlete : LARSON Casey. fis-ski.com. [dostęp 2021-07-27]. (ang.).

[6] Athletes / LARSON Casey. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).

[sezon17-7] LARSON Casey - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-22]. (ang.).

[8] Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-12-23].

[9] Adam Kwieciński: USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-23].

[10] CHRÖS MCDOUGALL: U.S. Ski Jumper Casey Larson Is The 100,000th Man To Compete At The Olympics. teamusa.org, 2018-02-08. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).

[11] Casey Larson: Stepping up from Junior to Big Leagues. usanordic.org. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).

[12] Bartosz Leja: Larson poważnie kontuzjowany, Scharffs kończy przygodę ze skokami. skokipolska.pl, 2020-06-24. [dostęp 2020-11-29].

[13] Dominik Formela: Jerome i Rhoads mistrzami USA, rekordowy lot Boyd-Clowesa. skijumping.pl, 2016-07-31. [dostęp 2017-01-19].

[14] 2017 US Ski Jumping Championships Lake Placid, New York October 9, 2016 Normal Hill Official Results. usanordic.org, 2016-10-09. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).

[15] US Large Hill Ski Jumping Championships HS-134 July 29, 2017, Park City, Utah Official Special Jumping Results. assets.ngin.com, 2017-07-29. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).

[usa18-16] Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-08-08].

[usa19-17] Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].

[18] Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].

[19] Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw mistrzami USA na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-02].

[20] Dominik Formela: Annika Belshaw i Casey Larson mistrzami USA na dużej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-02. [dostęp 2022-10-02].

[21] Skocznie » Stany Zjednoczone » Kolorado » Steamboat Springs. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-01-19].

[io18d-22] Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).

[25] Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[a]

[b]

[23]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[n]

[o]

Indywidualnie	1904: Conrad Thompson 1905: Ole Westgaard 1906: Ole Feiring 1907: Olaf Jonnum 1908: John Evenson 1909: John Evenson 1910: Anders Haugen 1911: Francis Kempe 1912: Lars Haugen 1913: Ragnar Omvedt 1914: Ragnar Omvedt 1915: Lars Haugen 1916: Henry Hall 1917: Ragnar Omvedt 1918: Lars Haugen 1919 1920: Anders Haugen 1921: Carl Howelsen 1922: Lars Haugen 1923: Anders Haugen 1924: Lars Haugen 1925: Alfred Ohrn 1926: Anders Haugen 1927: Lars Haugen 1928: Lars Haugen 1929: Strand Mikkelsen 1930: Caspar Oimoen 1931: Caspar Oimoen 1932: Anton Lekang 1933: Roy Mikkelsen 1934: Caspar Oimoen 1935: Roy Mikkelsen 1936: George Kotlarek 1937: Sigmund Ruud 1938: Sig Ulland/Birger Ruud 1939: Reidar Anderson 1940: Alf Engen 1941: Torger Tokle 1942: Ola Aanjesen 1943-1945 1946: Alf Engen 1947: Arnholdt Kongsgård 1948: Arne Ulland 1949: Petter Hugsted 1950: Olavi Kuronen 1951: Arthur Tokle 1952: Clarence Hill 1953: Arthur Tokle 1954: Roy Sherwood 1955: Rudy Maki 1956: Keith Zuehlke 1957: Ansten Samuelstuen 1958: Billy Olson 1959: Willie Erikson 1960: James Brennan 1961: Ansten Samuelstuen 1962: Ansten Samuelstuen 1963: Gene Kotlarek 1964: John Balfanz 1965: Dave Hicks 1966: Gene Kotlarek 1967: Gene Kotlarek 1968: Jay Martin 1969: Adrian Watt 1970: Bill Bakke 1971: Jerry Martin 1972: Greg Swor 1973: Jerry Martin 1974: Ron Steele 1975: Jerry Martin 1976: Jim Denney 1977: Jim Denney 1978: Mike Devecka 1979: Jeff Davis 1980: Walter Malmquist
Skocznia normalna indywidualnie	1981: Horst Bulau 1982: Reed Zuehlke 1983: Mark Konopacke 1984: Jeff Hastings 1985: Chris Hastings 1986: Rick Mewborn 1987: Chris Hastings 1988: Mark Konopacke 1989: Mike Holland 1990: Jim Holland 1991: Jim Holland/Mark Konopacke 1992: Jim Holland 1993 1994: Randy Weber 1995: Randy Weber 1996: Randy Weber 1997 1998: Randy Weber 1999: Todd Lodwick 2000: Brendan Doran 2001: Alan Alborn 2002: Alan Alborn 2003: Alan Alborn 2004: Todd Lodwick 2005: Todd Lodwick 2006: Clint Jones 2007: Bill Demong 2008 (1): Johnny Spillane 2008 (2): Anders Johnson 2009: Nicholas Alexander 2010: Peter Frenette 2011: Anders Johnson 2012: Anders Johnson 2013: Nicholas Alexander 2014: Nicholas Fairall 2015: Michael Glasder 2016: William Rhoads 2017: Michael Glasder 2018: Kevin Bickner 2019: Kevin Bickner 2020 2021: Casey Larson 2022: Casey Larson
Skocznia duża indywidualnie	1981: Horst Bulau 1982: Jeff Hastings 1983: Jeff Hastings 1984: Jeff Hastings 1985 1986: Mike Holland 1987: Mike Holland 1985: Mike Holland 1989: Mike Holland 1990: Jim Holland 1991: Ryan Heckman 1992: Jim Holland 1993: Jim Holland 1994: Todd Lodwick 1995 1996: Randy Weber 1997: Casey Colby 1998: Todd Lodwick 1999: Alan Alborn 2000: Clint Jones 2001: Bill Demong 2002: Alan Alborn 2003: Johnny Spillane 2004: Todd Lodwick 2005: Todd Lodwick 2006: Todd Lodwick 2007: Bill Demong 2008: Anders Johnson 2009 2010: Peter Frenette 2011: Peter Frenette 2012: Peter Frenette i Anders Johnson 2013: Nicholas Fairall 2014: Christian Friberg 2015: William Rhoads 2016: William Rhoads 2017: William Rhoads 2018: Kevin Bickner 2019–2020 2021: Casey Larson 2022: Casey Larson


Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1998^[1] Barrington^[2]
Klub	Norge Ski Club^[1]
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Debiut w PŚ indywidualnie	16 marca 2017 w Trondheim (48. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 stycznia 2017 w Zakopanem (10. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 listopada 2020 w Ruce (28. miejsce)
Rekord życiowy	216,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)^[3]

Navigation

Casey Larson

Przebieg kariery

Indywidualnie

Drużynowo

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata – szczegółowo

Indywidualnie

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie