Cat Power
Cat Power w Showbox w Seattle | |
Imię i nazwisko | Charlyn Marie Marshall |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Instrumenty | gitara, fortepian, wokal |
Gatunki | |
Zawód | wokalistka, autor piosenek |
Wydawnictwo | |
Strona internetowa |
Cat Power lub Chan Marshall, właściwie Charlyn Marie Marshall, (ur. 21 stycznia 1972[1]) – amerykańska wokalistka i autorka utworów muzycznych. Słynie z minimalistycznego stylu, oszczędnej gry na gitarze czy fortepianie oraz eterycznego, niskiego głosu.
Życiorys
Chan (wymowa podobna do Shawn lub Sean) urodziła się w Atlancie w stanie Georgia. Jej ojciec był zawodowym bluesmanem i pianistą. Jako dziecko rozwiedzionych rodziców sporo czasu spędzała w rozjazdach, podróżując między miejscami zamieszkania obojga rodziców a domem babci. Chan często wspomina ten okres w wywiadach, twierdząc, że bezustanne przemieszczanie się przygotowało ją do przyszłego życia w trasie jako zawodowy muzyk.
Po tym, jak rzuciła naukę w liceum, Chan zaczęła występować na scenie pod pseudonimem Cat Power. Towarzyszyli jej m.in. muzycy Glen Thrasher i Mark Moore. Koncertując w Atlancie często grała jako support dla zaprzyjaźnionych zespołów, takich jak Magic Bone i Opal Foxx Quartet. W wywiadach Chan podkreśla, iż jej ówczesne występy były raczej efektem bliskich kontaktów ze środowiskiem muzycznym i przyjaźni z członkami lokalnej sceny niż ambicji artystycznych. Twierdzi również, iż w owym okresie jej muzyka była raczej eksperymentalna a same koncerty były dla całego środowiska przede wszystkim okazją do alkoholowo-narkotykowych libacji.
W 1992 wraz z Glenem Trasherem przeprowadziła się do Nowego Jorku. To właśnie Trasher wciągnął ją w nowojorską scenę eksperymentalną i free jazzową. Jej pierwszy nowojorski koncert miał miejsce w magazynie na Brooklynie i był jednym z licznych improwizowanych koncertów jakie Chan dawała na początku swego pobytu w Nowym Jorku. Na jednym z tych koncertów grała jako support dla zespołu Man or Astro Man?- jej występ polegał na grze na dwustrunowej gitarze i powtarzaniu słowa „No” przez 15 minut. Mniej więcej w tym samym czasie Chan zaprzyjaźniła się z muzykami z zespołu God Is My Co-Pilot. Współpraca ta zaowocowała nagraniem przez zespół (nakładem i własnej wytwórni Making of Americans) jej pierwszego singla „Headlights” w ograniczonym nakładzie 500 egzemplarzy.
W 1994 Cat Power otwierała koncert Liz Phair w Nowym Jorku. Na koncercie poznała Steve’a Shelleya z zespołu Sonic Youth i Tima Foljahna z Two Dollar Guitar, który zachęcił ją do wydania solowego albumu i udzielił się na jej albumach Dear Sir (wyd. 1995) i Myra Lee (wyd. 1996). Oba albumy nagrane zostały tego samego dnia w grudniu 1994 w Nowym Jorku i zawierają utwory pozbawione typowych „piosenkowych” struktur, podobne bardziej do eksperymentalnych utworów, którymi zainteresował ją Trasher. W 1996 roku Cat Power podpisała kontrakt z wytwórnią Matador Records i nagrała swój trzeci album, „What Would The Community Think”, z którego pochodzą singel oraz teledysk „Nude as the News”.
Pod koniec roku 1996, po odbyciu 3-miesięcznej trasy koncertowej z nowojorskim zespołem Guv'ner, Chan zniknęła ze sceny muzycznej. Znalazła pracę jako opiekunka do dzieci w Portland w stanie Oregon, po czym przeniosła się do Prosperity w stanie Karolina Południowa, gdzie zamieszkała na farmie wraz z partnerem, Billem Callahanem, występującym pod pseudonimem Smog. Marshall zamierzała permanentnie wycofać się z muzyki, lecz podczas pewnej bezsennej nocy napisała kilka nowych piosenek. Znalazły się one na albumie „Moon Pix”, który nagrany został w Sing Sing Studios w Melbourne w ciągu zaledwie 11 dni, przy udziale takich muzyków jak Mick Turner i Jim White z zespołu Dirty Three. Album zyskał poklask krytyków i został dobrze przyjęty przez indie rockową scenę. Mimo to, Marshall, jak twierdzi, znudziła się własnym materiałem i podczas swych koncertów zaczęła grywać liczne covery. Wiele z nich znalazło się na jej późniejszym albumie The Covers Record ze względu na wysoki poziom oryginalności i autorskie wykonanie. Marshall często wykonuje podczas swych występów utwory innych artystów. Ich dobór świadczy o jej eklektycznym smaku muzycznym: Gnarls Barkley, The White Stripes, Bob Dylan, Nina Simone i Will Oldham to zaledwie parę przykładów z jej repertuaru. Covery grane przez Chan charakteryzuje minimalizm w porównaniu z oryginalnym wykonaniem – melodie często sprowadzone są do oszczędnie zagranej linii melodycznej lub riffu. Marshall zdarza się także dodawać lub usuwać fragmenty utworów lub linię melodyczną. W jej wykonaniu piosenka Rolling Stonesów „I Can't Get No (Satisfaction)” jest praktycznie nierozpoznawalna.
W 2003 Marshall powróciła do regularnego grania i nagrywania muzyki wydając album You Are Free, w którym gościnnie wystąpili Eddie Vedder, Dave Grohl i Warren Ellis (Dirty Three). Wideoklip do piosenki „He War” emitowany był w paśmie Subterranean stacji MTV2.
W roku 2004 ukazało się DVD zatytułowane Speaking for Trees – zawierające prawie dwugodzinne nagranie Chan grającej w lesie – wraz z płytą audio z osiemnastominutowym utworem „Willie Deadwilder”, z M. Wardem na gitarze. Rok 2005 artystka spędziła w trasie, grając dla pełnych sal. Supportowała również Nicka Cave’a w Australii i Patti Smith na festiwalu Meltdown.
Jej kolejny album The Greatest pojawił się na światowym rynku w styczniu 2006. Nie jest to jednak album w stylu greatest hits, a raczej efekt współpracy z wieloma zdolnymi muzykami (m.in. gitarzystą Ala Greena Teenie Hodgesem zaaranżowana przez wytwórnię Matador Records.
Na początku roku 2006 Marshall odwołała trasę koncertową po USA z powodu problemów zdrowotnych. Po dwóch dniach wytwórnia Matador Records odwołała koncerty Chan w Londynie i Paryżu. Marshall powróciła na scenę w kwietniu 2006, grając jedne ze swoich najlepszych koncertów, zarówno solo jak z zespołem Memphis Rhythm Band.
Zimą 2006 w wywiadzie dla magazynu Venus Zine Chan wyjawiła prawdziwą przyczynę odwołania trasy koncertowej. Okazało się, że problemy z alkoholem i depresja doprowadziły ją do myśli samobójczych. Chan spędziła ten okres na oddziale psychiatrycznym szpitala Mount Sinai Medical Center w Miami.
Chan zgodziła się również zostać twarzą nowej linii biżuterii firmy Chanel. Projektant Karl Lagerfeld stwierdził, iż jest ona idealną kandydatką do tej roli, ponieważ „jest jedyną kobietą, która wygląda elegancko z papierosem”. Marshall występowała również w reklamach firm Gap Inc., Cingular, De Beers' i Garnier.
W styczniu 2007 Cat Power z zespołem zaskoczyła publiczność niezapowiedzianym występem na pokazie haute couture wiosna/lato domu mody Chanel w Grand Palais w Paryżu.
Marshall udzielała się w licznych akcjach charytatywnych, m.in. w kampanii reklamowej PETA. Zagrała na Fuck Cancer Benefit w 2006 roku oraz wraz z Bobem Dylanem na koncercie organizacji charytatywnej Music for Youth Foundation.
Latem 2007 roku Cat Power odbyła trasę koncertową po Ameryce Północnej wraz z zespołem Dirty Delta Blues.
Dyskografia
Albumy
- Dear Sir CD/LP(10”) (1995, Runt Records), (wznowiony CD/LP(12”) 2001)
- Myra Lee (1996, Smells Like Records)
- What Would the Community Think (1996, Matador Records)
- Moon Pix (1998, Matador Records)
- The Covers Record (2000, Matador Records)
- You Are Free (2003, Matador Records) US #105, UK #157
- The Greatest (2006, Matador Records) US #34, UK #45, CAN #63, AUS #26
- Jukebox (2008, Matador Records)
- Dark End of the Street (2008, Matador Records)
- Sun (2012, Matador Records)
- Wanderer (2018, Domino)
- Covers (2022, Domino Recording Company)
Single i EPki
- Headlights (7”, 1994, The Making of Americans) - Utwory: „Headlights”, „Darling Said Sir”
- Guv'ner in Catpowerland / Catpower Goes to Guvnerville (7”, 1996, Wiiija Records) - Utwory: Guv'ner – „Great Expectations” (Cat Power), Cat Power - „Clear the Room” (Guv'ner)
- Nude as the News (7” / CD5, 1996, Matador Records) - Utwory: „Nude as the News”, „Schizophrenia's Weighted Me Down” (Thurston Moore / Alexander Spence)
- Undercover (7”, 1996, Undercover Records) - Utwory: „Psychic Hearts” (Thurston Moore), „We Dance” (Stephen Malkmus), „Johnny's Got a Gun” (Dead Moon)
- He War (CD5, 2002, Matador Records) - Utwory: „He War”, „Good Woman”, „(I Can’t Get No) Satisfaction” (Mick Jagger & Keith Richards)
- The Greatest (7”, 2006, Matador Records) - Utwory: „The Greatest”, „Hate”
- Could We (7”, 2006, Matador Records) - Utwory: „Could We”, „Dreams” (Felice & Boudleaux Bryant's All I Have to Do Is Dream)
- Living Proof (2006, Matador Records) -
- eMusic Session EP (2006, eMusic/Matador Records) - Utwory: „The Greatest”, „Remember Me” (Otis Redding), „Ramblin’ Man” (Hank Williams), „Good Woman” - wydanie specjalne dla eMusic
- Live Session EP (2006, iTunes/Matador Records) - Utwory: „Love & Communication” (wersja akustyczna), „House of the Rising Sun”, „Wild Is the Wind” (Dimitri Tiompkin & Ned Washington), „Who Knows Where the Time Goes” (Sandy Denny)
- wydanie specjalne wyłącznie dla iTunes
Utwory użyte w filmach i serialach tv
Tytuł produkcji | Typ produkcji | Wykorzystane utwory |
---|---|---|
90210 | serial telewizyjny | |
Austin City Limits | serial telewizyjny, dokumentalny | seria 32, odcinek 10 pt. The Raconteurs/Cat Power, 30 grudnia 2006[2]:
|
Beautiful Losers, 2008, reż. Aaron Rose, Joshua Leonard | film dokumentalny | „Maybe Not”[2] |
Błękitny deszcz (Powder Blue), 2009, reż. Timothy Linh Bui | film fabularny | „The Werewolf”[2] |
Daleka północ (North Country), 2005, reż. Niki Caro | film fabularny | „Paths of Victory” (Bob Dylan)[2] |
De par en par | serial telewizyjny | „The Greatest” (seria 2, odcinek 4, 23 maja 2009)[2] |
Dedykacja (Dedication), 2007, reż. Justin Theroux | film fabularny | „Back of Your Head”[2] |
Desert Blue, 1998, reż. Morgan J. Freeman | film fabularny | „Metal Heart”[2] |
Dmuchawiec (Dandelion), 2004, reż. Mark Milgard | film fabularny | „I Found a Reason” (The Velvet Underground)[2] |
Druckfrisch | serial telewizyjny | |
Habibti min elskede, 2002, reż. Pernille Fischer Christensen | film fabularny, krótkometrażowy | „I Found a Reason” (Lou Reed)[2] |
Hotel New Rose (New Rose Hotel), 1998, reż. Abel Ferrara | film fabularny | „In This Hole”[2] |
Jack uczy się pływać (Jack Goes Boating), 2010, reż. Philip Seymour Hoffman | film fabularny | „Where Is My Love”[2] |
Jackpot, 2001, reż. Michael Polish | film fabularny | |
Jagodowa miłość (My Blueberry Nights) 2007, reż. Wong Kar-Wai[2] | film fabularny | |
Juno, 2007, reż. Jason Reitman | film fabularny | „Sea of Love” (John Phillip Baptiste & George Khoury)[2] |
Kości (Bones) | serial telewizyjny | „The Greatest” (seria 2, odcinek 1 pt. The Titan on the Track, 30 sierpnia 2006)[2] |
Ktoś całkiem obcy (Perfect Stranger), 2007, reż. James Foley | film fabularny | „Troubled Waters” (Sam Coslow & Arthur Johnston)[2] |
Kumple (Skins) | serial telewizyjny | |
Mamut (Mammoth), 2009, reż. Lukas Moodysson | film fabularny | „The Greatest”[2] |
Multiple Sarcasms, 2010, reż. Brooks Branch | film fabularny | „Maybe Not”[2] |
Na progu nieba (Under Heaven), 1998, reż. Meg Richman | film fabularny | „In This Hole”[2] |
Oby do wiosny (Winter Passing), 2005, reż. Adam Rapp | film fabularny | „Nude as the News”[2] |
Poślubione armii (Army Wives) | serial telewizyjny | |
Przerwane objęcia (Los abrazos rotos ), 2009, reż. Pedro Almodóvar | film fabularny | „Werewolf”[2] |
Ricky, 2009, reż. François Ozon | film fabularny | „The Greatest”[2] |
Sekretne życie dentysty (The Secret Lives of Dentists), 2002, reż. Alan Rudolph | film fabularny | „I Found a Reason” (Lou Reed)[2] |
Stosunki międzymiastowe (Going the Distance), 2010, reż. Nanette Burstein | film fabularny | „Could We”[2] |
Subrosa, 2000, reż. Helen Lee | film fabularny, krótkometrażowy | „Sea of Love” (John Phillip Baptiste & George Khoury)[2] |
Szkoła zgorszenia (Assassination of a High School President), 2008, reż. Brett Simon | film fabularny | „Speak for Me”[2] |
Szukając jednookiego Jezusa (Searching for the Wrong-Eyed Jesus), 2003, reż. Andrew Douglas | film dokumentalny | „Crossbones Style”[2] |
The Hottest State, 2006, reż. Ethan Hawke[2] | film fabularny | „It's Alright to Fail”[2] |
Tout est parfait, 2008, reż. Yves Christian Fournier | film fabularny | |
Trans (Trance), 1998, reż. Michael Almereyda | film fabularny | „Rockets”[2] |
V jak vendetta (V for Vendetta), 2005, reż. James McTeigue | film fabularny | „I Found a Reason” (Lou Reed)[2] |
Vern, 2004, reż. Suzi Yoonessi | film krótkometrażowy, dokument | muzyka[2] |
W ciszy (The Quiet), 2005, reż. Jamie Babbit | film fabularny | „Maybe Not”[2] |
Wszystkie wcielenia Tary (United States of Tara) | serial telewizyjny | „Metal Heart” (seria 2, odcinek 9 pt. The Family Portrait, 17 maja 2010)[2] |
Zachować twarz (Saving Face), 2004, reż. Alice Wu | film fabularny | „I Found a Reason” (Lou Reed)[2] |
I’m Not There. Gdzie indziej jestem, 2007, reż. Todd Haynes | film fabularny | „Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again” (Bob Dylan)[4][5] |
Znów mam 17 lat (17 Again), 2009, reż. Burr Steers | film fabularny | „The Greatest”[2] |
Opowieść podręcznej (The Handmaid's tale),2017, reż. Kari Skogland | serial telewizyjny | "Hate" |
Filmografia
Rok produkcji | Tytuł filmu, reżyser | Role | Uwagi |
---|---|---|---|
2007 | Sleepwalkers, reż. Doug Aitken | Tancerka pracująca jako urzędniczka FedEx | film krótkometrażowy; Chan pojawia się również w instalacji Douga Aitkena Sleepwalkers w nowojorskim MOMA |
2007 | Jagodowa miłość (My Blueberry Nights), reż. Wong Kar-Wai | Katya | |
2009 | American Widow, reż. C.S. Leigh | Śpiewająca kobieta | |
2015 | Janis: Little Girl Blue, reż. Amy Berg | głos Janis Joplin[2] | film dokumentalny o Janis Joplin |
Przypisy
- ↑ Mark Deming: Cat Power Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-07-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax Cat Power w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Skins - Music guide: series 3, episode 4 - E4.com. Channel 4. [dostęp 2012-11-20]. (ang.).
- ↑ I’m Not There [Original Soundtrack]. [w:] AllMusic [on-line]. [dostęp 2016-07-04].
- ↑ I’m Not There (Original Soundtrack) [Bonus Track Version] by Various Artists. [w:] itunes.apple.com [on-line]. Apple Inc.. [dostęp 2016-07-04].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Freekorps at the English Wikipedia, CC-BY-SA-3.0
Performing at the Theatre of the Living Arts, Philadelphia, 12th June 2006
Autor: Mahalie Stackpole, Licencja: CC BY-SA 2.0
Cat Power May 1st at the Showbox in Seattle.
Autor: Alterna2 http://www.alterna2.com, Licencja: CC BY 2.0
Cat Power na scenie w 2008.